Efsane Geri Dönüyor (Tr Fanfiction )

Bölüm 5

Mikey : sen bana bir yerden tanıdık geliyorsun . Daha önce karşılaştık mı ?

Ne ?

_________________♡♡♡♡________________

Ai : Tabii ki karşılaşmadık . Muhtemelen birine benzetmişsindir .

Dedim gerginliğimi gizlemeye çalışırak . Sakin ol Ai , sakin . Seni hatırlama ihtimali sıfırın da altında .

Mikey : Sanarım...

Dedi düşünceli bir şekilde . Hadi ama beni hatırman imkansız . Ben gelicekten geliyorum ve biz bu zaman çizgisinde daha tanışmamıştık .

Mikey : Sen de bundan böyle benim kankamsın Ai-chin ♡

Buna sevinsem mi üzülsem mi bilemedim .
Ben  bunu düşünürken Mikey Kiyomasa'yı dövdü ve bahis oyunlarının saçma olmasından filan bahsederek yanımızdan uzaklaştı . Aynı önceki sefer gibi olmuştu her şey . Ama bu sefer bir şeyler faklıydı . Önceki seferde Mikey bana kendisine tanıdık geldiğimi söylememişti .

Onlar tamamen gözden kaybolduktan sonra Takemichi yanıma yaklaştı . Elini omzuma koydu ve konuşmaya başladı .

Takemichi'nin anlatımıyla

Ai'ye doğru yaklaştım ve elimi onun omzuna koyarak

Takemichi : Bana anlatmak istediğin bir şey varmı Ai ?

Dedim . Bir süre sessizce yüzüme baktı ve buruk bir gülümsemeyle kafadını salladı . Biliyordum . Benden bir şeyler sakladığını biliyordum .

Onu kendime daha da yaklaştırdım ve kolumu omzuna atarak eve doğru yürümeye başladık .

*****

Bizim evde annem bir türlü rahat vemiyiceği için onun evine gelmiştik . Tanıdık oturma odasına gittiğimizde , Ai direkt banyoya gitti . Bir süre sonra elinde ilk yardım çantasıyla yanıma geldi .

Takemichi : Sen iyimisin ?

Diye bir soru yönelttim ona . Buna karşılık kafasını hayır anlamında iki yana salladı . Yorgun adımlarla yanıma yaklaşıp kanapeye oturdu .

Benim yaralarımı tedavi ederken konuşmaya başladı .

Ai : sana anlatıcağım şey biraz uçuk . İnanırmısın bilmiyorum . Ama sana şunu söyleyeyim....tüm kalbimle gerçekleri söylüyorum .

Anlamayarak ona bakıyordum . Ne onu bu kadar bitkin bir hale getirmiş olabilir ki ? İlk yardım malzemelerini elinden alarak kenara koydum . Tamamen ona dönük bir şekilde oturarak ellerini avcumun içine aldım .

Sessizce ve merakla bana bakıyordu . Ben se ona hiç bir şey demeden onu kendime daha çok yaklaştırıp sıkıca sarıldım .

Ai : Sen ne..

Takemichi : Bir şeyler olmuş belli . Ama benim tanıdığım Ai her nolursa olsun kendini bu şekilde salmaz . Sana inanmayacağım için endişelenme sakın . Kimse sana inanmasa bile ben inanırım . Sorunun her neyse çekinmeden bana anlat hadi .

Bir süre sessizlik oldu . Daha donra boynuma değen ıslaklıkla yerimde kala kaldım . Ai ağlıyordu . Onu çocukken bile ağlarken görmemiştim . Gelicekte bir birimizden kopmuş olabiliriz ama şimdi onun yanında olmak için bir şansım var . Bu şansı kaybetmiyicem .

Ona olan tüm kızgınlığım bir anda yok oluvermişti ve yerini endişe , hüzün almıştı . Ben bunlatı düşünürken Ai ağlayarak konuşmaya başladı .

Ai : B-ben nasıl yapıcağımı bilmiyorum . Her şeyi düzelttik zannediyordum a-ama hayatımı mahvettiğimi fak etmemişim . Gelicekte iyi bir hayat yaşamak istiyordum ama sonunda aldatıldım ve öldüm . Şi-Şimdi çocuklarımı *hık* özlüyorum ve onlara bir daha kavuşamıyıcak olmam gerçeği beni deli ediyor . Ge-geçen gün ölmüş annemle konuştum . Ayrıca yanındaki katiliyle de ! Tanrım kafayı yemek üzereyim !