Serendipity

3

Duvarda gördüğüm kan izleriyle adımlarım durduğunda, en az benim kadar şaşırmış piercingliye baktım

Sb:Sanırım ben bakamayacağım

Piercingli salonun görünmeyen tarafına gittiğinde derin bi nefes aldım. Eninde sonunda görecektim, kaçışım yoktu. Hızla piercinglinin yanında durduğumda gözümden yaşlar düşmüştü. Babam masada hareketsiz dururken, piercinglinin babası olduğunu sandığım adam şaşkınlıkla bize bakıyordu

Sb:Baba..Ne yaptın ona?

Hızla ilk kez gördüğüm ve babamı öldürdüğüne emin olduğum adamın üstüne yürüyecekken piercingli bileğimi tutup bana engel oldu

Sb:Bırak beni, geberteceğim piç kurusunu

"O, kendini vurdu. Ben hiçbir şey yapmadım" Piercinglinin babası konuştuğunda kendimi üstüne atamıyor olmak sinir bozucuydu. Elimi sıkıca tutan piercingliye döndüm, beni bırakması gerekiyordu. Hem o da az önce ölmesini istediğini söylememiş miydi? İsteğini yerine getirecektim işte

Piercingli: Şu an düşünmemiz gereken şey bu değil, ambulansı arayacağım

Doğru söylüyordu babam ölürse onu geri getiremezdim ama bu adamı dünyanın bi ucuna bile kaçsa bulup gebertebilirdim

Masada hareketsiz duran babamın yanına gittiğimde göğsünden akan kanları görmüştüm

Sb:Çok kanaması var durdurmam için bez gibi bir şey lazım

Piercingli hızlı bi şekilde ince tişörtünü çıkarıp bana attığında tişörtü havada yakalayıp babamın yarasına bastırdım

Sb:Babamı taşımama yardım et, ambulansın geleceği yok. Ölecek..

X:Aradım geliyorlar, onu beklememiz emin ol daha iyi

Sb:Çok kan kaybediyor neresi iyi?

X:Ambulans geldiğinde ilk yardım yapılacak, eğer ambulansı beklemeden hastaneye gidersek üzgünüm ama yolda çoktan ölmüş olur

Haklıydı yine susmak zorunda kaldım. Fakat aklıma gelen şeyle salona göz attığımda piercinglinin babasını göremeyince kaşlarımı çattım

Sb:O nerde?

X:Polisi aradım. Onlar gelene kadar da banyoya kilitledim, banyoda pencere yok merak etme kaçışı yok

Sb:Bunu neden yapıyorsun bilmiyorum ama teşekkür ederim

Konuşmasına izin vermeden tekrar babama döndüğümde duyduğum ambulans sesiyle ayaklandım

...

Nihayet hastaneye geldiğimizde rahat bi nefes aldım. En azından babam emin ellerdeydi, kore'nin en iyi hastanelerinden birindeydik. Evet birindeydim değil, birindeydik çünkü piercingli babasını polise teslim ettikten sonra yanıma gelmişti.

Sb:Şşt piercingli, yaptıkların için teşekkür ederim ama gelmene gerek yoktu

Karşı koltuktaki piercingliye döndüğümde konuşmamla bakışları beni buldu

X:Sanırım babandan başka kimsen yok, sadece yanında olmak istedim, yoksa bende seninle olmaktan mutlu değilim

Sb:Annemleri aradım birazdan burda olurlar, anlıycağın yalnız değilim