Μέχρι το τέλος(GW15)

Η μεγάλη απόφαση

-Πήρα μια μεγάλη απόφαση. Ανακοίνωσε με σταθερή φωνή η Νάνσυ στον αδερφό της ένα απόγευμα που είχε πάει σπίτι του να τον δει. Είχαν περάσει αρκετές μέρες από τότε που είχαν χωρίσει αλλά ο θυμός τους δεν είχε καταλαγιάσει.

-Τι πάλι; Είπε αδιάφορα ο Άγγελος.

-Δεν σπούδασα αυτό που ήθελα όταν το ήθελα. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Είναι τώρα ευκαιρία να κάνω αυτό που θέλω... πριν μεγαλώσω και άλλο και γίνω γριά και ξεχνάω... θα πάω στην Ιταλία να σπουδάσω αρχιτεκτονική.

-Και το παιδί που θα το παρατήσεις;

-Θα το πάρω μαζί μου βέβαια.

-Ξέρεις ότι το παιδί σου έχει και πατέρα;

-Δεν με ενδιαφέρει! Ας κόψει τον λαιμό του ο κύριος... ας κάνει ότι θέλει. Το ξέρεις ότι εχθές είχε το θράσος να περάσει στις δέκα να δει λέει την Έλενα; Στις δέκα, λες και είναι το τσιφλίκι του και μπορεί να κάνει ότι θέλει. Δεν πήρε καν τηλέφωνο και εμφανίστηκε έτσι στα ξαφνικά. Και καλά για να δει το παιδί, μπούρδες.. για να μου σπάσει τα νεύρα ήρθε. Ε όχι ρε Άγγελε, δεν θα ζω εγώ εδώ με αυτόν να μου καταστρέφει τα νεύρα όποτε θέλει. Αρκετά πια. Είναι καιρός να κοιτάξω τον εαυτό μου.

-Νάνσυ δεν μου λες... θα φύγεις για σένα ή για να νευριάσεις τον Άκη που θα του πάρεις μακριά την κόρη του;

-Μα για εμένα φυσικά. Του απάντησε και η φωνή της πια δεν ήταν τόσο σταθερή.

Ο Άγγελος φούντωσε, κοκκίνισε και ένιωσε πως έχανε τον έλεγχο....

-Έχετε ζήσει όλη σας την ζωή ο ένας σε πείσμα του άλλου... Πότε επιτέλους θα καταλάβεις ότι έτσι καταστρέφεις τον εαυτό σου; Σταμάτα πια να κάνεις σαν μωρό και ανέλαβε τις ευθύνες που σου αναλογούν; Δεν τραβάει άλλο αυτό το θέμα.... δεν βλέπεις πόσα πρόσωπα πληγώνονται; Σκέψου τους άλλους μια φορά και όχι τον εαυτό σου και εκείνον και κάνε αυτό που πρέπει. Από εδώ και πέρα εγώ δεν υπάρχω για αυτό το θέμα, σε αγαπάω, σε στηρίζω αλλά όσον αφορά αυτή την ιστορία μην περιμένεις τίποτα από εμένα, ούτε καν την υποστήριξη μου.

Ο αδερφός της φώναζε εκνευρισμένος μιλώντας της για πρώτη φορά τόσο θυμωμένα, τόσο απότομα. Από ένα σημείο και μετά έπαψε να τον ακούει, τον έβλεπε μπροστά της να φωνάζει ενώ σκεφτόταν πόσο δίκιο είχε και πόσες φορές είχε σκεφτεί και εκείνη όλα αυτά που τώρα της έλεγε. Αλλά δεν ήταν σε θέση ποτέ να κάνει πράξη τις σκέψεις της, να αποφασίσει πραγματικά να τελειώσει αυτό το χαζό θέατρο, να πάψει να κανονίζω την ζωή της σε πείσμα του Άκη.