Herkes kendi arasında konuşmaya dalarken, sıkılan Taehyung, Hoseok'la sohbet eden Jungkook'a sırnaştı.
"Jeon," dedi, sızlanır gibi.
Sarışının ona 'Jeon' demesini ne kadar sevdiğini bilmeyerek söylese bile her seferinde onun sesinden soyadını duymak, Jungkook'un kalp ritimleriyle oynuyordu.
Önündeki -Jungkook'un zoruyla aldığı- alkolsüz kokteyli göstererek konuştu. "Sıkıldım, başka bir şeyler içelim."
"Hayır." dedi tek seferde. "Alkol yaramıyor sana."
Omuz silkti, sarışın. "Yarın boşum, bir şey olmaz."
"Sonra eve kadar ben uğraşacağım ama."
"Lütfen, " Kedi gibi mırıldandı. "Jeon..."
"Tamam," diyerek yutkundu, Jungkook. "Ama az." diye uyardı.
Taehyung ise istediğini almasıyla gidip kendine bir şeyler söyledi.
Birkaç bardak -belki daha fazlasını- içmişken, Jungkook sürekli onu gözlüyordu. Gece onu eve götüreceği için bir bardak bira içmişti sadece. Ayrıca etraftaki insanların sık sık sarışına bakmaları hoşuna gitmemişti. Tetikte bekliyordu.
Alkol yavaşça kanına karışırken, Taehyung mayışıyordu. Kafasını koluna yaslayıp uyuklamaya başlayınca Jungkook artık müdahale etmesi gerektiğini düşündü.
"Sarışın, " dedi, yüzüne düşmüş tutamları geriye atarken. "Kalk hadi, eve gidelim. Yeter bu gecelik."
Birkaç mırıltı ve uykuya geri dönen Taehyung... Jungkook bu gecenin zor geçeceğini anlamıştı.
Onu belinden tutup yavaşça kaldırdı. Sarışının alkolle en büyük sorunu onu çok mayıştırmasıydı. Gözünü bile açamıyordu, bıraktığınız yerde sabaha kadar uyuyordu ve bu yalnızken çok tehlikeliydi.
