ရမ္မက်ဆန်သော ချစ်ခြင်းတရား
အပိုင်း(၁၄)
ရန်ကုန်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လေဆိပ်မှာ ကျနော်ရဲ့ရင်ထဲက မြတ်မြတ်နိူးနိူးနဲ့ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သူမပြန်အလာကို ရင်ခုန်စွာမျှော်လင့်ရင်းဖြင့်••••။
နာမည်က ကကြိုးတဲ့ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ကို သိပ်ကိုထက်မြတ်ပြီးကျောရှင်းလှပတဲ့ ကျနော်ရဲ့နတ်ဘုရားမလေးပေါ့။ နေသွေးဦးဆိုတဲ့ ကျနော်ရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင်မလေးပေါ့။ သူမရယ် ကျနော်ရယ် စစ်သွေးရယ်က ငယ်ငယ်ကတည်းကတတန်းထဲ တခန်းထဲအတူတူတတ်ခဲ့ကြတာ ဆယ်တန်းရောက်တော့။
"""ကကြိုး။
ငါ့နင့်ကို ပြောစရာရှိလို့/ ပြောခွင့်ပြုပါနော်။ """
ကျနော် သူမကိုချစ်တယ်လို့ဖွင့်ပြောဖို့ မရဲတရဲနဲ့ကြိုးစားလိုက်လေကာ။
"""ပြောလေဟာ """
ခြေသည်းနီကိုသာ ငုံဆိုးနေပြီး ကျနော်နဲ့ကျနော်ပြောချင်တဲ့ စကားတွေကို ဂရုမစိုက် အလေးအနက်မထားတဲ့ ပုံစံမျိူးနဲ့ သူမအမြဲတုန့်ပြန်တတ်သည်။ ကျတော်အနဲ့ငယ် စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ ကျနော်ကိုကျနော်ပေါ့။
"""ငါ•••ငါ့လေ နင့်ကိုချစ်တယ် ကကြိုး ။ """
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ဘဲ နေသွေးဦးဆိုတဲ့ ကျနော်သူမအားဖွင့်ပြောလိုက်လေတော့။
"""ဘာ!
နင့်ကငါ့ကို ချစ်တယ် ဟုပ်လား နေသွေးဦး။
နင့်ဟာ ဒီစကားကိုနင့်မပြောသင့်ဘူး ။ ငါ့မှာ ချစ်ရမဲ့ စစ်သွေးရှိနေတာကို ။ နင့်မို့လို့ပြောထွက်ရက်တယ် ။ ငါ့နင့်ကိုတကယ်စိတ်ကုန်တယ် သိလား ။ """
ကျနော်ကိုပစ်ပစ်ခါခါပြောပြီး သူမလှည့်ထွက်သွားလေတော့သည်။ ကျနော်က သူမကိုချစ်တယ်။ သူက ကျနော်ရဲ့ မဟာပြိုင်ဘက်ကြီး ဖြစ်တဲ့စစ်သွေးကို ချစ်နေရှာတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး ။ ကျနော် ကကြုိးကိုချစ်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်ကိုအနိူင်လိုချင်တာနဲ့ဘဲ။
"""ကိုယ့်မင်းကို ချစ်တယ် ကကြိုး ။
ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်ပါနော်။ I Love You ကကြိုး ။ """
ကကြိုးကို မချစ်သောလည်း နေသွေးဦးကို အနိူင်လိုချင်တာနဲ့ ကျနော် ကကြိုးကို လူရှေ့သူရှေ့မှာဘဲ ချစ်ခွင့်ပန်းလိုက်လေသည်။
YOU ARE READING
ရမ္မက်ဆန်သော ချစ်ခြင်းတရား
Romanceဆိုးသွမ်းရက်စက်ပြီး မိုက်ရူးရဲဆန်တဲ့ ကောင်လေးနဲ့ အေးတိအေးစက်နိုင်တဲ့ ကောင်မလေးတို့ရဲ့ တက္ကသိုလ် ရိုမန်အချစ်ဇာတ်ကြမ်းလေးပါ။
