Senin bir kardeşin daha var.Sen,ablan ve o, 3 kardeşsiniz."dedi.Garipti.O kadarda önemli değildi."Şuana kadar nerdeydi ve şuan nerde?"diye sordum.Merak etmiştim."O da bu şehirde oturuyor."dedi ablam."Adı ve soyadı ne?"diye sordum.Tanıyorumdur belki."Selin.Selin Taşdemir.Aynı yaştasınız."dedi.Duyguyla birbirimize baktık.Bu bir şaka olmalı değil mi?!Olamaz ki!Selin benim kardeşim OLAMAZ!!! "Şaka yapıyorsun değil mi?"diye sordum."Tanıyor musun?"diye sordu."Evet.Aynı sınıftayız.Ama o bana çok soğuk davranıyor.Ve dün beni kıskandığına dair bir mektup aldım.Bu nasıl bir kız?Anlamıyorum.Yine mi sesle düşündüm?!"dedim.Bu huyumdan nefret ediyorum.Başkalarının yanında aklımdan geçenleri sesli söylemek.Duygu gülümsedi ve "evet" anlamında başını salladı."Biz artık gidelim bence saat kaç olmuş.Yarın tekrar uğurarız.Annem filan merak eder şimdi beni."diyerek kapıyı açıyordum ki ablam kapıyı kapattı."Yok daha neler.Daha yeni geldiniz. Nereye?"dedi.Babam ve ablam bana garip garip bakıyorlardı.Bende korktum ve kafamı Duygu'ya doğru çevirdim."Tuvalet nerdeydi?"diye sordum ama amacım tuvalete gitmek değildi."Yukarıda.Soldan ikinci kapı."dedi."Teşekkürler.Duygu seninde lavaboya gitmen gerekiyordu değil mi?"dedim ama tuvalete gitmeye ihtiyacı olmadığını biliyordum."Evet.Hadi gidelim."dedi Duygu.Yukarı çıkıp tuvalete girdik.Kapıyı kilitledik."Buradan kaçmamız gerekiyor."dedim."Onların gerçek baban ve ablan olduğununa emin misin?Belkide yalan söylüyorlardır.Belkide Selin kardeşin falan değildir.Sen ne düşünüyorsun?"diye sordu."Bence onlar kesinlikle gerçek babam ve ablam değiller.Çok garip davranıyorlar.Gitmemize izin vermiyorlar.Ve,ve....Ah bilmiyorum.Ama buradan kaçmalıyız!."dedim.Korkuyordum.Ve birden bir koku geldi aşağı kattan.Kapıyı açtık.Heryer alevler içindeydi.Babam bağırıyordu:"Siz bizi alevler içinde ölüme terk ettiniz.Bunu annen yaptı,bizi öldürmek istedi.Şimdi biz sizi ölüme terk edeceğiz!Nasıl bir duyguymuş!!"dedi.Ablamda pis pis sırıtıyordu."Ne yapacağız?"diye sordum.Annemi aradım ama cevap vermedi."Camdan atla!"dedi.Nasıl yani burası çok yüksekti kurtuluş yoktu!"Ne?!?!"dedim."Güven bana.Biliyorum yeni tanıştık ama başka çaremiz yok!!!Ben 3'e kadar sayacağım üçte atlıyoruz."dedi ve telefonuyla birşeyler yaptı.Sanırım birine mesaj attı."Hazır mısın?Sayıyorum.1... 2... 3 ATLA"dedi ve camdan atladık o sırada üstü açık bir araba geldi ve içine düştük.Ama arabanın içinde yastıklar vardı.Düşüşümüzü yavaşlattı.Ve hızla uzaklaştık."Sağol Özgür.Sen olmasan ölüyorduk.Bizi İpeklerin evine bırakabilir misin?"dedi Duygu."Asıl senin sivri zekan olmasa ölüyorduk .:)."dedim.Demek Özgür bizi kurtardı.Ama hala çözemediğim birşey var.Selin gerçektende benim kardeşim mi?Ve öyleyse neden soyadlarımız farklı?
Eve geldiğimizde annem:
-Bu saate kadar nerdeydiniz?(annem)
-Eğleniyorduk.Saate bakamadık.Duygu bizde kalabilir mi anneciğim?(ben)
-Tabikii.Bu ne hal!Kan ter içinde kalmışsınız.(annem)
-Biraz koştuk :)(ben)
Duyguyla yukarı çıktık.Ona bütün mektupları gösterdim.Ve aşağıdan bir ses geldi.Annemin sesiydi."Sana bir mektup daha var canım."dedi.Gidip mektubu aldım.Mavi bir zarfı vardı.Zarfı açtım.Ve gördüğüm şey karşısında şok oldum."Ne oldu?" diye sordu Duygu.Korkmuştum."Söylesene ne yazıyor."diye tekrar etti.Mektubu ona gösterdim.Mektupta şunlar yazıyordu:
SENİ İZLİYORUZ!BİZDEN KAÇAMASSIN!!!
