Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 33

Chapter 33

Real

Minulat ko ang aking mga mata sa isang masigasig na araw. Sapo ko pa ang noo ko ng pinilit kong bumangon upang makita kung sino ang gumawa nito. Isang maskuladong katawan ang aking naaninag. Ang aking mata ay tinatabunan ko konti ng aking kamay para namann 'di ako masilawan masyado. Nialagay ko pa sa'king noo banda ang isa kong kamay para makita ito. Humarap na siya habang nasa gilid na ang dalawnag kurtina ng aking condo. Pumikit naman ako ng namamalikmata ako sa aking nakita.

"No, they're not here yet," I whispered to myself.

Isang halakhak ang aking narinig mula sa aking pagyuko. Mabilis naman akong nag-angat ng tingin at kunot-noo ko siyang tiningnan. Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa akin at ako naman ay dahan-dahan ko itong namamataan. Nanlaki ang aking mga mata ng makita ko siya pero ang aking ulo ay sapo ko pa rin dahil sa kalasingan ko kagabi.

"Hangover anak. Iyan inom pa," natatawa niyang ani.

Lumingo naman ako sa banda niya upang magbanta pero nagkibit-balikat lang siya.

"You're awake anak. Buti naman at nakadalaw kami sa condo mo. So that we cam take care of you," Mommy said that.

Nanliit ang aking mga mata ng makita ko si mommy na meron ng dala na tray. Lumiko siya at naaninag ko na ang dala niya. Isang basong tubig at ang isang gamot.

"Bakit ka ba kasi nagpakalasing, Calla?" usisa ni Mommy sa malambing na tono.

Umupo siya sa'king harapan at ako ay halos hindi makatingin sa kanyang mga mata. Humalkahak lang siya at ang kanyang kamay ay dumapo sa aking buhok. SInamaan ko siay ng tingin ng mas lalaong gumulo ito.

"Well, you're still beautiful anak. C'mon, let's eat outside. We prepared your favorites," she's making me feel guilty.

"Mommy! Daddy!"Ako ng nakabawi na.

Alegro ko silang niyakap dalawa. Humalakhak sila at umiling sap ag-ahon. Nagkatinginan sila.

"Wala ka bang maalala kagabi, anak?" usisa ni Daddy.

Kumunot naman ang noo ko at nagdadalawang-isip na tiningnan si Mommy. Pero nang nilipat ko ang aking mata ay nakita ko ang pag-iwas niya ng tingin at may lihim na ngiti. Tiningnan ko naman siya ng mariin pero umahon na si Mommy at tinapik si Daddy.

"Wala naman, Daddy. Why?"

PIlit kong inaalala ang nangyari kagabi. Ang naalala ko lang naman ay sina Paul. Nananlaki naman ang aking mga mata dahil doon pero nang umahon ako ng aking paningin ay narinig ko na lang ang kalabog ng aking pintuan. Iniwan na ako ng dalawang 'yon.

Napabalik naman ako sa aking higaan nang maalala ko nga iyon. Sumasakit pa rin ang aking ulo dahil sa palagi kong pinpilit na makakaalala kung ano pa ang ibang nangyari kagabi at baka...baka may nagawa akong 'di ko gustong iharap kay Paul o kina Victoria.

Gosh! Paano kung meron nga? Ano'ng gagawin ko? Ano'ng mukhang ihaharap ko? But as much as I remmebr that one, it's safe. I should pretend I never know anything. Pero kung meorn man...ano'ng sasabihin niya sa'kin? Baka may nasabi ako na hidni ko pwedeng sabihin? First time kong mag lasing ng gano'n ka tindi.

Ginulo ko ang aking buhok at mas lalaong itong naging sabog. Naiinis ako sa katotohanan na hindi ko maalala lahat-lahat. Bakit ba kasi ako nagpakalasing. And wait...don't tell me maraming nakakita at baka ma broadcasts ako sa US. Ayaw kong masira ang pangalan ko. Pero nandoon naman sina Wilbert. Baka iyan naman ang dapat kong irason.