Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 34

Chapter 34

Declare

I quickly went to my table only to find out I'm late. I facepalm but instead to complain, I did everything needed to finish. Pero kumalam ang sikmura ko, napahawak ako roon. Umiling ako sa sarili sa replekeksyon sa monitor. Tumayo ako at dumako sa ref pero nang walang laman ay mas nasapo ko ang noo. Bakit ba hindi ako nag grocery kahapon? Bakit nga a palagi na lang...hay!

Naglakad ako pabalik sa upuan at agad na nagtype sa laptop. Pumikit ako sa panibagong kalam. Wala akong nagawa kung hindi utusan si Linda.

"Good Morning, Linda. Buy me breakfast, please," pakisuyo ko.

Nagpatuloy ako sa pagtra-trabaho.

Kahit pa sabihin ni Daddy na pwede akong makatulog ay hindi ko pa rin kaya. After all, if ever what my path will. I know this company will be mine someday. Kahit man sabihin ko pa sa pinsan ko ay sang-ayon na siya sa kanyang disisyon sa buhay na mananailtili siya sa abroad at hindi na uuwi rito.

Isang kalabog ang narinig ko at kumalam pa ang sikmura ko sa kasabikan na kumain. Nag-angat ako ng tingin at laking gulat kong makita siya. He was wearing blue, narrow-through-the-shoulders, higher armholes, trimmer-through-the-chest, slim-fitting trousers with a black long-wing blucher.

"May meeting ba?" bungad ko sa kanya.

Umiling siya. Kumunot lang ang noo ko. Umiling siya sa'kin.

"Hindi ka pa ba kumain?" pagbabalik niya.

"H-Hindi pa,"and I was stuttered when he was just infront of me.

Tumango naman siya.

"Bakit hindi ka nag-breakfast?"

Umirap ako.

"Obviously, hindi ako magpapautos kung busog ako at balak ko lang mag waldas ng pera, Paul. And now kindly inform my secretary to buy me a salad. Gracias!"

"Huwag na. Ako na," aniya at agad na lumayo.

NApakurapkurap ako at sinundan siya ng tingin.

Ano'ng kalokohan 'yon?

I once inform my secretary again. At baka inuto-uto lang ako roon. Baka gutumin pa ako lalo sa pakulo niya.

Nagpatuloy ako sa aking ginagawa hanggang sa kumalabog ang pintuan mula sa labas. Hingal na hingal siyang sumalubong ng tingin sa'kin.

Hindi ako na inform na na may marathon pala. Sana naman ay nakisabay ako.

Umismid ako at pinindot ang intercom ko.

"Linda, please. I'm hungry. Buy me some food, please,"pakiusap ko pa.

"Ahm...ma'am, bilin po kasi ni Sir Paul na siya na ang bibili. Sorry po."

Nanlaki ang mga mata ko at pakiramdam ko tataas ang presyon ko sa babaeng 'to.

"Please," sabay pikit ko sa mga mata. "Sino ba ang amo mo rito? Ako ang sudin mo at 'wag kang umasa roon."

"Sorry po. Binilinan po kasi ako ng Daddy ni'yo."

Daddy? Involved?

NAsapo ko ang noo at napatawa sa sariling katigasan nila. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay sana nag gatas ako o oatmeal sa bahay. Para akong nagdusa sa ginawa ko kanina. Kung sana naman kasi Calla ay hindi nagpuyat kahapon ay hindi ka late ngayon.

Isang kalabog muli ang aking narinig. Nag-angat ako ng tingin. Sana naman ay dala ang pagkain at hindi na susunod sa iba. Kumunot ang noo ko sa asul na mga mata. Nilagay niya ang supot sa lamesahan ko. Binalik ko ang aking mata sa screen, kunware hindi ako kakain.