រដូវកាលទី០១៖ ទ្រុងស្នេហ៍ ភរិយាក្រៅបេះដូង {The mistaken}

ភាគទី៦៣

ទ្រុងស្នេហ៍ភរិយាក្រៅបេះដូង
ភាគទី៦៣ (១៨+)

"លោកម្ចាស់និយាយអីបែបហ្នឹង?"
"មិចយើងនិយាយបែបហ្នឹងមិនបាន? ហ៊ឹម" ដៃម្ខាងក្រសោបរាងកាយនាង ខណៈដៃម្ខាងទៀតលូកចាប់ដៃអ្នកកំពុងតែកាន់ឆ្នុកកន្សែងពោះគោរបស់គេ មាល៍លីននាងព្យាយាមខ្ញាំឆ្នុកកន្សែងនោះជាប់មិនព្រមទោរទន់តាមការទាញរបស់ស្វាមីសោះ។
"លែង!"
"កុំជំទាស់ជាមួយនិងយើង"
"តែខ្ញុំគ្មានកម្លាំងទេលោកម្ចាស់ ហ៊ឹម" មាល៍លីននាងបដិសេធនិងការអោប ជុងហ្គុកក៏ជូនតាមសំណូមពរដោយគេលែងអោប តែក៏បែរជាទម្លាក់ដៃកាន់ខ្ញាំសាច់ទ្រូងនាងយ៉ាងគគ្លើនតែម្ដង មាល៍លីនពិបាកក្នុងខ្លួនក៏ព្យាយាមរើបម្រាស់ចេញ តែនាងក៏មិនអាចធ្វើអ្វីបានមានតែឲ្យគេប៉ះពាល់។
"លោកម្ចាស់..ខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនទេ អឹស" មាល៍លីនថ្ងូររហឹមលាយឡំនិងពាក្យប្រកែកជាមួយក៏ជ្រៀតជ្រែកប៉ះពាល់នោះ លោកម្ចាស់ប្រើដៃអង្អែលទ្រូងនិងចង្កេះនាង ចំណែកមាត់ក៏នៅមិនស្ងៀមទម្លាក់ថែថើបកញ្ចឹងករសក្បុសរបស់អ្នកដែលកំពុងតែបែរខ្នងអឹបជាប់និងទ្រូងរបស់គេ។
"ហ៊ឺ..ខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនទេ ហ៊ឹក" មាល៍លីនពិបាកក្នុងខ្លួនខ្លាំង អារម្មណ៍មួយអៀនខ្មាសមិនហ៊ានឲ្យគេប៉ះពាល់រាងកាយនាង តែអារម្មណ៍មួយទៀតកំពុងតែងប់ងល់និងការបបោសអង្អែល ឈ្លក់វង្វេងមិនចង់ឲ្យគេលែថនាងដោយងាយៗ នេះមែនទេដែលគេហៅថាជាកាមតណ្ហានោះ?
"ហ៊ឹកៗ"
"មិចក៏យំ? បែរមុខមកនេះ" ការបបោសអង្អែលរបស់នាយក៏បញ្ឈប់បន្តិចកាលបើអ្នកក្រោមការថ្នមថែបែរជាញ័រខ្លួនដូចកូនសត្វ មិនតែប៉ុណ្ណេះនាងក៏នៅបន្លឺសំឡេងយំតម្អូញថែមទៀត។
"ហ៊ឹក! មិន..មិនបានយំទេ"
"នែ៎!" ភាពរឹងចចេសរបស់នាងក៏ធ្វើឲ្យនាយសង្ហាអត់មិនបាននិងចាប់ទាញនាងឲ្យបែរមករកគេ មាល៍លីនពិតជាកុហកគេមែន នាងថានាងមិនបានយំទេ តែភ្នែកនាងក៏ឡើងក្រហមលាយឡំនិងទឹកភ្នែកហូរជោគថ្ពាល់ បបូរមាត់ពេបរបូតៗដូចជាកូនក្មេងដែលគ្មានដឹងខ្យល់អីសោះ ជុងហ្គុកញញឹមរួចទម្លាក់មាត់ថើបគល់ទ្រូងនាងតិចៗ។
"ភ្លេចហើយហ្អេស៎ថានាងនិងយើងជាស្អីនឹងគ្នា?"
"មិនភ្លេចទេ តែយ៉ាងណាខ្ញុំជាមនុស្សស្រីខ្ញុំក៏នៅតែមានភាពអៀនខ្មាស"
"តែក្ដៅរោលរាលខ្លាំងនាងក៏និងឈប់ខ្មាសហើយស្រីឆ្កួត" ជុងហ្គុកញញឹមរួចក៏ទាញកាយនាងមកអោប មាល៍លីនលើកដៃសងខាងទះខ្នងគេផឹបៗ មុននិងអួលចុកកាលបើគេចាប់ស៊កភាពរឹងមាំចូលខ្លួននាងមិនដឹងតាំងពីពេលណា មាល៍លីននាងឡាំប៉ារករឿង ជុងហ្គុកក៏មិនបណ្ដោយឱកាសខ្លួនឲ្យរបូតផុត គេរលាស់ចង្កេះ ស្របនឹងដៃម្ខាងអោបក្រសោបចង្កេះនាងជាប់ មាល៍លីនលើកដៃទប់ទ្រូងគេ ថ្ងួចថ្ងូរគ្រប់សូរសព្ទ័នៃការបុកបញ្ចូលរបស់គេ ទឹកក្នុងអាងក៏បែរខ្ចាយប្រៀបដូចជាការកម្ចាយអារម្មណ៍ក្ដៅងំនៃសង្គ្រាមស្នេហ៍របស់ពួកគេ។
"អាក៎..អាស៎ លោកម្ចាស់"
"ស្រួល..ស្រួលខ្លាំងណាស់ ហ្អាស៎ គេង..គេងកើយទ្រូងយើងមក" ភាពត្រេកត្រអាលការពេញចិត្តជម្រុញឲ្យលោកម្ចាស់ទាញនាងមកអោបថ្នាក់ថ្នម ខណៈល្វែងខាងក្រោមកំពុងតែសម្រុកនូវចំណុចផ្សាភ្ជាប់មិនឲ្យរបូតតែម្ដង លោកម្ចាស់អាចលួងលោមនាងតូចដែលជាស្រីពូកែអៀនប្រៀននោះឲ្យលង់ខ្លួនប្រគល់គ្រប់យ៉ាងមកឲ្យគេ ប្រគល់ទាំងគ្មានពាក្យប្រកែកបាន។
"លោកម្ចាស់..ហ៊ឺ លោកម្ចាស់"
"អោបយើងមក ខ្ញាំខ្នងយើងមក យើងនឹងធ្វើឲ្យនាងមានក្ដីសុខបំផុត ជុប៎" មាល៍លីនក៏ព្រមធ្វើតាមការប្រាប់របស់នាយ ដៃតូចស្រឡូនលូកអោបខ្ញាំខ្នងមាំរបស់គេជាប់ នាងអូសខ្វាចឡើងមានឈាមជ្រាបតិចៗចេញមក តែអ្នកម្ខាងទៀតក៏មិនមានអារម្មណ៍ឈឺផ្សារអ្វីសោះ គេគិតតែពីសម្រុករហូតដល់ចំណុចក្ដីសុខរួចបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងទៅក្នុងខ្លួននាង។
"ហ៊ឹម!" រាងកាយអ្នកនៅពីលើចង្កេះនោះក៏ទន់ល្អូកដេកទៅលើទ្រូងគេ ជុងហ្គុកក៏ញញឹមរួចក្រសោបអោបកាយទាំងបិទភ្នែក មាល៍លីនឯណោះនាងងងុយគេងលង់លក់នៅលើទ្រូងគេស្ងាត់មាត់ឈឹងតែម្ដង។
ទីងៗ..
ក្រោយសង្គ្រាមចប់ មាល៍លីនគេងលក់ ភ្លើងដែលដាច់ងងឹតស្លុបនោះក៏ស្រាប់តែភ្លឺឡើងវិញដូចជាបានព្រៀងទុក សំឡេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងនាំឲ្យអ្នកដែលកំពុងតែដេកអោបគ្នាក្នុងអាងទឹកនោះក្រសោបប្រពន្ធជាប់បន្តិច។
(ចៅហ្វាយ មិញកុងតាក់ឌីសុងទ័រលោត)
"យើងជាអ្នកបិទ.." ជុងហ្គុកឆ្លើយតបទាំងមានមោទនភាព គ្រប់យ៉ាងដែលកើតឡើងមុននេះវាមិនមែនជាភាពចៃដន្យទេ តែគេជាអ្នកគ្រោងទុកទាំងអស់ ផែនការចាត់ការប្រពន្ធពូកែអៀនឲ្យចុះចាញ់នោះអី។

៥០០ ៥០នាទីអេតមីនផុសមួយភាគទៀតណា៎៕