Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 37

Chapter 37

Necklace

Isang katok na naman ang nakapagpabangon sa'kin. Kumunot ang noo kong umahon sa kama at agad na hinanap ang tsinelas. Ngumuso ako nang marinig pa ang tunog ng door bell. Padabog akong tumayo at naglakad patungo sa monitor para sumilip pero nakatalikod lang ang nahagip ko roon.

"Benj, ang kulit mo rin, ano? Ayaw ko nga sa'yo," inaantok ko pang ani.

"Pumunta ang Rosales sa'yo and yet you didn't inform me. He's grounded and he can't ever get near you," her voice woke up my sleepy eyes.

Napaawang ang labi ko at hindi inakala na pupunta siya rito.

"L-Lola?!" hindi makapaniwalang sambit ko.

Tumaas naman ang kanyang kilay at siya na mismo ang tumulak sa pinto sa malawak na paraan. When she was wearing some dashing clothes I just snapped my forehead when she just walked like nothing happened between us. She shifted her gaze when she sat on my dining chair. I take a deep breath until I slambed the door. Lumapit ako sa kanya nang puno ng pagtataka kung bakit siya nandito. Last time I checked, she is mad to me. And now...

"What are you doing here, Lola? Just checking us when in the first place you just pretending?" hindi ko mapigilang bungad.

PInag-ekis ko ang aking kamay. Tiningnan niya ako habang kinuha na ang remote. Pumikit ako at kinuha sa kamay niya ang remote ng pinalakasan niya ang volume nito. Kunot-noo naman siyang lumingon sa akin pero nag kibitz-balikat lang ako.

"What apo? Here we go again? Ilang oras akong nag byahe patungo sa iyo at ito ang sasabihin mo?" her voice raised a bit.

"Yes, Lola. I appreciate your efforts but if you are just pretending to check on me. I know...you have something to meet here ha. If you cared for me enough why would you not call me?"

Umaawang ang kanyang labi na 'di makapanawala sa aking nasabi. Lumiko ang aking paningin hanggang sa naramdaman ko na parang natataranta siya sa akin.

"Where did you get that, Calista!" her voice echoed.

Kinagat ko naman ang aking labi na tila hindi kumbensido. Lumingon ako sa kanya ng puno ng puot.

"Lola, stop pretending. Akala mo naman hindi ko alam na balitaan mo na buhay ang ex mo?"

My jaw clenched.

"How did you get that, Calista! Just answer me!"

Parang nabibiyak ako sa katotohanan. Gusto ko siyang hulihin pero may narinig ako sa pagtatalo nila ni Lolo no'n na maaring buhay pa ang ex niya.

"See you're guilty! You don't love me. So just, please. Just stop pretending. Huling-huli kana Lola at tatangi ka pa," I uttered it with so much respect and a little bit of hatred.

Nagsimulang mamuo ang luha sa'kin hanggang sa pumikit ako sa paglalim ng kirot. Nagmulat ako kasabay ng pagbagsak ng luha ko.

"Apo! Let me explain please," natataranta niyang ani.

Tumayo na siya habang pilit na inaabot ang balikat ko pero umatars ako at hindi makapaniwala sa kanyang ginawa.

"What Lola? So, there is something that needs to explain huh? Ano mahal ni'yo pa ang ex ni'yo? Kaya iiwan mo kami and don't you dare lied again because I heard you and Lolo fight all over again with that old man Lola!"

"Calista, show some respect!" aniya habang pumikit na at madaling nagmulat sa akin.

Umiling-iling ako sa inaasal niya.