Merhaba!Bu bölümü çok beğendim umarım sizde seversiniz^_^
Bir de 16.Bölüme 4 oy ve 0 yorum gelmiş.Her zaman ki okurlarımın bu bölümde olmaması beni çok üzdü.16.Bölüm oyları ve yorumları artsın lütfen...
Bu bölümü çok sevdiğim okurum;nehirr5rocks'a ithaf ediyorum.Seni seviyorum sevgili okurum!Umarım bölümü seversin!
Yeni Bölüm...
"Bana çok yakınsın,bir o kadar da uzak."
Kaçmaya çalıştığınız her şey bir gün elbet sizi bulurdu. Korkularınız,endişeleriniz,saklandığınız her şey bir gölge gibi sizi izler ve en sonunda sizi ensenizden yakalardı."Tesadüf,yazgıya verilen hayali bir isimden ibarettir."diye okumuştum bir kitapta.Cidden öyle miydi? Sanırım evet.Bu yaşadıklarımın başka açıklaması olamazdı çünkü.Yaşadığım acıların merkezi şu anda karşımda ise bunun tesadüf olması çok uçuktu.Bir ay kadar bir süre önce karşımda duran kişi,sevinçlerim,hayallerim ve umutlarımdı.Şimdi ise; korkularımın en kötüsüydü,endişelerimin en büyüğüydü,acılarımın hem ilacı hem de merkeziydi.Çok fazla güvenmiştim ona,gereksiz ve fazla.
Aptladım.Normalde olduğumdan daha aptaldım.Mükemmel bir insanın bana karşı bir şeyler hissettiğini ve beni asla bırakmayacağını düşünecek kadar aptal!
Fakat ne olmuştu,Ross beni çok ağır bir şekilde bırakmıştı.Onunla başladığım ve arkamda her şeyi bıraktığım bu yolda tek başıma kalmıştım.Belki de ben en başından beri tek başımaydım.Sadece onun yanımda olduğunu ve bana destek çıkacağını sanmıştım.O beni kandırmıştı! Benimle oynamış,duygularımı incitmişti.Ben,onun benim dayanağım olduğunu düşünmüş ve ailemi bırakmıştım.Artık bir ailem yoktu.Beni seven insanları hayal kırıklığına uğratmıştım,benden beklediklerini umursamamıştım.Bir hiç uğruna...Ben,bir hiç uğruna kendi hayatımı,gururumu,ailemi ayaklar altına almıştım.Daha yeni farkına varıyordum yaptığım büyük hatanın.
Aptal bir küçük kızdan başka bir şey değildim ben.Bu aptallığım hayatımı mahvetmişti.Bu sefer buna izin vermeyecektim.Ross'un birden bire okulumda belirişi aynı hataları tekrarlatmayacaktı bana.Neden burada olduğunu bilmiyordum,umrumda değildi,bilmek istemiyordum.Artık eski Alex olmayacaktı.Daha mantıklı düşünecektim bundan sonra,ezdirmeyecektim kendimi.Ross'un alt üst ettiği gururumu,hislerimi kendim onaracakdım.Onsuz da mutlu olabilirdim,zordu ama evet onsuzda yaşayabilirdim.Kaç aydır hayatımdaydı ki sanki?Ben,onsuz kaç yıl yaşamıştım.Kaç yıl, ona duyduğum karşılıksız özlem ve sevgiyle kaç yıl geçirmiştim...Bundan sonra da böyle olabilirdi.Yine sızlıyordu kalbimde bir yerler,yanıyordu içim.Fakat bunları yok sayabilirdim.Ross'un bana yaşattığı acıları unutup geleceğe bakabilirdim.Çünkü böyle olması gerekiyordu.Kimseye ihtiyacım yoktu benim,kendi kendimi toparlardım ben.Çünkü Alex'dim ben,yaşadığım bu zor günlerin altından yara alsam bile kalkmıştım ve benim için iyileşme vaktiydi.
"Ne düşünüyorsun yine?" Rain'in sorusu ile kafamı uzun süredir çatalımla oynadığım yemeğimden kaldırdım."Hiç,öylesine dalmışım,"diye cevapladım Rain'in sorusunu.Gülümsedi,"Okuldan sonra alışverişe gitmeye ne dersin kafan dağılır?" Rain'in bir şeyler sorduğunu veya söylediğini duyabiliyordum fakat kulaklarım bunları uğultu şeklinde algılıyordu.
Aklım,yapacaklarımdaydı.Ross,bir ihtimal buraya bana acı çektirmek için gelmişti.Fakat yanılıyordu,ben artık eski Alex değildim.İçten içe yine üzülsem bile bunu fark ettirmeyecek hatta kendim bile fark edemeyeceğim duruma getirecektim.Sadece ne kadar zor olur bilmiyordum."Alex..."Rain'in koluma dokunmasıyla irkildim."Efendim Rain,"
Rain şefkat dolu gözlerini bana dikti."Sen iyi misin?Dalgın gibisin." ona gerçekten içten bir gülümseme gönderdim."Ben iyiyim Rain,hatta çok iyiyim."sanki dediklerime inanmamış gibiydi.Elini kolumdan çekti ve yine aynı şefkatli ve endişeli ses tonuyla konuştu."Ross..."lafını bitirmesine izin vermeden gayet sakin ve hissettiklerimi belli eden ses tonum ile söyleyeceklerini kendi sözlerimle örttüm."O konuya geleceksek eğer,burada oluşu ve niye burada olduğu umrumda değil,merak etmiyorum.Bu konu bir daha açılmasın ben iyiyim,sadece önüme bakıyorum artık.Ve biliyormusun kendime yeni bir yol çizdim,üstelik bu yolda Ross'a dair tek bir iz bile yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stay With Me ||Ross Lynch
Romance“Sen karanlık bir insansın Ross,belki zifiri değil fakat karanlık.Sana bakınca,göremiyorum önümü...” Diye fısıldadım.Nefesi hâla yüzüme çarparken o’da nahoş sesiyle fısıldadı,“Aşk bazen karanlıkta daimdir.” Dört yıldır,bir hayranın duygularından dah...