Alya hergün ailesiyle sorunlar yaşar. Bu durum onu hayattan soğutmuştur. Yaşamına son verecek iken onu görür,gördüğü an hayatında bişeylerin değişeceğini anlamıştır alya bulunduğu binadan koşarak yola iner ve onu aramaya baslar. Esas hikayede burda başlar.
İlk gün
Alarmın çalması ile uyanmıştım elimi yüzümü yıkayıp direk mutfağa adımladım. Ev halkını mutfakta görünce yüzüm düştü.Hızlıca kahvaltımı yapıp evden çıktım. Okula gidecektim.
O sırada biri aradı:
Alya-alo
ela-alya okula yeni bir erkek geldi. Hemen okula gel çok yakışıklı kızım
Alya-tamam patlama geliyorum_deyip telefonu kapattım ve hızlı adımlarla okula yürüdüm.
Sonunda okulu görmemle gülümsedim ve bahçeye girdim. Ela koşarak yanıma geldi ve sınıfa geçtik ilk ders bedendi. Giyinme odasında üzerimizi değiştirip bahçeye çıktık. Bahçedeki bankalardan birine oturmuş sohbet ediyorduk ki ailemin okula geldiğini görene kadar
_________________________________________
Babamın bana bağırmasıyla ürktüm
Baba-"alya yürü eve okuldan alıyoruz seni zaten okulda dura dura iyice pislik oldun. "
Demesiyle gözümden bir yaş düşmüştü. Ama farkettirmedim.
Evde:odama kapanmış ağlıyordum. Sanırım kriz geçiriyordum. Ailem okuldan almıştı beni artık ailemden kaçmak için gidebileceğim bi yer bile yoktu. Okuldan almalarının nedeni ise ela'dan kötü şeyler öğrendiğimdi, bunu bahane etmişlerdi. Ama artık yetmişti.
Uzun zamandır düşündüğüm şeyi uygulayacaktım. Yaşamıma son verecektim.
Ertesi gün:
Sesleri duymamla uyanmıştım. Bıkkınlıkla yataktan kalktım ve elimi yüzümü yıkayıp yemek yemeden evden çıkmıştım. Ailem hala uyanmamıştı evden çıktığımda bu yüzden işim kolaydı
Sadece ela'ya mesaj bırakacaktım. Hayat arkadaşım, dostum, kankam, kardeşim desem yeridir.
Alıcı:Ela
Mesaj:Ela ben büyük günden itibaren yokum uzun zamandır düşündüğümüz şeyi yapacağım. Beni affet dostum, kardeşim, canımın içi görüşürüz...
Ela'ya olan mesajımı tamamlamış telefonu cebime atıp yürümeye devam etmiştim.
1saat sonra:
Sonunda gelmiştim şehrin biraz kenarındaki terk edilmiş binaya en üst kata çıkmıştım hiç korkmadan hiç bişey döndüremez beni, artık bitmişti. En üst kata varmıştım. Çantamı kenara atıp binanın kenarından aşağıya baktım çok yüksekti. Bu yüzden herşey çok küçüktü. Hazırdım
Bitti dedim içimden
Bedenimi binanın kenarına getirmiş kendimi bırakacakken durduğum ses ile durdum ses çok tanıdık geliyordu. Yavaşça arkamı döndüğümde gördüğüm bedenle bilincimi kaybetmiş yere yığılmıştım.
Gözlerimi açtığımda hastanedeyim yanımda ise o beden vardı ama bulanık görüyordum görüntü netleşince 5 yıldır sevdiğim kişi olduğunu gördüm
(sevdiği kişi yiğit kısaca y)
Y-iyimisiniz bayan
Bi dakika beni tanımamışmıydı. Ona döndüm ve
Alya-beni tanımadınmı
Y-tanımaz olurmuyum alya hala çok güzelsin
Alya-(utanmıştım şuan yüzüm kıpkırmızıydı)
Y-"yorgunsun biliyorum ama o terk edilmiş binada ne işin vardı sorabilirmiyim"demesiyle biraz değişik bir yüz ifadesiyle ona bakıp
Alya- "uzun hikaye orası zamanla anlatırım sen nerden gelsin en son orta birde(5.sınıf oluyo) ortadan kayboldun öldü dediler kaçtı dediler çok şey duyduk arkandan ve sapasağlam önümde yürüyorsun şuanda dualarım kabul oldu ağğğğğğ"
Dedikten sonra aslında içimden söylemem gereken bir şeyi dışımdan söylediğimi farketmiş olup ona bakmıştım şaşkınca beni dinliyordu.
Sonra hastaneden çıkışımı yaptırıp geleceğini ve beklememi söyleyip gitti.
Hazırdım derken geldi. Arabaya bindik ve onun evine gittik güzel hoş bir evi vardı. Enazından aile baskısından kurtulmuştum burda beni bulamazlardı.
Alya için yeni bir hayat başlıyordu artık bu sene 20 yaşınada girmişti. Kendi ve sevdiğiyle yeni bir hayat kuracaktı............
BÖLÜM SONU
