Kaybolan Umutlar

~Herşeyin başlangıcı~

Beyza'nın güncesinden.

Her okul çıkışı olduğu gibi şeymalarla buluştuğumuz kafeye gidiyordum aslında otobüse de binebilirdim ama yürümek ve yalnız kalmak bana iyi geliyordu. Üstüme sweatshirt altıma ise siyah bol kot pantolon giymiştim hafif dalgalı ve kahve renginde olan saçlarımı salık bırakmıştım. Kafeye yaklaştığımda telefonum titredi. Cebimde olan telefonumu çıkardım ve tahmin ettiğim gibi yazan ceren'di.

Sarışınım 🤍: nerdesin kız?

Telefonu elime aldığım gibi mesajı okuyup sırıttım ve cevap yazmaya başladım.

Ben: 10 dk sonra ordayım bizimkiler geldi mi?

Sarışınım 🤍: geldiler seninki de burada merak etme;)

Mesajı okuduğum gibi utanmam bir olmuştu.

Ben: Cerennnn

Yazıp gönderdim çok geçmeden mesaj gelmişti zaten.

Sarışınım 🤍: tamam tamam bekliyoruz hadi çabuk gel.

Mesajı okuyup telefonu cebime geri koydum çok geçmeden kafeyi gördüm ve adımlarımı hızlandırdım kafeden içeriye girdim,bizimkileri görmek umuduyla etrafa baktım ve bana bir çift el sallayan şeymayla adımlarımı oraya yönelttim şeymaya daha dikkatli baktığımda, üstünde siyah crop ve kahverengi bol pantolon giydiğini gördüm bu kız nasıl üşümüyor ya benim götüm donuyordu şuan!.

Masaya yaklaşıp Kaan'ın yanındaki boş sandalyeye oturdum kolunu omzuma atıp saçlarıma bir öpücük kondur du ve "nerdesin be kızım gözümüz yollarda kaldı" diyip sırıtmaya başladı.
Omzuna hafif bir yumruk atıp "sus be Allah'ın belası" dediğim an gür bir kahkaha attı.
Öbürleri de ona eşlik etti ve o an gözüm Yusuf'un gülüşüne takıldı çok güzel gülüyordu Ahlağksızz.
Tam o esnada kafeden bir çığlık koptu hepimiz dikkatimizi o sese vermiştik gördüğüm manzara karşısında şok içinde kaldım bir adam genç bir kıza tokat atmıştı kızı daha çok incelediğim de kızın dudağının patladığını gördüm.

Duyduğum sesle kızı incelemeyi bıraktım ve bakışlarımı Yusuf'a çevirdim. Yusuf öfke dolu bakışlarını adama dikmiş korkunç bir şekilde bakıyordu. Kaan hiddetle ayağa kalktı ve adamın burnuna yumruğunu geçirdiği gibi adam dengesini kaybedip masaya çarpıp düştü ve o anda olanlar oldu Kaan ve Yusuf adama dalarken ben ve Şeyma kızın yanına gidip bizim masaya götürüp sakinleştirmeye çalışıyorduk ceren ise Yusufları ayırmaya çalışıyor ama pek başarılı olduğu söylenemezdi.

Kafedeki öbür müşterilerin polisi aradığını gördüm ve tedirginlikle dişlerimi dudağıma geçirdim dikkatimi Şeymaya verip "Şeyma polisler gelmek üzeredir buradan hemen gitmemiz lazım çabuk"dedim.
Kafasını salladı ve ayağa kalktı bizim yaşıtımız olan kıza dönüp "şikayetçi olmayı unutma"dedi ve bana döndü.

Yusufların yanına gidip Yusufa arkadan sarıldım ve "gidelim" dedim. Bana karşı koyamıyordu başını belli belirsiz sallerken ceren ve Şeyma Kaan'ı ikna etmeye çalışıyordu sonunda ikna olup kafeden kimseye görünmeden çıktık ve yurdun yolunu tuttuk..

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?
Bu benim ilk kurgum umarım beğenirsiniz.

2.bölüm pazartesi günü gelicek.

Karakterler hakkında ne düşünüyorsunuz?

user381189300 yazmamda yardımcı olan arkadaşıma teşekkür ederim.