Basketçi'nin Sevgilisi | [gxg] (Tamamlandı )

12

Maral  sabahın ilk ışıklarıyla uyandı, aslında erken kalkmayı sevmezdi ama şimdi uyumanın sırası değildi.

Göz ucuyla yanındaki sarışına baktı.

"Deniz, uyan bitanem sabah oldu. Annen gelir birazdan.. Benim gitmem gerekiyor.."

"Hhmmm"

"Deniz, kalk"

Maral kızın üstündeki yorganı çekti. Saçına bir öpücük kondurdu. Kız hırıltılı sesiyle bir şeyler sayıkladı.  Onun kalkmasını beklerken yüzünü yıkayıp  giyinen maral banyodaydı. Ayna karşısında ıslık çalarak keyif yapıyordu.

Fakat yataktan inleyerek kalkan deniz'in birazdan bağıracağından habersizdi.

"Başım.. Çatlıyorr neden böyleyim.. Aa eve gelmişim. Özgür nerede ki.. En son partideydim.. "

Deniz, başucundaki telefona baktı. Yabancı bir telefondu. Bir yerden hatırlıyordu ama çözemedi. Banyodan gelen sesleri duydu ve yavaşça başını tutarak yataktan kalktı.

" Anne, sen misin? "

Yüzünü yıkamak için banyoya gitti ve gördüğü manzara karşısında bağırmaya başladı.

" Maaaralll??? Senn ne arıyosun buradaaa??!"

"Deniz, dün gece seni aldım.. Özgür beni aradı. Hatırlamıyor musun?"

"H-hayır.."

"Anladım.."

Maral üzüldü. Demekki yaşananları da hatırlamayacaktı.. İşte bundan korkuyordu. Deniz istemsizce mesafeliydi.

"Dün gece ne oldu? Başım çok ağrıyor.."

"Şey, biz."

"Ne oldu?"

"..."

"Yoksa.. Neee??!"

"Deniz, ilk adımı sen attın.. Sana sormuştum, bunun olmasından korkuyordum. Şimdi yine benden nefret ediyorsun.."

"H-hayır, bak ben hiç bişey hatırlamıyorum! Sen, benden mi yararlandın yani..?"

Maral sinirlendi.

"Deniz neler söylüyorsun. Ben öyle biri değilim. Bu ikimizin isteğiyle olan bişeydi.."

"Ben, ben çok utanıyorum.. Bunları unutalım!"

"Unutmak mı?"

Üzgün bir ifade çizmek istemediği için gülümsedi.