από ΜΟΝΤΕΛΟ στο ΣΤΡΑΤΟ

Κεφάλαιο 5°

Είναι απόγευμα και έχω ετοιμάσει τη βαλίτσα που θα πάρω μαζί μου και είμαι έτοιμη. Το μόνο που μένει τώρα είναι να το ανακοινώσω στους γονείς μου, έχω τρελό άγχος πως θα το πάρουν αλλά δεν με νοιάζει ήρθε η ώρα να κάνω την επανάσταση μου. Μέχρι να γυρίσει ο μπαμπάς από την δουλειά θα πάω στο δωμάτιο της μαμάς, χτύπησα πόρτα και μπήκα μέσα
-Γεια σου μανούλα μου
Την βρήκα να κάθεται στην πολυθρόνα και να κοιτά το κενό, όταν της μίλησα δεν κούνησε καθόλου έμεινε ακίνητη λες ότι δεν ήμουν εκεί, δεν πτοήθηκα και συνέχισα
-Μαμά θέλω να σου πω ότι έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στη σχολή Ευέλπιδών και θα πάω, αύριο το πρωί γιατί πουριάζομαι
Της είπα με μια ανάσα, με το που ακούει να λέω Ευέλπιδών γύρισε κατευθείαν και με κοίταζε με ένα αγριεμένο βλέμμα και μου λέει
-Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι καθόλου στην μνήμη του αδερφού σου; που ξέρεις ότι ήθελε και εκείνος να πάει; Τι θα πει ο κόσμος;  Τρελάθηκες εντελώς; Ντροπή σου! Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου εξαφανίσου!
Μου είπε με φωνές και με έδιωξε από το δωμάτιο, ήμουν έτοιμη να κλάψω αλλά κρατήθηκα, πήρα μια βαθιά αναπνοή και πήγα στην κουζίνα όπου είχε έρθει ο μπαμπάς μου
-Τι έγινε πάλι και φωνάζει η μάνα σου μέσα;
Δεν έδωσα σημασία σε αυτό που με ρώτησε και μπήκα κατευθείαν στο ψητό
-Πατέρα έδωσα πανελλαδικές και πέρασα στην σχολή Ευέλπιδών και θα πάω, αύριο παρουσιάζομαι
Είπα ξανά με μια ανάσα, ο πατέρας σταμάτησε να τρώει και με κοίταξε
-Αποκλείεται! Δεν θα σε αφήσω!
-Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό είμαι είκοσι χρόνων πια!
Είπα κάπως φωναχτά
-Καταραμένη σχολή! Ας αφήσουμε έξω το ότι ήθελε και ο αδερφός σου αυτή τη σχολή, το κλίμα είναι πολύ δύσκολο και ότι εκεί μέσα έχει τόσους άντρες! Εσύ είσαι ευαίσθητη δεν θα αντέξεις ούτε μια μέρα. Να δηλαδή τώρα που μιλάμε είσαι έτοιμη να κλάψεις!
Δεν είπα τίποτα, με νεύριασαν και οι δυο τους αρκετά! Φεύγω αμέσως τώρα από το σπίτι θα αφήσω πίσω μου το τόσο τοξικό περιβάλλον, αρκετά έκλαψα, αρκετά!
Ο πατέρας μου με είδε να φεύγω με την βαλίτσα και μου φώναζε
-Μην τολμήσεις να γυρίσεις πίσω όταν δεν θα τα βγάλεις πέρα εκεί μέσα!
Άκουγα που μου φώναζε όταν έφευγα, τα δάκρυα μου δεν μπόρεσα άλλο να τα κρατήσω λύγησα, έφυγα από το σπίτι μου βράδυ χωρίς γυρισμό. Πήγα στο σπίτι του κ. Στάθη και κοιμήθηκα την επόμενη μέρα το πρωί σηκώθηκα και πήγα στη σχολή.
Μπροστά μου έχω μια μεγάλη πόρτα, γεμάτο πρωτοετείς στρατιώτες που περιμένουν στη σειρά για να δείξουν τα χαρτιά τους μαζί με αυτούς είμαι και γω, έχω εκστασιαστεί είμαι έτοιμη να περάσω κάθε δυσκολία. Αφού πέρασα την πύλη μου πήραν τα μέτρα για την στολή έπειτα ένας από το τέταρτο έτος μας έδειξε τα δωμάτια είναι χωρισμένα άντρες γυναίκες πάλι καλά, στο δωμάτιο είναι τέσσερα κορίτσια, εξηγήσουμε πως πρέπει να είναι η ντουλάπα μου πως να στρώνω σωστά το κρεβάτι μου γιατί τα ελέγχουν καθημερινά.