από ΜΟΝΤΕΛΟ στο ΣΤΡΑΤΟ

Κεφάλαιο 9°

Του απάντησα με ένα χαμόγελο και με το ένα του χερι μου χτυπάει απαλά το μπούτι μου, ενός ρίγος διαπέρασε όταν με ακούμπησε. Από ότι είχα καταλάβει πηγαίναμε σε κάποιο βουνό της Αθήνας. Την επόμενη στιγμή είχαμε φτάσει σε ενα σπιτάκι το μόνο που υπήρχε στο βουνό με θέα την Αθήνα, μακρυά από την βαβούρα της πόλης. Ηταν πολύ όμορφα γραφικά
-Δεν χρειάζεται να πεις κάτι το βλέπω ότι σου αρέσει
-Μόνο μου αρέσει το λατρεύω! Είναι απίστευτα εδώ
Του είπα και τον αγκάλιασα η ζεστασιά του κορμιού του, οι ήρεμες ανάσες του με έκαναν να νιώσω γαλήνια
-Παμε να σου δείξω το σπίτι μέσα
Μου επιασε το χέρι και προχωρησαμε προς την πόρτα, βγάζει τα κλειδιά και την ανοίγει και με σηκώνει με τα χέρια του σαν πούπουλο
-Καλώς ήρθατε κυρία Ελευθερία Παπανικολάου στο εξοχικό μου, από εδώ εχουμε το σαλόνι, θα το χρειαστούμε σε λίγο, πο εκεί έχουμε την κουζίνα, δεν ξέρω να μαγειρεύω συγγνώμη, στην γωνία είναι το μπάνιο με μια ωραία ντουζιέρα και τέλος έχουμε την κρεβατοκάμαρα
Είπε και με ξάπλωσε στο κρεβάτι και μου χαμογέλασε πονηρά, μια δόση άγχους εμφανίστηκε γιατί ήξερα τι ήθελε αλλα δεν ήμουν έτοιμη ακόμη να του το δώσω, η ανάσα του την αισθάνομαι βαριά, το βλέμμα του σκοτείνιασε,  τα μάτια του περιεργάζονται το σώμα μου που κάνει το στομάχι μου να ταράζεται. Όπως τα σώματα μας ακουμπούν μεταξύ τους, βλέπω το καβάλο του να είναι έτοιμος για δράση
-Πάω να ανάψω το τζάκι
Είπε και σηκώθηκε αμέσως από πάνω μου και πήγε στο σαλόνι. Ησυχία υπήρχε στην ατμόσφαιρα μέχρι να ανάψει το τζάκι. Είχα σηκωθεί από το κρεβάτι και  είχα πάει και γω μέσα στο σαλόνι χαζεύοντας τον. Παρατηρούσα την ογκώδη πλάτη του καθώς έβγαινε έξω για να φέρει ξυλά, το περπάτημα του ήταν βαρύ, μπαίνει μέσα με κούτσουρα που τα κρατούσαν τα μυώδη μπράτσα του, είχε σηκώσει ελαφρώς τα μανίκια του καθώς εβαζε προσπαθούσε να βάλει φωτιά. Είναι άντρας με ολο το πακέτο.