HATA MAHKUMLARI

Yeni Görev

Merhaba diyerek başlamak sebepsiz bir şekilde komik olur gibi hissediyorum.
Maalesef gelişmiş hayal gücüm sadece hikayede çalışıyor!

Şuan bütün bunları yazarken ne kadar utandığımı anlatamam.
Tabi bu benim ilk kurgum değil ama siz bunu ilk kurgum olarak göreceksiniz.
Aklıma en yatan ve hoşuma giden bir kurgu yazmak istedim.

Kendimi çok yalnız hissettiğimde ilk yaptığım şey kitaplarıma sığınmak olmuştur. Sanırım artık yazmak olacak çünkü içimdekileri bir şekilde aktarmam gerek rahatlamak için.

Eski hesaplarımda yazdığım kurgular sizler tarafından çok sevilmişti umarım bu da sevilir.

Kendime en baştan bir sayfa açmak istediğim için herşeyden vazgeçtim umarım değer...♡

Yaptığınız her yorum cidden benim için çok önemli.

Yalan yok cidden çok iyi motive ediyor.

Yazım yanlışı vardır sonuçta ödev falan değil bu, siz beni anlayın yeter. Beraber büyümemiz dileğiyle iyi okumalar!

Melih Ataman

Görevin bitmesinin ardından altı saat geçmişti, ekiple birlikte kutlama yapıyorduk. Yeni görevimizin gelmesine ise çok kalmamıştı. Her an gelebilir diye alkol almamıştım, keşke ekibim içinde bunları söyleyebilseydim. Kör kütük sarhoş olmuşlardı. Bazen "Ben mi sorunluyum acaba?" diye düşünüyorum. Bana verdikleri ekibi düşününce hemen vazgeçiyorum. Gözlerimi biraz  dinlendirmek için kapatmıştım. Zaten birkaç dakika sonra cam kırılma sesiyle açtım. Bir saniye adam akıllı dursalar şaşarım.

"Efe in lan Başak'ın üstünden sapık herif!" Efe'yi zavallı kızcağızın üstünden almak için kalkıyordum ki Umut elindeki biber gazını Efe'nin
gözlerine sıkarak halletti. Efe çığlıkları ile birlikte tüm alkolleri yüzüne boca etmeye başlamıştı.

"Kahramanımsınız Umut beyciğim..." Ve zavallı kızcağızımız Başak, kendini Umut'un kucağına bıraktı. Bakışlarımı onlardan ayırıp yanımdaki koltuğa doğru gelen Mina'yı inceledim. Mina buraya bizim gibi gelmemişti, eğitimi geldiğinde yoktu. Yıllardır kayıp olan kardeşinin burada olduğunu söylemişlerdi oda hiç düşünmeden bu bataklığa girmişti. Sadece isim benzerliğiymiş kardeşi burada yoktu.

Düzgün bir şekilde oturacağını düşünmüştüm ama o kendini koltuğa fırlattı. "Koltuk kırılacak yavaş be kadın!"
Mayışmış haliyle bana doğru baktı. Gözlerini devirdi. Bir şey söylemek istedi sonra vazgeçti koltuğu yatak moduna getiren tuşa bastı. Ayağındaki topukluların birini benim kafama, diğerini Umut'a fırlattı. Ben kafama değen topuğun yerini elimle ovşuyordum. Mina ise bir yandan dengesiz ses tonuyla Umut'a sesleniyordu. "Bırak o kızı!" Kafasının acısı geçince Umut konuşmaya başladı.
"Abi kız bize kahraman desin diğeri topuklu fırlatsın bune biçim iş?"

"İş demişken yeni görev hala gelmedi değil mi?"

Hepsi yüzüme aval aval bakıyordu -Mina hanım hariç o güzellik uykusuna dalmak peşindeydi.- "Cevap versenize?" Umut ve Başak'a bakarken Mina konuştu.
"Ona söylemediniz değil mi?" s!ktir anlamalıydım. Beni oyuna getirmişlerdi! Banyodan sesler yükseliyordu Efe'ye aitti.
"Biber gazı ve alkol gözü kör yapıyormuydu Siri?"
"Siri cevap versene!" bir kaç saniye ses gelmedi.
"Melih internet yok!" diye çığlık attı. İçeri koşarak geldi ve sözlerini tekrarladı.
"Melih internet yok!" Nasıl bir bakış attım bilmiyorum ama Efe ile göz göze gelince Efe yutkundu. Bir hışımla kalktım elim belimde ki silaha gitti bir kaç saniye içerisinde masadaki alkolle sıktım ve tüm herkesi ayılttım.