Guarding The Mafia Boss (Mafia Series #1)

12

SAPPHIRE

Paglabas ko ng kwarto ay makita ko ang pigurin ng isang lalaki na nakatayo sa harap ng sink napansin kong may ginagawa ito kaya hindi kona ito tinawag pa. Naghuhugas siya ng gulay para siguro sa pagkain na niluluto niya, naka white long sleeves siya at may nakapatong na apron.

Kitang kita ang maskulado niyang pangangatawan kahit naka talikod  nakita ko 'ring hinawi niya ang kaniyang pawisan na noo kasabay ang kanyang buhok. Kinagat  ko ang aking labi sa pagpigil sa mga salitang maari kong makuha ang atensyon niya.

Nakatayo pa rin siya sa sink habang naghihiwa ng ham sa chopping board ay kasabay ng pagbulong nito, nawala na yata sa katinuan. Maya maya pa ay inilagay niya sa separate na bowl ang mga nahiwa niya bago maghugas ng kamay.

Kita ko kung paano niya hiwain ang mga sahog na gagamitin niya para bang master na siya sa ganiyon na propesyon. Talented kasi siya isa iyon sa mga ipinagmamalaki ng kaniyang pamilya, bukod sa maalaga 'kuno' sabi ng mga tagahanga niya ay isa rin siyang anak ng hindi pangkaraniwang tao.

And guess what? It's tito Ortiz siya ang ama at tumatayong pinakakilalang tao sa bansa bukod doon ay madami siyang kumpanya na pinapatakbo ng kaniyang mga anak. Sila Colemn ang kaniyang anak na hindi maitatangging kayang gumawa ng bagong kumpanya dahil sa lawak ng kanilang koneksyon.

Humarap siya sa gawi ko na tila nagulat pero napawi rin ito ng makita niya akong nakangiti at nakatingin sa niluluto niya. Kung siya ang nagluto noon ay di hamak na masarap iyon mas gugustuhin kong kumain ng luto niya kaysa sa iba.

"Eat up, we need to go there. Dapat nine thirty naandon na tayo." sabi niya kahit slang siya sa tagalog.

"Anong niluluto mo? Masarap ba yan?" ngumisi siya na kinatawa ko.

"Sounds...gross for me." sabi niya kaya napasampal ako sa noo.

"Ano nga ang niluluto mo?" tanong ko ulit kasabay ng paghalukipkip sa harap niya.

"Carbonara, beef steak, bacons, eggs and cupcakes." sabi nito kaya napatigalgal ako.

Anong oras ba ako natulog kagabi? Hindi ko alam kung ilang oras akong tulog kasi nagawa niya lahat ng yon habang natutulog ako? Wow incredible. Bukod doon ay gumawa pa siya ng cupcakes?! The hell! Paano niya nagawa yon na hindi ko manlang naaamoy!

Lumipas ang mga oras na hindi ko namalayan na naandito nako sa harap ng school ng babae at lalaki na nagsabi na magjudge kami. Sari saring emosyon ang nararamdaman ko ngayon except sa pagkasaya ay may mali talaga.

Naglakad na kami papunta sa Count's Office para magfill up sa form itong lalaking ito kung makapaglakad, e halos lumipad na dahil sa bilis.

"Are na pala sila." sabi ng lalaking nakausap nami nung nakaraan.

"Akala ko hindi na sila darating." bakas sa pananalita ng babae ang pagkatuwa.

Nakatingin lang si Colemn sa mga ito hindi mababakas sa mukha ni Colemn ang pagggawa ng mali. Hindi naman siguro gulo ang pinasok namin pero may side ko pa rin na gustong sumigaw.

Naramdaman ko ang mainit na palad ni Colemn sa aking kamay pinisil pisil niya ito na alam kong pinatitigil niya akong magisip ng magisip. The hell! I can't help! Hindi ko mapigilang magisip ng advance dahil feeling ko may mali.

"Pumunta ho muna kayo sa office ayun 'hong kulay asul na pinto, iisa lang naman po ang asul na pinto dine." sabi ng lalaki.

We just both nodded before leaving them. "Colemn," tawag ko dito. "May mali talaga e." sabi kopa kaya kumunot ang noo nito.

"Then let me erase those things on your mind." he said, pinako ako sa pader.

"Sige, sisipain ko yang pantog mo." sabi ko kaya ngumisi ito. Lalo pa siyang lumapit.

"Go ahead, Ms. Allegra." sabi nito sa pamgaakit na tono.

"Dare me." sabi ko at tinignan ito sa mata.

Laking gulat ko ng bigyan niya ako ng halik ngunit mabilis lang iyon sakto lang para gisingin ang diwa ko'ng natutulog.

Umalis ito na may malaking ngiti sa labi...ngumiti siya? Ang isang Courtwell ngumiti? It was just a dream. Wake up, Sapphire!

"What just happened?" tanong ko sa sarili.

"What a nice scene." sabi ng lalaking kakalabas lang ng pinto.

"Kanina kapa d'yan?" tanong ko sa binatilyong nakasandal sa locker na blue.

"Nah, kakarating ko lang." sabi nito na parang kilalang kilala niya ako.

"Of course, I know you." sabi niya kaya nagulat ako.

Nababasa niya ba ang iniisip ko? Baka naman may sakit siya kawawa naman sana gumaling na siya.

"I'm not sick, okay?" napatigil ako sa pagiisip ng magsalita siya.

"Nababasa moba ang iniisip ko?" sabi ko kaya napataas ang kilay niya.

Grabi nakakatakot naman ang isang ito hindi kona nga kilala kung makaakto pa ay parang kung sinong gwapo.

"Geng! I know that I'm handsome enough." sabi niya kaya napaatras na'ko.

"Sino kaba? Stalker kaba?" sabi ko bago ilabas ang baril at itinutok sakanya.

"Come on! Hindi ako kaaway kaya ibaba mo ya'ng baril mo. Oh My God! I said put down your gun hindi itutok sa'kin." sabi niya na puno ng inis.

"Sino kaba? Ano ba'ng kailangan mo? Baka naman budol budol ka." sabi ko.

Naglabas siya ng wallet at cellphone inilabas niya ang itim na card galing sa kaniyang wallet at binato i'yon sa akin. Hindi ko i'yon tinignan pero ng sabihin niyang tignan ko ay kusang kinuha ng kamay ko ang itim na card.

"Four L? Ano yun?" tanong ko pero hindi niya ako pinansin. "Hoy! Tinatanong kita boi!"

"Ha? Shit tara na magsisimula na yung program." sabi niya habang hawak ang pulsuhan ko.

"Iw! Kadiri ka naman ginamit mopa ya'ng pangkulangot!" sabi ko bago humalukipkip sa harap niya.

"Judge ka diba? Tara na para ka'ng tanga d'yan." sabi niya bago tumakbo.

"Susunod na lang ako sayo mamaya, Four." pagkasabi ko non ay sumibangot siya.

"Where you going?" tanong niya at tinignan ako gamit ang mapanuring tingin.

"Sa banyo, bakit sasama ka ha?" sabi ko at bakas roon ang pangaasar.

"Hindi malamang! Kadiri ka naman pre." pagkasabi ay umalis na siya ng tuluyan.

Saan ba ang banyo dito? Nakapalayo naman makailang ikot pa ang ginawa ko bago mahanap ang banyo ng mga babaeng estudyante dito.

"Ay ulaga!" hiyaw ng babae na nasa loob ng banyo.

"Hi, anong problema?" tumingin ako sa hawak niyang PT, dalawa ang kulay pulang guhit doon.

"Wag ka'ng maingay ate, hindi ko talaga alam na magiging ganito ang resulta." pagmamakaawa niya.

Inabot ko ang kamay niya at doon na tuluyang lumandas ang mga luha niya na kasabay ang paghingi ng tawad. Parang dinudurog ang puso ko kasabay ng pagiyak niya, wala pa siyang alam sa pagbubuntis pero ito ang nakuha niya sanhi ng hindi pagsunod sa utos ng magulang.

Minsan ay nasasakal ang mga bata kaya sila nagrerebelde pero hindi naman p'wedeng ipalaglag ng dalagang nasa harap ko ang batang nasa sinapupunan niya.

"Fix yourself." utos ko dito.

"Ate..." sabi niya habang nakaawang ang dalawang labi.

"Don't worry, okay? I will make sure that they will beg for their own lives." pangako ko ito sa tatay ko'ng pinatay rin ng mga walang pusong mga politiko.

"Pero natatakot ako." sabi niya habang nakayuko, humuhikbi.

"Trust me. Wala ka'ng ibang pagsasabihan ng kalagayan mo, ako lang ang pagkakatiwalaan mo." pagkasabi ko noon ay inayos ko ang buhok niya. "Bago ako umuwi aayusin natin 'to." sabi kopa.