Αγαπητό ημερολόγιο,
Από καιρό σκεφτόμουν να γράψω σε ένα χαρτί τις σκέψεις που κρατάω χρόνια στο μυαλό μου και με πνίγουν ! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σε κάποιον να πω τον πονο που δέχεται η ψυχή μου όλα αυτά τα χρόνια! Έχω απομακρυνθεί απο όλους και απο όλα. Ο μόνος που μου έχει μείνει είναι αυτός! Αυτός που κάποτε πίστευα ότι ήταν ο έρωτας της ζωή μου ή τουλαχιστον ετσι ήθελα να πιστευω ! Νομιζα ότι μόνο αυτόν χρειαζόμουν μόνο αυτόν και κανέναν άλλον για να είμαι ευτυχισμένη! Όλοι μου έλεγαν «τρέξε! Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για σενα!» Μα εγω δεν άκουγα! Ή μαλλον άκουγα αλλά δεν ήθελα να πιστεψω ! Οσοι μου ελεγαν την αλήθεια γίνοντουσαν εχθροί μου! Και αυτος; Αυτος ήταν ο πρώτος που με έκανε να πιστευω οτι όλοι είναι εναντίον μας! Όλοι ζηλεύουν αυτο τον απερίγραπτο και μεγάλο και φανταστικό και υπεροχο έρωτα που ζούσαμε! Δεν έχω σκοπό να τον κατηγορήσω εδώ πέρα! Όχι.. δεν φταίει αυτός! Αυτός είναι ο κερδισμένος! Αυτός έπαιρνε πάντα αυτό που ήθελε! Εγώ όμως; Εγώ δεν πήρα ποτέ αυτό που ήθελα και ο μόνος που φταίει είναι ο ίδιος ο εαυτός μου. Λένε οτι την μοίρα σου την φτιάχνεις μόνο σου! Εγώ πάντα καθομουν στα παρασκήνια! Ήμουν πάντα κομπάρσος στην ζωή μου... Δεν έπραξα ποτέ για τιποτα και περίμενα με την ελπίδα οτι κάποια στιγμή όλα θα αλλάξουν! Τελικά πέρασαν τόσα χρόνια και τιποτα δεν άλλαξε. Είμαι ακόμα εδώ μαζί του δυστυχισμένη γράφοντας σε ένα κομμάτι χαρτί για την θλιβερή αυτή ζωή μου! Γιαυτο λοιπόν δεν φταίει αυτος για ο,τι θα αναφέρω στις επόμενες σελίδες! Φταίει ο εαυτός μου... Ο δειλός αυτος εαυτός μου....!
YOU ARE READING
Ποτέ δεν είναι αργά
Random«Ο έρωτας είναι ύπουλος ! Σε αποπροσανατολίζει! Σου βάζει παρωπιδες την κρίσιμη αυτή στιγμή που πρεπει να δεις τον άλλον ετσι όπως ακριβώς είναι και όχι ετσι όπως θέλεις να τον βλέπεις εσυ!»
