Memories of the Past (One Liter of Tears)

Chapter 6: Pluviophile

A/N: Hello! Here's the Chapter 6, hope you'll like it! By the way, this Chappy is dedicated to Ate AbigailDeAsis. Enjoy Reading!

------------

Jewel Krizlee's POV:

"Danielle! Umuulan sa labas! Danielle!" Habang pababa ako ng hagdan, sigaw ako ng sigaw.

"Oh? Anong magagawa ko kung umuulan sa labas? Mapipigilan ko ba 'yan?" pamimilosopo niya habang nagbabasa ng magazine at prenteng nakaupo sa sofa.

"Hindi naman sa ganon. Gusto ko lang sanang magpaalam na maliligo ako sa ulan." Sabi ko at ngumiti ng malapad.

"Seriously Krizlee? Ayoko nga. Tsaka baka magkasakit kapa." Sagot niya kaya nawala ang mga ngiti sa labi ko.

"Pero... gusto ko talagang maligo sa ulan. Please? Danielle..." Pagmamakaawa ko.

"Krizlee... ayoko. Hindi pwede. Baka ano pang mangyari sayo." Seryoso niyang sabi at itinabi na ang magazine.

"But I want to." I responded.

"No." she said in chorus.

"Danielle, I really really love the rain so please, payagan mo na 'ko. Gusto kong magsaya sa ilalim ng ulan." I said.

"Krizlee, when I said NO, it's a final no. How many times do I have to tell you that? You're being a hardheaded girl again." She answered.

"But Danielle, just this one." I pleaded.

"Krizlee, it's a no. Now, just go to your room and take a rest. Hindi kita mapapayagan sa gusto mo." She said and left me on the living room.

As Danielle said, I just went to my room and stared at my window. It's still raining. Gustung-gusto ko talagang maligo sa ulan. Alam ko na! Pwede naman akong maligo kahit di na magpaalam sa kanya diba? Tama, lalabas nalang ako nang hindi niya alam. Isang beses lang naman 'to. Gusto ko lang namang mag-enjoy.

Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan. Sumilip ako sa pinto bago tuluyang lumabas sa bahay. Wala naman si Danielle, siguro nagluluto na siya. Tumakbo kaagad ako papuntang garden at doon nagsaya sa ulan. It feels great. Ang sarap sa pakiramdam kapag umuulan. Humiga ako sa damuhan at pumikit habang pinapakiramdaman pa rin ang ulan na pumapatak sa katawan ko.

Kailan kaya ako makakaalala ulit? Sana bumalik na mamaya ang alaala ko. O kaya bukas, o kaya sa susunod na bukas.

"Krizlee." Pagbukas ko ng mga mata ko, si Danielle ang nakita ko. Paktay!

"Danielle?" sabi ko at umupo sa damuhan.

"I told you earlier that you are not allowed na maligo sa ulan. Now, what's this? Bat naligo kapa rin?" kunot-noong tanong niya.

"I'm sorry. Ikaw din naman naliligo na eh." Sabi ko at ngumiti sa kanya.

"E ikaw kasi kanina pa kita pinagmamasdan, parang masaya eh. Kaya heto ako, naliligo na din sa ulan." She said and sat beside me.

"Sabi ko na sayo masarap maligo sa ulan eh." Sabi ko.

"Wait, I have an idea. Why don't we go to our friends' houses para yayain silang maligo sa ulan? I mean, para marami tayo. The more, the merrier. Malapit lang naman ang mga bahay ng iba dito. So, tara?" pagyayaya niya.

"Sige, maganda 'yang ideya mo." Sabi ko at nagsimula na nga kaming maghabulan palabas ng gate.

Una naming nadatnan ang bahay nina Liz. Nag-doorbell kami at sakto namang siya ang nagbukas ng gate nila kaya kahit ayaw niya, hinila na naming siya para wala na siyang kawala. Iniwanan nalang niya ang payong na dala niya sa harap ng gate nila at nagpaalam sa yaya nila. Rich kid eh. Haha.