56 { ZG }

3.2K 85 2
                                    

မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္ ေစတနာထားၿပီး လာပို႔ေပးေပမဲ့ အေအာ္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေဒါသတို႔က ေထာင္းခနဲ ထြက္သြားသည္။
သားကိုက အျဖစ္သည္းလြန္းတာ။ေယာက္်ားခ်င္းႀကီးကို ရင္ခုန္ခ်င္စဖြယ္ဘာမွမရိွ။သူ႔ဘဝမွာ သေဘာက်ဖူးတာဆိုလို႔ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းသာရိွသည္။

"မင္းရဲ့ ဗလႀကီးကို ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အဲ့ေလာက္အထိ ျဖစ္မေနနဲ႔ ...ဒုန္း!!!!!"

မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို  ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ နင္းၿပီး ဆင္းသြားလိုက္၏ ။

ေစတနာနဲ႔ မတန္တဲ့ က်က္သတံုး ေခြးေကာင္။

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္မွာလဲ သူ႔ေကာင္ေလး ေၾကာင့္သာ ေဇာနဲ႔ ေျပးလာေပမဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးက ေခြလဲ က် မတတ္ျဖစ္ေနၿပီး မတ္တပ္ရပ္တာ ၾကာလာတာနဲ႔ အမ်ွ ေျခေထာက္က ေခြယိုင္က်လာသည္။ထိုအခါ မင္းသခင္ခက္ထန္လည္း သတိထားမိသြားကာ ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ကို ေပြ့ခ်ီလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ျပန္လွဲေပး၍  ေစာင္ပါ ၿခံဳေပးသည္။

"ကိုကို သက္သာရဲ့လား"

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ နာေနေပမဲ့ ေခါင္းပဲ ညိတ္ျပသည္။

ထိုအခါ မင္းသခင္ခက္ထန္က ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ရဲ့ ပါးေလးကို သူ႔ပါးနဲ႔ ထိၿပီး ကိုယ္ပူ ျပန္စမ္းကာ ၿပံဳးလ်က္....

"အစြမ္းထက္လိုက္တာ ..ကိုကို မဖ်ားေတာ့ဘူး။ ေနာက္လဲ ခဏ ခဏ လုပ္ၾကရေအာင္ "

"မင္း ေျပာေတာ့ ....ထားလိုက္ပါ။ သေဘာ သေဘာ"

"ခ်စ္စရာေလးကြာ"

မင္းသခင္ခက္ထန္အသည္းတယားယားျဖင့္  ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ရဲ့ ႏွာေခါင္းထိပ္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ ႏွာေခါင္းထိပ္ကို အခ်င္းခ်င္းထိလိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ ပြတ္၍ စေနာက္သည္။

"အိပ္ခ်င္ေနေသးလား ကိုကို "

"ဟင့္အင္း"

"အဲ့ဒါဆို မ်က္ႏွာသစ္ေပးမယ္"

"ကိုယ္ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္"

"မခ်ိဳးနဲ႔... ညက ခ်ိဳးထားေသးတဲ့ဟာကို !!!"

Min Tha Khin Khat Htan  {S-2} {Completed}Donde viven las historias. Descúbrelo ahora