İlkokulda okuyan oğlum, yakın arkadaşlarından birini eve getirmişti. Ödevleri bittiginde kücük misafirimizi konuşturmak gayesiyle, "Bisikletin var mı?" diye sordum. "Tatil yakın biliyorsun." Sorumla fazla ilgilenmiş görünerek: 'Annem şimdilik yeterli paramız olmadığını söyledi!" dedi. "Herhalde daha sonra alabiliriz!" ifadesinde kuvvetli bir teslimiyetin izleri vardı. Daha sonra ona parkta rastladım.
Çimlerin üzerine çömelmiş karıncaları seyrediyordu. Beni fark ettiğinde yavaşca yanına sokulfum ve okula babasıyla gidip gitmediğini sorrum. "Babam kaza geçirdiği için hastanede yatıyor!" dedi. "Okula şimdilik yanlız gidiyorum!"
Tatile bir hafta kala onu tekrar gördüm. Tertemiz giyinmiş, saçlarını da ortadan ayırmış. "Yanağını okşayıp bugün çok şıksın." drdim. Yoksa babanı görmeye mi gidiyorsun?" Cocugun hafif bir tebessümden sonra söyledigi sözler,beni gerçekten çok etkilemişti:
"Babam öldüğü için şimdilik göremeyeceğim."
