"လြမ္း"
"...."
"လြမ္း"
"..."
"လြမ္း"
"ဟင္"
"ခင္ဗ်ားေလးက ေမာင္နဲ႔အတူတူရိွေနတာကို ဘယ္ေတြအေတြးလြန္ေနတာလဲဟမ္"
သူေရခ်ိဳးခန္းကေန ထြက္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနတဲ့ လြမ္းကို ေခၚလိုက္ေပမဲ့လည္း အေတြးေတြလြင့္ေနတဲ့သူကေတာ့ နက္ သံုးခါေျမာက္ေခၚမွသာ လက္ရိွအေျခအေနကို ေရာက္လာေသာပံုစံေၾကာင့္ နက္ အက်ႌသြားမဝတ္ေသးဘဲ ေဘးတြင္ထိုင္၍ ေမးလိုက္မိေလ၏။
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး Company Project တစ္ခုအေၾကာင္း စဥ္းစားမိလိုက္လို႔"
"ေသခ်ာလို႔လား ေမာင့္အခ်စ္ အဆင္မေျပတာရိွရင္ ေမာင္ကို ေျပာ လ်ိႈဝွက္မထားနဲ႔"
*ငါ အမွန္တိုင္းေျပာရင္ ေမာင္ ဆီက ျပန္ၾကားရႏိုင္တဲ့ စကားကို နားမေထာင္ႏိုင္လို႔ လိမ္ပါရေစေမာင္*
"အင္းပါ ေျပာျပပါ့မယ္"
ေျပာျပပါမယ္ ေျပာလာတဲ့ လြမ္းက ခုတေလာပိုင္းတြင္ တစ္ခုခုကို အၿမဲေတြးေနတတ္ၿပီး စိတ္နဲ႔လူ မကပ္သလိုျဖစ္ေနပံုကို နက္ သတိထားမိတာၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။နက္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲေမးရင္လည္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေျပာတတ္တဲ့သူေၾကာင့္ နက္လည္း အတင္းအၾကပ္မေမးခ်င္သလို လြမ္းကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ေျပာတာကို လိုခ်င္မိသည္။သို႔ေသာ္ လြမ္း ဖြင့္မေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲအေတြးလြန္ေနတဲ့ပံုစံကိုေတာ့ နက္ မႀကိဳက္ေပ။
"ေမာင့္အခ်စ္"
"အင္း ေမာင္ ခုထိ အက်ႌသြားမဝတ္ေသးဘူးလား"
"မာမီ!!!!"
ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ေနတဲ့ အေနအထားကေန လြမ္းရဲ့ကိုယ္လံုးေလးကို ရုတ္တရက္ ေပြ့ခ်ီကာ ေပါင္ေပၚဆြဲယူၿပီး သူ႔ကို ကားယားခြထိုင္ခိုင္းတဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ လြမ္းခမ်ား လန္႔သြားရသည္။
"လြမ္း ေမာင့္ကိုၾကည့္"
ဒီအေျခအေနႀကီးက လြမ္းအတြက္ မ်က္ႏွာပူရသလို ရွက္တာေၾကာင့္ ၾကည့္ဖို႔ေျပာေနတဲ့ သူ႔စကားကို လ်စ္လ်ူရႈကာ ေခါင္းငံု႔ေနမိေလ၏။
ESTÁS LEYENDO
ခင်ဗျားကမောင်ရဲ့အပိုင်/ခင္ဗ်ားကေမာင္ရဲ့အပိုင္(Completed)
Romanceခွန်းသက္ကရာဇ်စျာန်(ခ)နက် လွမ်းဟိန်းထက်မှူး Started date-19.10.2022 Finished date-10.2.2023
