Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 49

Chapter 49

History

I waved my hand and greet them one by one. It was like a fiesta here in Caledonia.

"Hello po," I said and continue walking while wearing my denim shorts and white long sleeves.

Tumili ang iba at napatawa ako sa reaksyon nila. Nilagay ko ang tig-iisang basket taga mesa. Lumingon ako kay Paul na may bitbit na namang mga basket. Lumapit ako sa kanya.

"You okay?" He asked as soon as I near him.

I nodded.

"Give me that," pagtutukoy ko sa basket na karga niya.

Nilayo niya ito na siyang kinaismid ko.

"Magpahinga ka muna," aniya sabay lingon sa mga tao.

"No! Ayaw kong magpahinga. Gusto kong makatulong...please," pakiusap ko.

Umiling siya at lumapit sa isang empleyado niya. Sumunod ako. Nakikinig ako sa usapan nila at pinagpapayak nang mahina ang mga paa pero nang ramdam kong nalulunod siya sa usapan ay mabilis kong kinuha sa kanya ang basket. Napalingon siya sa'kin at umiling nalamang nang lumayo ako. Muntik ko lang mabitawan sa paglapit ni Tita sa'kin.

"May mabebenta ba sila ngayon, Calla?"

Napalunok ako at napatango.

"Yes naman po, Tita," sabay lapag ko ng basket sa mesa.

She nodded and smiled.

"Sa bulwagan ka muna, Calla. Kanina ka pa kumikilos," aniya.

Hindi ako makareact sa sinabi niya. Hindi ko kayang tanggihan siya at ramdam ko na nga ang pagod ko. Pinipilit ko lang magtrabaho upang makatulong. Tumango ako para matapos ang usapan at nagpatuloy sa loob at umupo sa hagdanan. Pinagmasdan ko lang silang busy sa pagpapasa-pasa ng basket.

Isang tikhim ang nakapagpalingon sa'kin sa gilid. Suminghap ako at pinagmasdan siyang tipid ang ngiti.

"Nandito ka ba para kay Tita o kay Paul?" sabay lingon kina Paul. Tinuro ko sila na nasa labas." Nandoon sila at kung---"

"Ikaw ang sadya ko, Calla," pagpuputol niya sa sasabihin ko.

Tumango ako."Kung away na naman, Charlotte. Huwag na. Sa'yo na 'yan."

She moved and blocked my view. Napaawang ang labi ko nang dahan-dahan niyang nilapag ang tuhod sa tiles.

"I'm here to say sorry for everything that cause you trauma, Calla."

Natawa ako. For her to be sorry is rare. Hindi siya nagso-sorry even before we were close.

"Are you kidding me?" I doubt her.

"You never change huh? Sarcastic all the time," she uttered.

"Maninira ka naman all the time." I raised my brow.

"Calla, sorry. Sorry kung nasaktan kita. Sorry pero pwede ba tayong magsimula muli? 'Yong walang problema?"

Doon ako napaurong sa sinabi niya.

"Pagkatapos mong mag-sorry, okay na? Alam mo ba gaano kalalim ang binaon mo sa'kin na mga sakit? Do you think it will easily patch?" I sighed. "I don't trust you the way I trusted you before. Forget everything is not easy as you think. Yes, I can forgive you but I can't forget the way you betrayed me. The way you cause me so much pain."