The doctors asked me too many questions. Nasa isang room na ang lalaking kasama ko. Malaki ang pasasalamat ko dahil kahit kritikal ang buhay niya, may tyansa paring gumaling siya.
I nodded to the doctors who are assisting me. I pay two thousand for the stay tonight and tomorrow at para narin sa gamot na ibinigay kanina sa kanya.
I told the doctors that i don't know him and i only helped him here. Binigyan nila ako ng chance hanggang bukas para daw matawagan ang pamilya niya.
Nakulangan siya ng dugo. I'm here alone, still shaking.
Nakapagbihis na ako at katatapos ko lang mag grocery. Konti lang ang pinamili ko. Kanina pa ang vibration galing sa aking cellphone pero wala akong gana na buksan 'yon.
Napatingin ako sa kanya. Madaming aids at mga nakasabit sa kanyang katawan. He's pale and kritikal parin.
Niyakap ko ang aking tuhod. Festival parin ng school bukas at next week pa ang final class. Walang problema, mababantayan ko pa siya dito.
I'm thinking about his family. May alam kaya silang nawawala ang kanilang anak? Na halos wala nang Buhay dito sa hospital kasama ang isang babaeng tulad ko na hindi man lang nila kilala?
How about him? I'm sure he saw my face kanina. Hindi ba siya natakot? I'm from that barangay too. Siguro may iniisip na siya sa akin?
But i just want to help him. Oo, masama ang ginawa ng aking mga magulang ko pero hindi ko 'yon magagawa sa kanya.
He's probably around twenty. Parang may trabaho na ayon sa nakita ko sa kanyang ID. I tried to contact the number i saw pero out of coverage.
Wala na rin ang kanyang cellphone at wallet. Napulot ko lang ang kanyang ID sa kanyang basag na sasakyan.
About his car. It looks very expensive. Pero sinira lang sa aming barangay. Na gripuhan din siya. Alam ko dahil sa mga adik doon sa amin.
Kung bakit kasi siyang pumunta doon sa lugar na 'yon? Eh hindi naman 'yon daanan at wala namang magagarbong lugar doon!
Delikado. But maybe may pinuntahan siya. At nahuli ng mga adik. Sinubukang lumaban ayon sa kanyang pasa sa kamay pero dahil expert ang mga tao doon sa amin, hindi niya nakayanan.
I'm not underestimating him. He's bulky and he has a muscles too. He still looked young despite of his physical structures.
But the men from our barangay was expert in fist fights, and close combat.
Nakatulog ako sa pag-iisip. Nagising akong nakasandal na ang ulo sa kanyang paanan. He's still unconscious pero normal na ang kanyang heart beats. Nakahinga ako ng malalim doon.
I stood and went to the bathroom. Nakaramdam na rin ako ng gutom. May mga prutas akong binili pero sinabi kong para 'yon sa kanya.
Nilagyan ko ng mainit na tubig ang nabiling instant noodles. Kailangan ko pang manghingi sa kabilang room dahil wala kaming termos.
Umupo ako sa tabi ng kanyang kama. I started eating while glancing my phone. Kumunot ang noo ko nang makita ang sunod-sunod na text galing kay trishia.
May mga message din galing kay ate. Kinakabahan ako.
Trishia:
Girl. Nasaan you?
Trishia:
We know wala kang pera, but let's eat lomi. Baka sabihan mo pa kami na peke dahil hindi ka naman inimbitahan.
Huminga ako ng malalim at uminom ng tubig.
May isa pa siyang message, bago lang. Nanlaki ang mata ko.
