Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Epilogue

This may not be the best of my stories, but I'm glad to say that I did it. Thank you for reading up to here. See you in the next stories.

~~~~~~~~~~~~~~

Epilogue

"Paul Leonard!"

Lumingon ako sa boses ni Lolo habang may dalang plato. Lumawak ang ngiti niya at pinalawakan ang kanyang kamay upang lumapit ako sa kanya. Kumunot ang noo ko pero sige, kung ito ang gusto niya.

"Maynard this is Paul Leonard, my grandson," pagpapakilala sa'min ni Lolo.

Yumuko ang kaibigan ni Lolo at ginulo ang buhok ko sabay ngiti. Ngumiti ako ng tipid at kinuha ang kanyang kamay para mag mano.

"Hello po," bati ko.

Napadako naman ang aking mata sa batang nasa likod niya. May dalang Ipad at parang walang pakialam sa mundo. Nanliit ang aking mga mata sa kanya pero siya ay tila hindi nakikinig at may binubulong pa.

She is wearing a white cocktail dress with some white boots. She has a staright long hair and she put it on the side. May nilagay pa siya na bulaklak sa likod ng tenga niya. A sunflower. Pinagmasdan ko ang pag-alon ng pilik-mata niya na matataba at ang kanyang ilong na alam mong may lahi talaga. The way she just flipped her hair makes me so curious to her style. She is very silent. Her cute litle cheeks just widen when she is entertain by her Ipad.

Isang tikhim ang aking narinig mula roon. Napalingon ako kay Lolo pero tinaasan niya ako ng kilay. Umiling ako.

"Villanueva ba ang gusto mo apo?"

Kumunot naman ang aking noo.

"Masama bang tumingin sa kanya, Lolo?" inosente kong tanong pero umiling nalang siya sa aking sagot.

"Sige na at kumain ka na," aniya.

"Gusto mo ba ang apo ko, hijo?" tanong ng Lolo ng bata.

Mas lalong kumunot ang noo ko. Bakit? Masama ba talagang tiningnan ang apo niya? Birthday ko pero ayaw kong mainis sa kanila.

"Kung gano'n... pwede kang bumista sa aming hacienda," bwelta niya.

"Maynard... pati ba bata pinagkakasundo mo. 'Pag nalaman 'to ni Gianna. Lagot ka sa asawa mo," sabay tawa ni Lolo.

Huminga ako nang malalim at nilagay nalang sa pagkain ang buong atensyon ko. Sa tuwing kakain na naman ako, ipapakilala sa mga tao, hindi ko maiwasang hindi siya tiningnan. Kakaiba siyang babae. Kahit ang bata niya pa ay alam mong delikado na...dapat iwasan.

It was my birthday when I first met her and when Lolo tease me about her. MArami siyang kwento tungkol kay Lolo Maynard. Pero alam kong patago lang silang nagkikita. Palaging busy si Lolo lately at sanay na kami sa trato niya. Habang dumadaloy ang araw palagi nalang siyang lumalayo.

Bumaba ako sa kabayo ng aking Lola. Sinalubong niya ako ng yakap habang naka blue sweater at pants ako.

"Ang galing mo na talaga, apo. Alam kong balang araw magiging maganda ang buhay mo," and she giggled.

I sighed and she released me.

"Maganda naman po ang buhay natin, Lola," masigasig kong sagot.

Yumuko siya at may hilaw na ngiti.

"By the way, I learned this from my friend. My very best friend apo," she said as if it was a bad memory.

I am more attentive to that and she smile fakely. Umahon siya at mas lalong nakikita ang dismaya sa kanya.

"Bakit po? Nasa'n na siya?" inosente kong tanong.

"We splintered, apo. Kasi trinaydor ko siya. 'Wag mong gagawin 'yon ha," kumbense niya sa'kin.