တောင်တန်းမြေမှချစ်သက်သေ~~~

(၈)

''ကောင်းကင်တွင်ထိန်ထိန်သာနေသော
ငေွစနာလမင်းကြီးကို ကြည့်ကာ ရွက်ဖျင်ကြမ်းဆေးပေါ့လိပ်တွေကိုတစ်ရှုက်ပြီးတရှိုက်
စိတ်ပျက်စွာမှုတ်ထုတ်နေသောဉကာဂျွန်''

ချစ်မိသွားသည် ဘယ်အချိန်ကမှန်းမသိသေးဘဲ ခများလေးကိုကျနော်ချစ်မိသွားပြီ
ဒါပေမဲ့ကျုပ်မပြောရဲဘူးသိလား
ဘာလို့ဆို ခင်ဗျားငြင်းမှာကြောက်လို့ပဲ့
အရာရာကို ဘာမဆိုရဲ့ရဲ့ဝံ့ဝံ့နဲ့ လုပ်နိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်က ဒီအရာကိုတော့​​ကြောက် မိနေသည်။

''အကုိရဲ့ခပ်ဆပ်ဆပ် အပြော ဂျစ်ကန်ကန်အပြုမှုတွေက ကျနော်ရဲ့အတွေးထဲလုံးဝမေ့ပျောက်၍ပင်မရ။ ကြီးစိုးလွန်းတယ် ။
နှလုံးသားရေရာနဲ့ပတ်သတ်ရင် အေးချမ်းနေတဲ့ကျနော့က အခုတော့ ခင်ဗျားကြောင့် ပူလောင်ရပြီ ။ ''

''လောကတစ်ခွင် ပျော်မွှေ့ပေမဲ့ ကျုပ်က
တော့ အတွေးတွေနှိပ်စက်လို့ အခုထိပသ်မပျော်နိုင်သေးပေ။ ကျုပ်ရဲ့လက်စွဲတော်ဆေးပေါလိပ်ကိုကိုင်ရင်းသာ ထုိညဉ့်ဉီးယံကိုဖြတ်သန်းရတော့သည်။ ''

...........

တုတ်ကြီး တိုက် တိုက်! !

ငနီကောင် တိုက်စမ်းပါ! !!

ဟုတ်ပြီ ချ ချ ငနီ .....!!

တုတ်ကြီ းချ ချ.....!!

ရွာမြောက်ပိုင်းလောင်းကစားကွင်းထဲတွင်
ကြက်တိုက်နေကြသောအုပ်စုနှစ်စု ....

အားးး အေ ဟုတ်ပြီ ငနီ သားလေး ချပါအုန်း

''တုတ်ကြီး အဖေသားပြန်ဆော်လိုက်စမ်း ပါ
ဟ ဟ ဟုတ်ုပီ အဖေသား တုတ်ကြီး
တောင့်ခံထား ''

ချ ချ ချ ချ......!!! ဟေ့... ချ ချ ချ!!

အသံမျိုးစုံနဲ့အော်ဟစ်ကြွေးကြော်ကာနောက်ဆုံးမှာတော့ ထိုပွဲဟာပြီးဆုံးသွားလေသည်။

''ဟေ့ ကောင် ငနောင် မင်း တို့ကြ က်အဲတာ
သက်သက်မဲ့ ညစ်တာ ''

ဘာညစ်လို့လဲကွ မင်းတို့ကြ က်ကမြင်တဲ့အတျိင်းပဲ့လေထမင်းမစားရလို့ အားမရှိဘာမရှိနဲ့ ဟားးဟားး
ဟားး

''ငနောင်ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ငနောင်နဲ့သူ့အဖွဲသားတွေက ဝိုင်းဟားကြပါရော ''