တောင်တန်းမြေမှချစ်သက်သေ~~~

(၉)

ဒေါ်ကလျာရာတစ်ယောက် မင်းခန့်အကြောင်းကိုကြားကြားပြီးချင်းမှာပဲ့
နယ်စားမင်းတျု့အိမ်သို့ မပြေးရုံတမယ်ရောက်လာတော့သည်။

''ဘယ်လိုလိုပြောပြော ဘယ်လိုပဲ့ဆိုးဆိုး
သားကကိုယ်မွေးထားတဲ့ ကိုယ့်သားပါပဲ့မလား ဆိုးလည်းချစ်တယ် ကောင်းလည်းချစ်တာပေါ့ ''

''မိဘတိုင်းက ကိုယ့်သားသမီးကို အချစ်တွေပဲ့ပေးချင်တာ အမုန်းတွေဘယ်ပေးချင်ပါ့မလဲ
သားသမီးတွေကိုဆိုးလွန်းတယ်ဆိုလည်း
ပစ်ပယ်မထားရက်ပါဘူး ဒါဟာ
မိဘတိုင်းရဲ့ စိတ်ထဲနှလုံးသားထဲမှစီးဆင်းလာသော မေတာတရားပင်ဖြစ်သည်။ ''

သား! မင်းခန့်

အမေ.....

  အားသွားပြီ ဒုခပဲ့ငါတော့
အိမ်ရောက်ရင်အမေ့ရဲ့ တံမျက်စည်ကြီး
မြည်းရတော့မှာလား

မင်းခန့်သူ့အမေကိုမြင်ပြီးစိတ်ထဲထိုသို့တွေးလိုက်မိသည်။

ဘာ..ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး နယ်စားမင်းရှင်

ဒီလိုပါ

%^&*%&$&^&%$&&%$%

အစကနေအဆုံးထိ တစ်လုံးမကျန် အကြောင်းစုံရှင်းပြ​လေိုက်သော ကိုကိုလွင်ကြောင့် နန်းကလျာရာမှာ သားဖြစ်သူရဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့် မျက်နှာပင်ပူလာသည်။

ဟို တောင်းပန်ပါတယ် စခန်းမှူးကြီးရယ်
ကျမသားအတွက်
တကယ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။

နန်းကလျာ တောင်းပန်နေသည်ကိုမြင်တော့လည်း ကိုကိုလွင်မှာအားနာမိပြန်သည်။

ဟို.... အမကျနော်ကိုတောင်းပန်ဖို့မလိုပါဘူး
ဒီတစ်ခါတော့ ဉကာဂျွန်ပြောထားလို့
ကျနော်ပြသာနာတွေကို ဒီမှာပဲ့​ဖေရှင်းပေးမှာပါ။

''ကျေးဇူးပါ နယ်စားမင်းရယ်''

ရပါတယ် အန်တီရယ် ကျနော်က ဒီရွာရဲ့
နယ်စားမင်းဆိုတော့ ကြီးတဲ့အမှုကိုငယ်စေ
ငယ်တဲ့အမှုကိုပပျောက်စေ လုပ်ရမှာပေါ့

လွတ်ပေးလိုက်တော့ ကြည်ဝင်း

''ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ''

ကျေးဇူးပါစခန်းမှူး

''ရတယ် မင်းတို့သာနောက်တစ်ခါမဖြစ်စေနဲ့
နောက်တစ်ခါဆိုငါလည်းလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ''