7.Bölüm Gerçek

2 0 0
                                    

Saatler sonra...

(Marina'nın anlatımıyla)

Elimde bir taç yatağın üzerinde öylece oturuyordum. Saat akşam saatleriydi. Elimde sadece beni kaçıran adamın sesi değil aynı zamanda hatırlamam için verdiği bir eşyası da vardı. Üstelik o da benim onu hatırlamamı istiyordu. Hatta onu hatırlarsam beni kurtaracağı vaadinde de bulunuyordu. 

Düşündüm, düşündüm ama bir türlü bulamadım. Anlam veremedim. Sanki aklım durmuştu, sanki dünya durmuştu... Artık hiçbir şey ilerlemiyor, her şey allak bullak oluyordu. Beynimin içindeki fırtınalar dur durak bilmiyordu. 

Ben kafamın içindeki düşüncelerle boğuşurken o, kapının paravanından bir tepsi bıraktı. Elimdeki tacı yere bıraktım. Ayağa kalktım ve yerdeki tepsiyi aldım. Yere tekrar oturduğumda tepsinin içinde bir zarf gördüm. Yeni bir bilgi vardı içinde. Hissetmiştim.

Tepsiyi yere bırakırken içindeki zarfı aldım ve açtım. İçinden yakın arkadaşlarımdan İlkay'ın mesaj ekran görüntüleri çıktı. Bir kolye fotoğrafı vardı. Benim kolyemdi. Başka birine atılmış bir mesajdı bu. Fotoğrafın altında "Marina'nın evinden aldım. Değerli bir şeye benziyor, iyi para eder." gibi şeyler yazıyordu. Arkadaşım İlkay... Evime giren, benimle filmler izleyen, kitaplar okuyan kız... Evime hırsızlık yapmak için giriyordu. Ben bir arkadaşımın daha gazabına uğramıştım. İlkay beni kullanıyordu. Benimle param için arkadaştı. Sonra hoparlörden aynı sesi duydum:

"Üzgünüm Marina, çevrende sana mutluluk veren herkes sahte, sana acı veren tek şey olan ben ise gerçeğim."

Marina'nın UyanışıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin