Te Aviso, Te Anuncio

episodio catorce

Medya; Te Quise Tanto - Paulina Rubio

HAHJSHWJBSJWBSJQVSJQBEKQBKEBWKDBEKBEKWBEBWKWBAJSHWUGAHW

kızlar bu son bölüm tamam. YANİ SINAVA ŞURADA AZICIK GÜN KALA BENİM İLHAM NİYE BÖYLE OLDU ANLAYAMADIM😔😡

‼️‼️önceki bölümü okumayı unutmayın sabah da bölüm atmıştım da............

Te Aviso, Te Anuncio
bölüm on dört,

Son günlerde berbat geçen günleriniz daha berbat nasıl geçerdi? Cevap basit, sevmediğiniz akrabalarınız evinizde kalmaya geldiğinde!

Annem birkaç gün önce "Dedenler yeniden gelecek." dediğinde evden taşınmayı bile düşünmüştüm. Koca Marta'ya yalvarırsam belki beni bu gaddar akrabalarımdan kurtarabilirdi. Fakat bu düşüncem o zaman da annemin tek başına bu kişilerle uğraşacağını fark ettiğimde uçup gitmişti.

Şimdi de altımdaki yastığa kafamı bastırıyor, sessiz çığlıklarımı buraya saklamaya çalışıyordum. Birkaç yıl önce ilk defa geldiklerinde olan olayı hala unutmuş değildim! O zamandan sonra bize bir daha kalmaya gelmemişler fakat 1-2 defa biz onların yaşadığı yere gitmiştik. Sizi temin ederim, her ziyaretimiz birbirinden beter geçmişti.

Fakat hiçbiri şimdikini geçemezdi. Zaten mutsuz, depresif ve acı çekerken bir de bu şımarık kuzenlerimi çekmek kafamı duvarlara vurma isteğimi körüklüyordu.

En kötüsü ise odamı onlara kaptırmıştım! Yeterli oda ve yatak olmadığından annem bir süreliğine onunla yatmam için rica etmişti. Eh, ben de mükemmel bir evlat olduğumdan onu kırmamıştım tabii ki de. Fakat Tanrı şahit kimse bu mutsuz çocuğun odasını düşünmüyordu.

Teyzemler ve kız kuzenlerim odamı ele geçirmiş bir eşyamı almak için bile içeri girmeme izin vermemişlerdi. Tabii bu beni durdurmamıştı. Onlardan kibarca istemek en başında hataydı zaten! Ben de pat diye odaya girmiş istediğim her şeyi alıp geri çıkmıştım.

Elimin altındaki yastığa bu sinir bozucu anılar her aklıma geldikçe sertçe vurmaya başladım.

Annem makyaj masasında oturup kremini sürerken kafasını bana çevirdi. "Benim de memnun olmadığımı biliyorsun." dediğinde dudağımı büzüştürdüm.

"Akrabalarım eve girmesinin yasak olduğu bir yasa fakan yok mu ya? Bu Kolombiya Cumhuriyeti çalışmıyor anne, benden söylemesi."

Annem dediğim şeye gülmüş ve yerinden kalkıp yanağıma bir öpücük bırakmıştı. "Emin ol öyle bir yasa olsaydı çoktan kullanmıştım."

Ofladım ve kendimi yatağa attım. Güneş doğalı birkaç saat olmuştu ve berbat bir gün daha geçireceğim şimdiden belliydi. Üstelik annem işe gitmek zorundaydı! Ben ise bugün izin günüm diye sevinmektense çöküp ağlayacaktım.

Annem üstündeki kıyafeti düzeltip son kez aynaya baktı. "Beni bu canilerin arasında bırakma lütfen!" dediğimde annem hızlıca beni susturdu.

"Duyacaklar şimdi."

"Duysalar ne olacak? Utanmaları var sanki!" dedim. Annem kıkırdarken göz devirdi. Ardından üstüne ince bir ceket alıp bu sefer iki yanağımı da öpüp çıkması gerektiğini söyleyerek odadan ayrıldı.