SİREN

Yayımladığım tarih: 25.03.2023

Okuduğunuz tarih:

Merhaba canımın içleri!

Uzun süre sonra yeni bir hikâyeye başlamanın heyecanıyla yazıyorum bu satırları. Hikâyelerimi okuyanlarınız bilir, bir süredir Wattpad'e aktif bölüm atmıyorum. Birçok hikâyemi de neredeyse tamamlamış durumdayım, o yüzden bir buçuk senedir zihnimde tuttuğum hikâyeyi yazmanın vakti geldi. Bu kez diğer hikâyelerimden farklı bir kurgu planladım, yazmak için de çok çok çok heyecanlıyım. Wattpad'de yazıyor olmamın en sevdiğim yönü yayımladığım bölümlere verdiğiniz tepkileri direkt görebilmek. Bu yüzden okurken sizlerin de neler hissettiğini, düşündüğünü öğreneceğim için seviniyorum.

Hikayeye başlayanlar burada olduğunu yazabilir mi? Bu hikâyenin sonunda hâlâ burada olacak mısınız, merak ediyorum çünkü.

Yorumlarınızı ve oylarınızı beklerim. Adettendir :)

Ruhunuza dokunma dileğiyle. Keyifli okumalar.

SİREN

Bazı insanlar istediklerine sahip olamadığında bir trajediye sebep olurlar.

İtalya, Sicilya.

Yaşanacak olanlardan üç buçuk yıl önce.

Ailem, en iyi üniversitelerden diploma almış gangsterlerden oluşuyordu. O akşam hepsi yemek masamızın etrafını sarmıştı. Neredeyse on yıldır yetişkin olan üç abim de bu gece tatları hiç kaçmayacakmış gibi görünen neşeli bir ruh haliyle dedeme takılıyordu. Dedem yalnızca noel akşamları evimize gelirdi. Papaz olduğu için, evimiz onun için bir günah yuvasıydı.

Birazdan aklımı kaçırdığımı düşünecek olan ailemin yüzlerine sırasıyla baktım. Gömleklerini her zaman boğazına kadar ilikleyerek beni güldüren dedim artık çok yaşlıydı. Hepimiz ölmesini bekliyorduk. Bu, öyle olmasını istediğimiz için değil, hasta olduğu ve bu muhtemelen yakında gerçekleşeceği içindi. Ailem olayları duygusal değil de serinkanlı karşıladığı için, abilerim bunun üzerine sayısız espri yapabilirdi. Babam, dedem onu hiç sevmediği için bu akşam konuşmalara pek dahil olmuyordu. Dedemin tam karşısındaki, kaliteli cilalanmış sandalyede oturuyordu. En büyük abim, kalbini kaptırdığı yengemle beraber yan yana oturmuş, sessizce yemek yiyordu. Ortancı abim Dante, bu akşam bize misafir olmuş arkadaşıyla konuşuyordu. Yaşı bana en yakın olan abim Noah'sa, yumuşak bir gülümsemeyle dedeme takılıyordu.

Her gün ahbaplarımızın bazıları ölür, bazıları öldürülür. Kanla yazılan kanla silinir. Her ölüm bir başkasının sebebidir. Güven, bizim gibi ailelerde yaşamaya devam etmenin en büyük garantisidir. Bu yüzden ailem birbirine çok güvenir. Asla yalan söylemez. Gelenekselci ve kuralcıyızdır. Her birimiz. Her gün ahbaplarımızın bazıları ölür, bazıları öldürülür. Bazılarını da biz öldürürüz. Çünkü masumlardan kazanç sağlanmaz, kurallarla alaycılık ölümü gerçek kılar.

"Artık bir hemşiresin Karmen, heyecan verici."

Ailemize, abime aşık olarak giren ve onunla evlenen yengem Angel'a baktım. Her zaman nazlı ve çekici görünür. Kızıl saçlarını dağıtmayı sever. Tatlı şekilde kıkırdayıp istediğini alana kadar sana cilve yapar. Ailem için fazla duygusal ve neşeli de olsa onu seviyordum. Aileden biriydi. Ve ben de artık onun da dediği gibi ailemin diplomalı gansterlerinden birisiydim.