ÖLÜLER VE YAŞANTI

~Bölüm-5~

Neden ben olduğumu veya hâlâ neden peşimde olduklarını düşünmeden edemiyorum. Bıktım! Yani, kurtuldum, sizde beni bırakın ya valla yeter...

Kendi kendime söylenirken kahvaltı yapmayı unuttuğumu hatırladım ve hemen yatağımı toplayıp kahvaltıya indim. İnerken Cezzam'ı gördüm ve bana "Aşağı inme seni bekliyoorr..." dedigi gibi kayboldu. Ona inandim fakat aşağı inip bakmam lazimdi.
İndiğimde masada psikoloğum oturuyordu ailemle beraber. Ama neden geldi? Offf kafamı karıştırmakta bir numara bu insanlar!

Bende yanlarına geçtim ve annemi bir kenara çekip sormaya başladım;

"Anne ne işi var bu adamın burda?"

"Sakin kızım o senin psikoloğun onunla bu şekilde konuşmana izin vermiyorum!"

"İyi de anne ben bu adamdan rahatsız olduğum için seansları bitirme kararı almıştım. Şimdi neden evimizde!?"

"Henüz bizde bilmiyoruz kızım. Kendisi senin gelmenle konuşmaya başlayacağını aksi takdirde kendisinin seni alacağını söyledi."

"Ve sizde kabul ettiniz öyle mi!?"

"Başka çare mi vardı yavrum. Napalim?"

"Offf cidden yeter ha!"

Annemle konuşmamızı bu şekilde bitirdikten hemen sonra psikoloğum olacak o herif seslendi;

"Eee güzelim görüşmeyeli napıyorsun?" dediği an ben sustum birşey demek istemedim. Ama o ısrarla soruyordu;

"Söylesene fıstık neler yapıyorsun?"
dediği an ben ayaklandim ve;

"Siz her hastanıza özel olarak bu şekilde hitaplarla seslenerek görüşmeye gidiyor musunuz ACABA!?"
Bunu dedikten sonra bir an durgunlaşmıştı ortalık. Adam sesini çıkaramadı fakat gözleri sanki "Seni doğduğuna pişman edeceğim!" dercesine bakıyordu.

O sinirle ne yapacagimi bilemedim. Ben odama çıktım. O ise evi terk etmişti diye umuyordum. Odama Cezzam gelmişti, bana seslendi;

"Ben sana demistim demi?"

"Iki dakika sus ya!"

"Pekala susuyorum sen bilirsin."

"Offff!!"

"Hâlâ hazırlanmadın mı sen?"

"Kafam karışık dur bı!"

"Asagida neler oldugunu anlatacak misin??"

"Yolda anlatırım."

"Vay be gitmeye kararlisin yani."

"Gitmeyip bunlarin beni öldürmesini bekleyemem herhalde!"
dedikten sonra kalkıp bavulumu hazırlamaya başladım.

Hazırlarken takırtıları duyan annem yanıma geldi ve ne yaptığımı sordu.
Bende olayları baştan sona aileme aşağı inip toplanalım öyle anlatacağım demiştim.
Akşam oldu ben aileme anlatmaya başlamıştım.
"Anne ve babacım, ben kaçırılınca yanıma bir de çocuk atmışlardı. O çocuk gözümün önünde ölmüştü. Beni kaçıran adam 'güzelim, yavrum' falan diye kelimeler kullanıyordu. Şuan da o çocuğun ruhu geldi ve bana olan bitenleri anlatıyor, kaçmamın en doğru karar olduğunu söyledi. Bende onun kararına uyup kaçmayı seçtim. Çünkü fark ettiyseniz psikolog denecek o herifte aynı kelimelerle yaklaşıyor ve benim peşimi bırakmadı. Diğer hastalarına da böyle ilgiyle geldiğini de hiç sanmıyorum. Umarım anlatabilmişimdir."

Babam söze geçti;
"Her şey iyi tamam da kızım nereye gideceksen bizde gelelim."

"Yok baba hiç gerek yok ben gayet yetişkin olmaya gelmişim ben kendi başımın çaresine bakarım."