តួជំនួសក្នុងបេះដូងអូន( ចប់)

ភាគ2

ភាគ2
2 ថ្ងៃក្រោយ
ប៊ូសាន
រាងកាយកម្លោះសង្ហាក្នុងឈុត គ្រ័រហ្សេរ កំពុងកាន់ឯកសារចូលទៅក្នុងសណ្ឋាគារមួយរបស់ ទីក្រុងប៊ូសាន
« ហ្ហើយ.. បើមិនជាប់ យើងគ្មានមុខទៅជួបអ្នកម៉ាក់ទេ!» ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំហើយក៍ដើរទៅកាន់ ការិយាល័យបុគ្គលិក
« សួស្តីខ្ញុំមកដាក់ធ្វើការ !»
2 ម៉ោងក្រោយ ..
« នេះលោកត្រូវទៅសម្អាតបន្ទប់ 202 !» ជុងហ្គុកបានធ្វើតេសជាប់ជាបុគ្គលិកហាត់ការងារមុននិងបានតំណែងមួយច្បាស់លាស់ តែគេក៍ឆ្ងល់ដូចគ្នាថាហេតុអីគ្មានអ្នកណាសួរឬ សម្ភាស៌អ្វី គ្រាន់អោយគេរង់ចាំហើយក៍ បានមកវិញនៅការយល់ព្រម
« បន្ទប់ 202 ! ហេតុអីក៍អោយយើងទៅសម្អាតបន្ទប់ ? ក្រែងនេះជាតួនាទីអ្នកអនាម័យស្រី ?» ជុងហ្គុក នៅតែឆ្ងល់ហើយក៍បន្តធ្វើការថ្មីក្នុងថ្ងៃតំបូង
បន្ទប់202
ក្រាក
« ហ្ហើយ .. ក្លិននេះ ?» ក្លិនទឹកអប់ ប្រភេទផ្កាម្យ៉ាងដែរកំរ ជាពិសស ក្លិននេះធ្វើអោយគេនឹកដល់អ្នកណាម្នាក់
« ឆ្កួតហើយ អាគុក ! មិចក៍គិតពីគេ !» ជុងហ្គុកក្រវីក្បាលហើយក៍ដើរទៅធ្វើតួនាទីខ្លួន តែសម្លេងទឹកធ្លាក់ពីបន្ទប់ទឹកនិងសម្លេងក្រហឹមជាបទភ្លេងធ្វើអោយជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើម ..
« សម្លេងនេះ ?» ជុងហ្គុក ដើរទៅជិតបន្ទប់ទឹក ត្រៀមត្រចៀកស្តាប់ម្លេងក្រហឹម តែគេក៍ភ្ញាក់ពេលបន្ទប់ត្រូវបើកភ្លាមៗ
« ហ្ហើយ.. ថេយ៍ !» ជុងហ្គុក ថយក្រោយវិសនិងផ្ងារក្រោយទៅហើយព្រោះតែ ប្រសព្វមុខនិងរាងតូចភ្លាមៗពេក
« អា៎ ជុង... នេះបានការងារហើយ ?» ថេយ៍ញញឹមស្រស់ដាក់ជុងហ្គុកដែលនៅក្នុងឈុតបុគ្គលិកហាត់ការងារ
« ថេយ៍... មិចក៍ឯងនៅទីនេះ ?» ជុងហ្គុក ថយក្រោយពេលដើរនយតូចក្នុង អាវងូតទឹកកំពុងដើរមកជិតគេ តំណក់ទឹកដែលហូរតាមសរសៃរជាមួយទម្រង់មុខស្អាតធ្វើអោយនាយក្រាស់លេបទឹកមាត់ព្រោះភាពសិចសុី របស់ះ្នកពីមុខ
« យើងមកតាមរកបេះដូង... អីយ៉ា រត់បានឆ្ងាយណាស់ណរ !» នាយតូចដើរមកជិតជុងហ្គុកហើយក៍យកម្រាមដៃស្រឡូនជន្លរលើដើមទ្រូងដែរក្នុងឈុតបុគ្គលិក ដៃគេរហ័សទាន់នាយក្រាស់មិនទាន់មានស្មារតីព្រោះតែភាំងក៍ឆ្លៀតឆ្កិះលេវអាវគេបង្ហាញដើមទ្រូងរបស់បុរស
« ឯងសង្ហាណាស់ !» ថេយ៍និយាយសរសើរម្តងទៀតមុននិងជំអើតទៅរកនាយក្រាស់បម្រុងនិងថើបគេទៅហើយ ..តែត្រូវយកបាតដៃមកបាំងមុខ
« ឈប់.. ឯងធ្វើអីនិងថេយ៍ !» ជុងហ្គុក
« អា៎ .. ខឹង? ឬ ក៍អៀន !» ថេយ៍ដកដៃគេចេញហើយនិយាយទាំងញញឹម
« ខ្ញុំមិនលេងទេថេយ៍ ហើយឯងមកទីនេះធ្វើអី !» ជុងហ្គុក ដកខ្លួនពីថេយ៍តែត្រូវគេចាប់ដៃជាប់និងរុញគេទៅលើពូក នុងតាមទ្រាបពីលើរាងមាំ
« គឺប្រាប់ហើយថាមករកបេះដូង.. មិចក៍ឯងមកធ្វើការនៅទីនេះ ? យើងប្រាប់ហើយអោយទៅរកយើងនៅសណ្ឋាគាររបស់យើង !
« យើង... យើងមិន.. មិនធ្វើទេ !» ជុងហ្គុកឆ្លើយទាំងរដាក់រដុបពេលដែលនាយតូចឡើងមកអង្គុយលើគេធ្វើអោយអាវងូតទឹកខើតឡើងបង្ហាញជើងស្រលូនសរដូចមនុស្សស្រីពីមុខគេបែបនេះ ចំណែកថេយ៍ដឹងថាជុងហ្គុកកំពុងតែទន់ខ្លួនហើយទើបគេសើចតិចៗនិងលើកដៃជុងហ្គុកមកអង្អែលភ្លៅរបស់គេ
« ធ្វើវាជាមួយយើងទៅ.. ហើយយើងនិងជារបស់ឯងហើយ!» ថេយ៍យូងអោនទៅថើបមាត់នាយក្រាស់ច្បូតតាមចិត្តចង់និងម្រាមស្រឡូនបង្អូសតាមលេវអាវធ្វើអោយរបូតអស់តាមដោយម្រាមស្រលូនលូនមកដល់ភាពជាបុរសដែលកំពុងរីកមាឌលាក់បហ្កប់ខ្លួន
« ថេយ៍... យើងថាកុំអី.. ក្រែងឯងកំពុងរៀបការមិនអញ្ចឹង ?» ជុងហ្គុកបានសតិវិញក៍និយាយឡើងហាមរាងតូចដែលកំពុងទាក់ទាញគេខ្លាំងណាស់
« ស៊ូត.. អ្នកណាអោយឯងនិយាយ .. យើងមិនចង់លឺពីអ្នកណា យើងចង់នៅជាមួយឯងតែ2 នាក់ !» ថេយ៍យ៉ុង ដាក់ម្រាមដៃស្រឡូនលើបបូរមាត់ នាយក្រាស់មុននិងថើបគេម្តងទៀតដោយរោលរាលហើយជុងហ្គុកក៍តបតរគេវិញ .. អាវឃ្លុំងូតទឹកត្រូវទម្លាក់ចុះបង្ហាញរាងកាយស្រឡូនពីមុខរាងក្រាស់ដែលលេបទឹកមាត់
« ជុង .. ស្រៀវណាស់ !» រាងតូចញ័រអស់ទាំងប្រាណពេលម្រាមដៃគ្រើមកំពុងអង្អែលខ្លួនប្រាណគេតែគេក័មិនអន់ នៅលើរាងកាយរបស់ជុងហ្គុកកម្រើកខ្លួនខ្លាំងៗអុកលើភាពរឹកមាំដែលកំពុងបំពួនខ្លួនបំណងធ្វើសុី អា៎ ចាលំធ្វើបាបនាយក្រាស់ ទាំងញញឹមស្រស់
« ថេយ៍ យើង.. យើង !» ជុងហ្គុកបែកញើសពេញខ្លួនពេលដែលត្រូវគេដាស់ភាពរឹងមាំឡើងមក ទើបគេខាំមាត់បន្តិចសម្លឹងមើលនាយតូចដែលប្រហើនដូចមមាចមិនស្គាល់ភ្លើងកំពុងតែធ្វើអោយគេធ្លាក់រណ្តៅស្នេហ៍
« ធ្វើវាទៅ .. daddy .. អូនចង់នៅជាមួយបង!» នាយតូចខាំមាត់និយាយហើយក៍រំកិលខ្លួនចុះមកក្រោមខាំបបូរមាត់សិចសុីនិងទាញរូតខោនាយក្រាស់បង្ហាញ អាច្រម៉ក់តូចដែលបំប៉ោងខ្លួនឡើងទល់ខោទៅហើយ
« ធំណាស់ ..!» ថេយ៍ លេបទឹកមាត់ ផ្សើមបំពង់ករព្រោះតែរាងកាយ ជុងហ្គុកមិនសូវធំមាំទេតែហេតុអីក៍កូនប្រុសគេធំយ៉ាងនេះ ..
« ថេយ៍.. អស៎ សឺត !» ជុងហ្គុក ថ្ងូរងើយករព្រោះតែស្រៀវពេលដែលថេយ៍កំពុងយកអណ្តាតអត់ឆ្អឹងមកជន្លលេងនងភាពជាបុរសរបស់គេថែមទាំងដៀងភ្នែកមើលមកគេទៀត
« សឺត.. លឿន ថេយ៍ !» ជុងហហគុកខាំមាត់ដកដង្ហើមសឹងមិនដល់គ្នាពេលដែកថេយ៍យ៉ុងកំពុជន្លរលេងជាមួយភាពជាបុរសរបស់ខ្លួន និងដាក់ចូលមាត់ឡើងកប់
« ខក់.. ខក់ !» នាយតូចសឆងតែឈ្លក់ពេលដែលលេងមិនទាន់អស់ចិត្តផងក៍ត្រូវរាងកាយរបស់នាយក្រាស់កន្រហតាក់និងបញ្ចេញគ្រប់យ៉ាងធ្វើអោយសឹងតែឈ្លក់ទៅហើយ ..
« ជុង..! »សម្លេងឆ្មារហៅអ្នកកំលោះដែលទើបដល់ទីក្នុងទឹកទីមួយដូចកូនឆ្មារកំពុងត្រូវការបញ្ចុកចំណីគេមិនបង្អន់យូរឡើងមកអង្គុយលើភាពរឹងមាំនិងកាន់វាដាក់ចូលកន្លែងតូចចង្អៀតរបស់ខ្លួន
« តឹងណាស់ ថេយ៍... ឯងដក ដង្ហើមមួយៗ !» ជុងហ្គុកឃើញអស់ទាំងភាពរោលរាលនិងសិចសុី របស់នាយតូចតែទឹកមុខពិបាកទ្រាំរបស់គេធ្វើអោយនាយក្រាស់បញ្ឈប់តហរកៀកសាយដែលកំពុងទំលាក់ទំងន់ខ្លួនចុះមក
« ជុង... ឈឺ..មិចក៍ឈឺម្លេស?» ទឹកភ្នែកនៃភាពឈឺចាប់ស្រក់ចុះមក គេមិននឹកស្មានថាវាឈឺបែបនេះ ចុះកាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុនហេតុអីវាមិនមែនបែបនេះ ?
« សឺត.. ថេយ៍ !» នាយក្រាសើឃើញភាពទារុណរបស់អ្នកម្ខាងទៀតមិនបានក៍ជួយពីក្រោមធ្វើអោយថេយ៍យ៉ុងអួលឡើងចំហរមាត់និងផ្តេកខ្លួនមកលើជុងហ្គុក ដកដង្ហើមដង្ហក់
« ឈឺ.. តិចៗ ជុង អាស៎ ស្រៀវណាស់ជុង !» ថេយ៍យ៉ុង ច្រត់ដៃលើទ្រូងអ្នកកំលោះដែលកំពុងធ្វើចលនាពីក្រោមសហរូបយកភាពស្រុកស្រួល ចំណែកអ្នកខាងលើក៍មិនចាញ់អោនចុះថើបរាងក្រាស់ សឹងមិនដកមាត់ ..
« អឹស.. អាស៎ អាស៎ daddy ខ្លាំងជាងនេះ ស្រួលណាស់ !» ថេយ៍ ថ្ងូរឡើងលាន់លឺពេញបន្ទប់គេកំពុងញៀនជាមួយតណ្ហាមួយនេះហើយគេក៍កំពុងត្រូវវាគ្របដណ្តប់ពេញរាងកាយគេទៅហើយ
« សឺត.. ថេយ៍ ស្រួល.. តឹងណែនណាស់ ! » នាយក្រាស់ ចាប់ត្រកៀកសាយ ទន់រលោងពេញៗដៃ និងក្រឡាប់នាយតូចមកនៅខងក្រោមវិញ
« គឺឯងទេដែលមករកយើងដោយខ្លួនឯង ថេយ៍!» ជុងហ្គុកនិយាយឯ ចង្កេះនៅតែបន្តធ្វើចលនាមិនឈប់
« ជុង... លឿន.. អូនជិត.. អាស៎ អាស៎ !» នាយតូចថ្ងូរលាយលំនិងនិយាយហើយក៍ក្រសោបអោបករឍរាងក្រាសជាប់ពេលគេសំរុកលឿនៗ
« យើងក៍ជិត.. ចាំបន្តិច !» ជុងហ្គុកឆ្លៀតបឺតថើបជញ្ចក់មាត់នាយតូចដែលតបស្នងវិញដូចគ្នា ទោះជាគេនៅឆ្ងល់នៅឡើងថា នាយតូចហេតុអីក៍មករកគេដល់ទីនេះ
« អាស៎ ជុង មិចក៍បាញ់ចូល !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកឡើងរងំពេលដែលចុងបញ្ចប់ ជុងហ្គុកបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងក្នុងខ្លួនគេទៅវិញ
« អា៎ យើងមិនទាន់ឆ្អែតទេ .. ឆាប់ ប្រែខ្លួនទៅ !» ជុងហ្គុកមិននិយាយអីហើយក៍ចាប់បង្វិលនាយតូចអោយគេងផ្កាប់និងទាញចង្កេះសាយនោះមករកភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួន
ផាច់
« ឈឺ.. ឯងមិចក៍ទះយើង !» ថេយ៍ងាកមកសម្លក់នាយដែលទះលើសាច់គូទសររបស់គេមុននិងជ្រប់មុខនិងខ្នើយព្រោះតែមានបបូរមាត់ ទន់ កំពុងបំពានរុករានកន្លែងទន់ជ្រាយនោះ
« ដាក់ចូលទៅជុង.. ទ្រាំមិនបានទេ !» ថេយ៍ងាកមកសុំអង្វរគេម្តងទៀតហើយគេក៍មិនបង្អន់យូរនិងបញ្ជាដាច់ខាតនេះ ព្រមជាមួយចលនាចង្កេះព្រមគ្នា សម្លេងថ្ងូររបស់អ្នកទាំងពីរលាន់លឺពេញបន្ទប់អស់ជាច្រើនម៉ោងរហូតនាយតូចសន្លប់បាត់មាត់បាត់ករ...
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ជុងហ្គុកងើបមកទាំងមីងមាំង ដៃមាំក្រវាសរករាងតូចតែឃើញតែភាពទទេរស្អាតហើយក៍ប្រទះនិងសារដែលថេយ៍បានផ្ញើរចូលមក
( បើក្រោកមកក៍រៀបចំខ្លួនមកសេអ៊ូលវិញ ! លុយនៅលើតុ !)
( បើឯងមិនមក , កុំថាយើងអាក្រក់ធ្វើបាបជីមីន !)
បន្ទាប់ពីអានសារនោះហើយគេក៍ឃើញក្រដាសដាក់ពាក្យធ្វើការរបស់ជីមីន ដែលជាមិត្តក្នុងក្រុមពួកគេដែលត្រូវសំភាស៍ការងារក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់ ថេយ៍យ៉ុង
« ថេយ៍ .. យើងមិនស្មានថាឯងជាមនុស្សបែបនេះទេ !