រដូវកាលទី០១៖ ទ្រុងស្នេហ៍ ភរិយាក្រៅបេះដូង {The mistaken}

ភាគទី៩៣,៩៤

ទ្រុងស្នេហ៍ភរិយាក្រៅបេះដូង
ភាគទី៩៣,៩៤

ក្រឡេកមើលទៅមាល៍លីនឯណោះ ក្រោយពីបែកខ្ញែកផ្លូវគ្នាជាមួយបងប្អូនស្រីប្រុសពីរនាក់នោះរួចមក នាងក៏មានតែបោះជំហានចូលមកក្នុងផ្ទះ ឡើងហួសទៅកាន់បន្ទប់ដេកដែលនៅជាន់ខាងលើឯណោះវិញ។ ដៃស្រឡូនព្យាយាមទាញបិទទ្វារបន្ទប់ដោយកម្លាំងដៃស្រាលបំផុត ត្បិតនាងខ្លាចរំខានដល់លោកប៉ាដែលនៅសម្រាកនៅបន្ទប់ជាន់ខាងក្រោមឯណោះ មាល៍លីនទម្លាក់ខ្លួនដេកនៅលើពូក តែក៏មិនទម្លាក់រឿងដែលចាក់ស្រេះក្នុងខួរក្បាលចោលសោះ គ្រាដែលនាងផ្ដេកក្បាលដាក់ដល់ពូក រូបភាពនិងទង្វើរវាងជុងហ្គុកនិងស្រីម្នាក់នោះក៏បង្ហាញច្បាស់ ក្នុងការចងចាំនាងអាចនឹងមិនមានរូបគេ ក៏ប៉ុន្តែទ្រូងខាងឆ្វេងនាងហាក់ដូចជាខុសដាច់ពីគ្នាឆ្ងាយ ពេលដែលស្រីម្នាក់នោះស្និតស្នាលរឺក៏ជុងហ្គុកនិយាយថាគេចង់ចេញឆ្ងាយពីនាង បេះដូងនាងក៏បែរជាចាប់ឈឺអូចៗដូចជាមិនចង់ឲ្យរឿងទាំងនោះកើតឡើងទាល់តែសោះ។
"ឯងមិនគិតថាខ្លួនឯងល្ងង់ពេកទេហ្អេស៎នាងមាល៍?" នាងបែរក្បាល កិលខ្លួនទៅជិតក្បាលគ្រែ មុននិងឈោងដៃទាញយកសៀវភៅកំណត់ហេតុមួយក្បាលចេញមករួចទម្លាក់វាអោបជាប់ទ្រូង ទឹកភ្នែកប៉ុន្មានតំណក់ក៏ហូរស្រក់មកកាត់ផែនថ្ពាល់នាងដោយឯកឯង ហាក់បីដូចជាមានអ្វីមកធ្វើឲ្យនាងឈឺចុកចាប់។
"យើងអានសៀវភៅមួយនេះហើយ យើងអាណិតឯងណាស់នាងមាល៍.. ឯងស្រឡាញ់អ្នកដែលវាយដំច្រំធាក់ឯង មើលងាយម្ដាយឯងគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង សុខចិត្តប្រថុយប្រថានជីវិតឲ្យតែបានជួយគេ ហ៊ឹក.." មាត់និយាយ ទឹកភ្នែកក៏ហូរស្រក់ មាល៍លីនបែរខ្ទប់មុខនឹងពូករួចយំសោកចេញមកមិនលាក់ទុកបន្តទៅទៀត បើសិនជានាងនៅតែបន្តបែបនេះ នាងខ្លួនឯងទេដែលជាអ្នកឈឺចាប់ដូចជាស្លាប់ទាំងរស់នោះ តាំងពីនាងស្គាល់គេ បានជួបជាមួយគេនិងធ្លាក់ខ្លួនស្រឡាញ់គេមក នាងដូចជារស់នៅក្នុងទ្រុងមួយដែលគេបានធ្វើទុក ទ្រុងស្នេហ៍ដែលឃុំចិត្តនាងមិនឲ្យមានឲ្យនាងទៀតក្រៅពីគេនោះ។

ដៃមាល៍កាន់សៀវភៅកំណត់ហេតុពិតប្រាកដ ខណៈដៃមនុស្សម្នាក់ទៀតកំពុងតែកាន់ច្បាប់ចម្លងកូពីដែលប្អូនស្រីបានប្រគល់ឲ្យខ្លួនមុននេះ។ ជុងហ្គុកទម្លាក់រាងកាយអង្គុយផ្អែកនឹងដើមផ្លែប៉េសដែលនៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះ គេរូតរះបើកក្រដាសទាំងនោះអានមិនចាំយូរ ដើមទំព័រដំបូងគេក៏ឃើញមានស្នាមប្រតាកដែលបណ្ដាលឲ្យវាឡើងខ្មៅពេលដែលយកមកកូពី គេមិនបានគិតអីច្រើនក៏ចាប់អានសេចក្ដីទាំងនោះ។
«កូនក្រមុំសម្អប់? ខ្ញុំតែងតែគិតថាការដែលយកមនុស្សម្នាក់មករៀបការទាំងចិត្តខឹងស្អប់ វាប្រហែលជាមានតែនៅក្នុងរឿងនិទានតែប៉ុណ្ណោះ បើសិនជាខ្ញុំ..ខ្ញុំប្រហែលជាមិនអាចទ្រាំរស់នៅនិងឃើញមុខរបស់មនុស្សដែលខ្លួនឯងស្អប់បានទេ។ តែក្រោយពីខ្ញុំបានជួបគេ ឃើញក្រសែភ្នែកមនុស្សប្រុសដែលគិតថាជាគូអនាគតនេះរួចមក ខ្ញុំក៏យល់ហើយថាកាលណាដែលយកមនុស្សដែលយើងស្អប់មកជិត វាដូចជាភាពជោគជ័យមួយក្នុងចំណោមរឿងសងសឹកទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងចិត្តគេ ខ្ញុំមិនដឹងថាគេជាមនុស្សបែបណាទេ តែខ្ញុំគិតថាគេក៏ប្រហែលជាមានហេតុផលន៎»
គ្រាន់តែសន្លឹកដំបូង វាក៏ធ្វើឲ្យជុងហ្គុកមានអារម្មណ៍ខុសធ្ងន់ជាមួយនិងនាងបាត់ទៅហើយ គ្រានោះទាំងសម្ដី ទាំងទង្វើដែលគេធ្វើលើនាងវាហួសនិងការដែលលុបលាងដោយពាក្យសុំទោសទៅទៀត។
«ថ្ងៃនេះគេចេញទៅក្រៅប្រទេសហើយ គេមិនបានបង់ករកន្សែងរបស់ខ្ញុំធ្វើឲ្យ ហើយក៏ថែមទាំងខលមកឲ្យខ្ញុំស្ដាប់ថាគេកំពុងតែសោយសុខជាមួយមនុស្សស្រីទៀត..» អានមកដល់ចំណុចមួយនេះ ជុងហ្គុកក៏ភ្ញាក់ខ្លួនក្រញ៉ាង គ្រានោះបើតាមដែលគេចាំបាន នាងដូចជាមិនបង្ហាញប្រតិកម្មអ្វីខ្លាំងក្លាជាមួយការដែលគេខលទៅនោះសោះ តែកាលនោះនាងគ្រាន់តែសម្ដែងទេមែនទេ?
«ខ្ញុំមិនយល់ខ្លួនឯងដែរ មាត់និយាយដូចជាមិនខឹងសម្បារអ្វីជាមួយគេទេ តែហេតុអីក៏ទ្រូងនេះបែរជាចុកចាប់ឆីបៗបែបនេះ? ប្រហែលមកពីខ្ញុំឈឺក្នុងនាមជាប្រពន្ធទេដឹង? រឺក៏ព្រោះតែខ្ញុំច្រណែន...មិនអាចទេ»
«ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានលឺការខលចូលពីថ្នាក់លើរបស់គេ គេនិយាយដាច់អហង្ការថាបើសិនជាការងារលើកនេះមិនជោគជ័យ គេច្បាស់ជាត្រូវទម្លាក់ចេញពីតំណែង បើទោះបីជាគេអាក្រក់ដាក់ខ្ញុំមែន តែខ្ញុំមិចនឹងអាចអោបដៃមើលការងារដែលគេប្រឹងប្រែងរបូតទៅដោយងាយបែបនេះ? ទោះបីជាគេមើលទៅមិនម៉ត់ហ្មងជាមួយនិងរឿងផ្ទាល់ខ្លួន តែរឿងការងារគេចំណាប់ខ្លាំងណាស់»
"នេះចេះលួចសរសើរប្ដីទៀតហ្អេស៎នាងច្រម៉ក់» អានបានតែត្រឹមណេះ ទឹកភ្នែកជុងហ្គុកក៏រកជ្រាបចេញមកបាត់ទៅហើយ គេបើកអានខ្លឹមសារដែលនាងកត់ត្រាបន្តៗជារឿយៗ ពេលនេះគេយល់ហើយថាមូលហេតុអីបានជានាងខ្នះខ្នែងនឹងជួយប្ដីចោរម្សៀតម្នាក់នេះ រាល់ការយកចិត្តទុកដាក់ ទាំងសុវត្ថិភាព ទាំងការហូបចុកសុទ្ធសឹងតែកើតចេញពីការស្រឡាញ់ មិនមែនត្រឹមតែក្នុងនាមជាប្រពន្ធ នាងស្រឡាញ់គេជាយូរមកហើយ ចាប់តាំងពីគេនៅជាមនុស្សអាក្រក់យង់ឃ្នងដាក់នាងនោះ។
«ឲ្យខ្ញុំសុំទោស ខ្ញុំសុំទោសដែលហ៊ានស្រឡាញ់លោកម្ចាស់ ខ្ញុំមិនមានអ្វីល្អ មិនមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ទ្រព្យសម្បត្តិ តែខ្ញុំនឹងព្យាយាមបំពេញតួនាទីក្នុងនាមជាភរិយាលោកម្ចាស់ ទោះជាលះបង់ជីវិតក៏ខ្ញុំមិនខ្លាចដែរ..»
"បងស្រឡាញ់អូនណាស់មាល៍លីន.. បងស្រឡាញ់អូនបំផុត" កំណត់ហេតុអានមិនទាន់ចប់ តែគេក៏អាចស្ងប់ចិត្តព្រោះរឿងមួយចំនួនដែលគេចង់ដឹង គេក៏អានអស់ ជុងហ្គុកមិនបង្អង់ប្រញាប់ក្រោកនាំខ្លួនឡើងដោយអោបក្រដាសសៀវភៅកំណត់ហេតុនោះ ដៃមាំលូកជូតទឹកថ្លាដែលហូរស្រក់រួចប្រញាប់ដើរទៅកាន់ផ្ទះរបស់មាល៍លីនឯណោះ។
"យ៉ាងមិចហើយ? ជ្រាបខ្លះទេលោកព្រះជាម្ចាស់?" កាលបើគ្រាន់តែជុងហ្គុកដើរចូលមក អ្នកជាប្អូនក៏បែរជាសួរបញ្ចើចបញ្ចើរគេមិនលើកលែងតែម្ដង ដេនដាលីលួចអស់សំណើចរួចបែរមើលមកបងប្រុសវិញទាំងមុខស្មើធេងតែម្ដង។
"យើងចង់តែវាយឯងទេ នាងច្រម៉ក់ដាលី"
"ហ៊ានទៅខ្ញុំនឹងទៅទូលពិតបងថ្លៃ អ៊ែក" ដេនដាលីលានអណ្ដាតដាក់បងប្រុសបន្តិច មុននិងក្រលាសភ្នែកឃើញវត្តមានមាល៍លីននាងចុះពីជាន់លើមក នាងងាកលានអណ្ដាតដាក់ជុងហ្គុកបន្តិច រួចប្រញាប់រត់ទៅទ្វាររកបងថ្លៃស្រីវិញ។
ក្រាក!
"បងថ្លៃ..បងថ្លៃជួយអូនផង ហ៊ឹកៗ បងហ្គុកធ្វើបាបអូន" មាល៍លីនរុញទ្វារបើកមិនទាន់ស៊ុបផង ដេនដាលីក៏រត់ទៅអោបដៃនាងជាប់មិនលែង មាល៍លីននៅឈរស្ងៀម តែភ្នែកក៏ចោលសំឡឹងមើលទៅអ្នកដែលអោបកាន់ក្រដាសមួយដុំជាប់ទ្រូងមកឯណោះ។
"មាល៍.." ជុងហ្គុកប្រើក្រសែភ្នែកស្រទន់មើលទៅកាន់មាល៍លីន គេដឹងហើយថាកន្លងមកគេមានចន្លោះខ្វះខាតអ្វីខ្លះ ប៉ះប៉ូវគ្នាលើកនេះ គេនឹងប៉ះប៉ូវសងនាងវិញទាំងអស់ មិនឲ្យសេសសល់មួយចំណុចណានោះឡើយ គេនឹងធ្វើឲ្យនាងក្លាយជាភរិយាដែលមានសំណាងបំផុតនៅលើលោកនេះ។
"បងគិតថាពួកយើងគួរតែប៉ះប៉ូវ-"
"ពួកយើងលែងលះគ្នាទៅ"
-
សូមរង់ចាំតាមដានភាពក្រោយ ដែលជាភាគបញ្ចប់៕

1ខេសម្រាប់ភាគក្រោយណា៎ អរគុណឆើនៗ