Please, talk with me

*~1~*

Ogromna winda była wyłożona ciemno brązowym drewnem i lustrami w złotych ramach. W jednym z kątów stała duża, czarna donica, w której umieszczono sztuczny liściasty kwiat. Wszystko emanowało przepychem i spokojem, a zwłaszcza mężczyźni, jadący ów windą. Sławny na całym świecie raper, Agust D, stał oparty jednym ramieniem o ścianę. Oczy miał przymknięte ze zmęczenia i bezwiednie bawił się jednym z sygnetów goszczących na jego palcach. Obok niego zaś, stał dumnie wyprostowany, znudzony życiem ochroniarz, który swoją aparycją przypominał bardziej trzydrzwiową szafę niż człowieka.

Windą jechał też Taehyung, który zdecydowanie tylko grał spokojnego. Raper, którego miał na wyciągnięcie ręki był jego idolem. Tae miał cały pokój obklejony plakatami Agusta D, twierdząc, że to taka nowa tapeta, bo malowanie ścian już jest passe. Dodatkowo miał wielki regał, na którym zebrane były wszystkie 23 albumy oraz płyty, na których raper występował gościnnie, czy też brał udział w ich tworzeniu. Taehyung wiedział też zdecydowanie więcej o swoim idolu niż o kierunku studiów, na które się wybrał, więc uważał, że ma wszelkie prawo być zestresowanym jak diabli, głupio się uśmiechać i walczyć z miękkimi kolanami.

Kiedy winda się zatrzymała, Kim złapał za bagaże rapera i skierował się za nim do pokoju. Agust spojrzał na ochroniarza i skinął mu głową, w odpowiedzi dostając to samo, po czym rosły mężczyzna zniknął za drzwiami sąsiedniego pokoju. Raper otworzył swój apartament i ku zdziwieniu Taehyunga, przepuścił go pierwszego, mrucząc pod nosem, że ma położyć bagaże gdziekolwiek. Kim mimo wszystko podszedł do zadania z nabożnością godną zanoszenia relikwii do kościoła. Ostrożnie odłożył dwie walizki i torbę sportową pod ścianą. Chłopak wyprostował się, szukając wzrokiem swojego idola, żeby zapytać, czy może zrobić dla niego coś jeszcze lub po prostu zameldować, że wychodzi. Zauważył go po chwili, gdy Agust wyszedł z sypialni, zostawiając gdzieś kurtkę, przez co jego szerokie ramiona były odsłonięte. Taehyung przetarł kącik ust rękawem pracowniczego munduru, nie będąc pewnym, czy przypadkiem nie poleciała mu ślinka na ten widok, no bo cholera, te wypracowane przez lata mięśnie działały na niego i to bardzo. Próbował być subtelny, ale nic nie mógł poradzić na swoje szczenięce spojrzenie, które raper zauważył. Policzki Kima pokryły się delikatnym rumieńcem, gdy spostrzegł, że Agust patrzy na niego, uśmiechając się zadziornie.

- Jesteś fanem? - Rozbrzmiał niski, nieco ochrypły głos. Nogi Taehyunga już nie przypominały galarety, one nią były. Chłopak pokiwał szybko głową, wywołując mrukliwy śmiech rapera. - Nazywam się Min Yoongi, ale to pewnie już wiesz. Tobie jak na imię?

- K-Kim Taehyung - wyjąkał chłopak - ja, o matko, jestem wielkim fanem! Totalnie nie rozumiem dlaczego, bo normalnie nie lubię takiej muzyki, to znaczy, nie że jest zła, ja po prostu wolę jazz i klasykę, ale akurat twoja muzyka ma przekaz, no jest ostra i nie owijasz w bawełnę, ale to jest w sumie...

- Wow, wow, wow, spokojnie! - Powiedział ze śmiechem Yoongi, unosząc dłonie na wysokość klatki piersiowej w geście obronnym. - A mówią, że to ja mogę dużo powiedzieć na jednym oddechu. Chyba znalazłem konkurencję. - Kim poczuł, że rumieńce na jego policzkach przybrały na sile, pokrywając dodatkowo kark i koniuszki uszu.

- Przepraszam, jak się stresuję, to zaczynam mówić dużo i bez sensu - mówiąc to, chłopak podrapał się zakłopotany po karku.

- W porządku, nic się nie stało. To nawet zabawne. Powiedz, długo tu pracujesz?

- W zasadzie to ja tutaj nie pracuję - wyznał Taehyung. - Mój przyjaciel się rozchorował, więc przyszedłem za niego. Robiliśmy tak już kilka razy i tylko dlatego, szef się zgodził. Mówiłem mu, że ma nie jeść tego tygodniowego ryżu, bo to podejrzane jedzenie. Znaczy, mówiłem to kumplowi, a nie szefowi, ale tego to się chyba domyśliłeś, bo nie jesteś głupi i... Znowu za dużo gadam, prawda? - Yoongi popatrywał na niego z uśmiechem błąkającym się po ustach. Chłopak był według niego po prostu przeuroczy.