Άρωμα υάκινθου

How to save a life

POV ΜΑΡΙΑΣ

-Τι ιδέα τον ρώτησα προσπαθώντας να κρατήσω την φωνή μου σταθερή.

-Πως να στο εξηγήσω,είπε και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου.

Τον κοίταξα και έκανα ένα βήμα πίσω.

-Μάλλον θα το χαρακτήριζα ως συμφωνία είπε χαμηλώνοντας λίγο την φωνή του και έκανε άλλο ένα βήμα προς το μέρος μου .Συγχρόνως σήκωσε το βλέμμα του και το κάρφωσε στο δικό μου κάνοντας το αδύνατον να κουνηθώ.

-Κάτι που θα εξυπηρετούσε και τους δύο,είπε και χαμήλωσε κίαλλο την φωνή του κάνοντας την να ακουστεί σαν ψίθυρος.

Πλέον είχε πλησιάσει πολύ κοντά μου.Έσκυψε πάνω από το μπράτσο μου μου και το διέτρεξε με τα χείλια του πολύ απαλά χωρίς να με ακουμπάει σχεδόν.

Ένιωσα να ανατριχίαζω και τότε κατάλαβα οτί έπρεπε να απομακρυνθώ.Έκανα ένα βήμα πίσω.

-Όχι μουρμούρισα

-Ναί,είπε πολύ σιγά και έκανε ένα μεγαλύτερο βήμα κοντά μου σκύβοντας αυτήν την φορά πάνω απο το λαιμό.

-Δεν γίνεται,είπα και προσπάθησα να κουνηθώ νίωθοντας το σώμα μου να έχει παραλύσει

-Γίνεται,μουρμούρισε και άρχισε να αφήνει απαλά φιλία στον λαιμό μου.

-Δεν μπορώ,είπα και η φωνή μου ακούστηκε περισσότερο σαν λυγμος.

-Μπορείς,είπα και φωνή του ακούστηκε σχεδόν αλοιωμένη

θα χείλια του ταξίδεψαν από τον λαιμό μου στο πιγούνι μου.

Πλέον δεν μιλούσα και μου ξέφυγε μια κοφτή ανάσα.Έσκυψε πάνω απο τα χείλια μου αλλά δεν με φιλούσε.

-Εμείς οι δύο είναι γραφτό να είμαστε μαζί,μουρμούρισε και με φίλησε στις άκρες τον χειλίων μου.Συνεχόμενα,επίμονα

Ξαναβρέθηκε πάνω απο τα χείλια μου αλλά πάλι δεν τα ακούμπησε.Για την ακρίβεια μιλούσε πάνω σε αυτά.

-Πές μου οτί το θες και εσύ,είπε

Δεν είπα κάτι αλλά δεν κουνήθηκα

-Πές το,είπε επιτακτικά και μου δάγκωσε το πιγούνι.

Μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός.-Το θέλω,είπα και τότε μόνο τα χείλια του βρέθηκαν πάνω στα δικά μου.

.......................................................................................

Χασμουρήθηκα για εκατοστή φορά και άκουσα το πνιχτό γέλιο του Αγαμέμνωνα.