CEHENNET'TE MİYİM?

Dört

Bölüm Şarkısı:
~Ben Sende Yandım

🐨🍃

Duru

Ellerim önümde gergince dudaklarımı yerken etrafa bakmıyordum. Düşündüğümden daha zordu sanırım. Gerçek aileme yabancı olmak...

Yutkunup kafamı kaldırdım. Ağzım aralandı. Bana öyle bakmasınlardı. Kendimi daha tuhaf hissediyordum. Gözlerimi muhtemelen abilerimin üzerinde gezdirdim. Burada tek bildiğim ikizim Dünya'nın yüzüydü.

Bir de doğal olarak biyo anne ve babamın yüzleri... İlk kez kız görmüş gibi bakan abilerimi görünce ağzımı kapatıp tekrar gözlerimi kaçırdım. Korkuyorum anne!

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Bu ciddi ortamda gülmemeliyim!

Cihangir adambababey boğazını temizleyince tekrar kafamı kaldırıp ona baktım. Oğullarına uyarıcı(?) bakışlar attıktan sonra bana baktı. Gülümsedi. "Kendinden bahseder misin Duru?"

Kafamı iki yana salladım. "Önce tanışmamız daha doğru olur sanki."

Söylediğim şeye güldü. "Afedersin. Doğru."

Tam ağzını açmıştı ki yanında oturan, muhtemelen biyolojik annehanım, onu eliyle durdurdu. Gülümseyip bana döndü. "Ben Güneş." dedi.

Gülümsedim. "Biyolojik annemsiniz."

Kafasını salladı. Dudağımı ıslattım. Gelirken Tuna abiden öğrenmiştim. "O zaman bizi de tanıyorsundur?"

Konuşan kişiye baktım. Abilerden biriydi. "Yüzünüzü tanımıyorum ki. Sadece isim olarak falan..."

Elimle kolumu okşadım. Gergince güldüm. "İsimlerinizi öğrenmiştim ama... Hehe."

Onlara baktım. "Sadece en küçük abimin adını hatırlıyorum."

Yerinde dikleşen kişiye baktım. Dudağı kıvrık bir şekilde diğerlerine bakıyordu. Ona baktım. "Mirhan abi." bakışları bana döndü. "Sensin değil mi?"

Ağzı aralandı. Etrafa kısa bakışlar attıktan sonra kafasını salladı. Saçma sapan sırıtmamak için kafamı eğip gülümsedim. "Ben de işte ortanca abinim."

Konuşan kişiye baktım. Gözlerimi kıstım. "Y...Yağız?"

Hızlıca kafasını salladı. Sırıttı. Aklıma gelen şeyle "Ha sen en normal olan abisiin." dedim.

Sırıtması yavaş yavaş yok olurken Dünya gülmüştü. Ona baktım. "Yağız abim en normali ha?"

Ona baktığımı fark ettiğinde bana döndü. Gülümsedi. "Peki beni hatı-"

"İkizimsin." dedim. "Dünya."

"Evet!" dedi. Gülümsedim. "Peki ya ben?"

Konuşana baktım. Sonra bana bakan diğer adamlara. "Muhtemelen 3. abisin. Onlar senden büyük duruyor."

"İsmimi hatırlamıyor musun?"

Çağır. Kafamı iki yana sallayıp burun kıvırdım. "Hayır ama senin çok-..."

Sustum. Eğer kötü bir şey söylersem bunları bana anlatan Tuna abi olduğuna göre başı derde girebilirdi.

"Ne?"

Omuz silktim. "Hatırlamıyorum."

Ofladı. "Benim adım Çağır. En yakışıklı ve mükemmel abini nasıl hatırlamazsın?"

Gülümsedim sadece. Seni piçlik...

Güneş hanım güldü. "Büyük abilerini hatırlıyor musun peki?"