Ateşin Altında

1. bölüm Geçmiş

12 yıl önce ...

"Linda kahvaltı hazır bir tanem hadi gel buraya"

"Anne aç değilim sonra yicem."

"Linda buraya gelmezsen anneni de aç bırakırsın ama kızım."

Annemi çok severdim hep severdim. Asla aç kalmasını istemezdim. O yüzden hemen mutfaktaki yemek masasına geçtim. Ben yine babamın boş sandalyesine bakıyordum. Babam 4 ay önce annem yanımda olmadığı zaman trafik kazasında ölmüştü. Annem benim babamın boş sandalyesine baktığımı gördüğünde "Linda o gitti ye artık yemeğini sonra alışverişe çıkıcaz hadi." Hiç bir zaman anlamazdın babamın güzel boş sandalyesine baktığımda niye hep bağırdığını. Ama fazla kafaya takmadım. Yemeğimi yiyip "ellerine sağlık anne ben doydum." Deyip yanağında öpücük kondurdum.

Ellerimi yıkayıp sandalyemi altıma alıp giysi dolabını açtım. En sevdiğim kırmızı ve turuncu renginde olan elbisemi çıkardım. Onu giydim ve saçlarımı topladım. Annem örgüden taç yaptı saçıma ve yine mükemmel güzeller güzeli bir kız oldum. Abartmış olabilirim,ama kimin umrundaakiiii.

"Linda hadi ayakkabılarını giyin asansörü çağır."

27 numaralı ayakkabımı giydim ve asansörü çağırdım. Asansör 5. Kata gelmişti, ve altı ve yedi vee 8 dicektim ki lanet olası asansör bozuldu. Tuşa bastım ama olmadı. Küçücük boyumla yeni söktüğüm okuma yazmamla yazıyı okudum. "Asansör servis dışı." yazıyordu ve hemen üstünde tamir işareti vardı. Olacak iş mi bu ya deyip ayaklarımı vura vura annemin yanına gittim ve " Anne asansör servis dışı." Annem küplere bindi ve hemen çıkıp asansöre vurmaya başladı " Tamir edin şu asansörü hemen" diye bağırdı. Nasıl bir Allah'ın hikmetiyse 8. Kattan 0. Kattaki asansörlerin kulağına gitti ve adam tüm sesiyle " Efendim asansör yarım saatte hazır olacaktır merdiven inin lütfen." Annem küplere bindi tabi. Kolumu sertçe tutup inmeye başladı.

Merdivenlerden indiğimizde bir manzara ile karşılaştım."karşılaşmaz olaydım..." Dedim içimden çünkü tamirci adamla 1 kattaki adam üst üste düşmüş dudak dudağa değmişler. Üstteki evli 1. Kattaki adam adamın üstünden inmiyor, alttaki tamircide adamı üstünden itmiyordu. Adamlar bizi gördüğü an kalktı. Annem öyle bir sinirle ve şokla bakıyordu ki yüksek sesiyle " Siz tamir etmek yerine öpüşüyor musunuz ?" Ve devam etti evli adamı göstererek," Ulan evlisin lan sen adamın dudağını çok mu sevdin he Naciyeeee" dedi annem Naciye teyze de " he efendim Sare n'oldu?" Dedi kapıyı açarak. Evli adamın içinden küfür ettiğine adım kadar emindim. "Naciye senin bu kocan tamirciyle üst üste öpüşmüştüler, gördüm." Eyvah dedim içimden. Ama o kadar komik gözüküyorlardı ki gülmesem olmazdı. Yanlışlıkla güldüm ama içimden. Tabii biraz dışardanda çıkmış olabilir ki herkes bana bakıyordu. Annem de bana bakıyorsa kötüye işaret demektir. Annemin kolunu çekiştirip,"anne hadi biz gidelim çok sıkıldım." Annem bana tip tip baktı ve elimden tutup çıkardı. Dış kapı kapanmış olsa da sesler hala geliyordu, hatta tüm apartman da ki kişiler çıkmış kavgaya karışıyorlardı.

Avmye gelmiştik. Çok insan vardı ve ben çok insan olunca stres oluyordum ama psikolojik değildi benimkisi. Neredeyse her insanda olan şeydi. Elsa elbisesini gördüm ve gözüme kestirdim. Üstünde pakette saklı sarı örgüler vardı. Fiyatı da 50₺ falandı. O zamanlara göre pahalıydı tabi. Anneme tutup "Anneee bunu alalıım lütfen." Annem bana sinirle baktı ve "kzıım onu hiç bir yerde giyemezsin anca cadı kostümü seç zaten. Git düzgün şeyler seç hemen." dedi ve ben hemen dedim ki "Anne iyi de bu cadı kostümü deil prenses kostü-" diye cümlemi tamamlayacaktım ki girdiğimiz mağazanın şu elbise çalındığında öten aletlere doğru gittiğimizi bilmiyordum. Yaratık yapay şey çalmaya başladı, insanlar bana bakıyor, ben onlara, o kadar uzun bir bakışma geçtiki aramızda terledim ve yutkundum. Anneme dönmeyi hiç istemedim tabi haliyle. Ve lanet beynimi dinleyip elbiseyi attığım gibi annemin tipine bakmadan koştum. Galiba en son AVM den çıktım. Annemin arkamdan küfür savurup beni aradığını gayet güzel bir şekilde biliyordum. Hatta eve gidince terlik yiyeceğimi de biliyordum ammaaaa eve gitmezsemmmmmmm kıçım terlikle hasar görmezdi.