តួជំនួសក្នុងបេះដូងអូន( ចប់)

ភាគ7

ភាគ7
ថ្ងៃបន្ទាប់ ជុងហ្គុក ក៍មកធ្វើការធម្មតា ហើយគេក៍បានដំណឹងរឿងថេយ៍យ៉ុងមិនបានមកក្រុមហ៊ុនទេ គឺគេទៅបារាំងទៅលេងគូដណ្តឹងគេហើយ
« ហឹស .. យើងត្រឹមតែជាប្រុសកំដរឯង គីមថេយ៍» ជុងហ្គុក ដឹងពីពត៍មាននេះហើយក៍បានត្រឹមអង្គុយគិតតែឯងហើយក៍បន្តការងាររហូតទាល់តែជីមីនបានដើរមក
« ជុង...! យើងមានឯកសារខាងរបសនាំចូលអោយឯងអនុមត័ !» ជីមីន ដើរមកទាំងកាន់ឯកសារហើយទំលាក់មុខចុះមិនហ៊ាននិយាយអ្វីទេ
«ឯកសារអី ? យើងមើលសិន !» ជុងហ្គុក
« គឺជា ឯកសារប្រញាប់ អឺ ឯងសុីញ៉េមក យើងប្រញាប់ទៅធ្វើការ !» ជីមីននិយាយផងងាកឆ្វេងស្តាំផងធ្វើអោយជុងហ្គុកខ្ជិលរញ៉េរញ៉ៃក៍ចុះហត្ថលេខាលើនោះតែម្តង
« និយាយចឹង.. ឯងទំបេរទេ យងចង់ដើរលេង !» ជីមីននិយាយព្រោះដឹងថា ថេយ៍យ៉ុងមិននៅទើបែចង់ស្និតស្នាលជាមួយនិងជុងហ្គុក
« ហឹម .. ក៍ទំនេរ ចាំទៅដើរលេង !» ជុងហ្គុកនិយាយហើយជីមីនក៍ញញឹមស្រស់និងដើរទៅកន្លែងធ្វើការវិញ
« ពេលនេះឯងប្រហែលមានក្តីសុខជាមួយហូបី !» ជុង
ប្រទេសបារាំង
ថេយ៍យ៉ុងមកដល់ខនដូ របស់ហូបី តែគេក៍ឃើញថា កំលោះតូចរបស់គេផ្លាស់ប្តូរច្រើន
« ហូបី ស្អាតជាងមុន ?នៅទីនេះមានអីអោយអូនផ្លាស់ប្តូរមែនទេ ?» ថេយ៍យ៉ុង
« កុំមកមើលអូនបែបនេះណា៎ ថេយ៍ ! អូននៅទីនេះ ទីក្រុងនៃភាពលូយឆាយហេតុអីកំិនអាចតែងខ្លួនបាន ?» ហូបីនិយាយហើយក៍ដើរទៅយកស្រាអោយថេយ៍យ៉ុង
« ចុះបងមានទៅថាអី តែអូនស្អាតណាស់ . បងចង់អោយតែដល់ថ្ងៃរៀបការពួកយើងទេ !» ថេយ៍ដើរមកជិត រាងតូចហើយ ក្រសោបចង្កេះគេ
« ហឹស កុំមកផ្អែម អូនមិនទាន់សួរផងថា បងនៅទីនោះយ៉ាងមិចហើយ ?មានជាប់ស្រីឯណាទេ ?» ហូបី
« គ្មានទេ បងមានតែអូន ... និង..!» ដល់ចំណុចេះថេយ៍យ៉ុងក៍រាងស្ទាក់ស្ទើរព្រោះតែនឹកដល់ជុងហ្គុក ទាំងពេលនេះគេមិនដឹងថា ជុងហ្គុកកំពុងធ្វើអីឡើយ
« នឹង អី ?» ហូបី
« និង ស្រលាញ់តែអូននោះអី !» ថេ៍យ៉ុង
« អោយដូចមាត់ទៅ !» ហូបី ហុចស្រាអោយ ថេយ៍យ៉ុង ហើយក៍បណ្តើរគ្នាមកអង្គុយលើសាឡុង
ខនដូរ
« អឹស.. អាស៎ សឺត យ៉ុន តិចៗ !» នាយតូចជីមីនកំពុងថ្ងូរក្រោមរាងក្រាស់ដែលធ្វើចលនាចងកកេះមិនអាក់ទាល់តែសោះ
« ឯងធ្វើបានល្អណស់! នេះជារង្វាន់ !» យ៉ុនហ្គីបានទាញកាតមួយអោយនាយតូចធ្វើអោយគេមិនយល់
« អី ... អីគេ !» ជីមីននៅតែរលាក់ខ្លួនតាមការសម្រុកនិងមលលកាតដែលយ៉ុនហ្គីហុចអោយ
« រង្វាន់ដែលឯងធ្វើតាមបញ្ជាយើង ... អឹស ស្រួល .. ជីមីន អា៎ !» នាយក្រាស់អុកមួយផ្លាប់ចុងក្រោយមុននិងបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងអោយរាងតូច
ផាច់ ...
« អា៎ លោកឈឺ !» ជីមីនស្រែកពេលត្រូវគេទាញផ្កាប់មុខនិងលើកត្រកៀកទៅរកតែបែរជាត្រូវគេទះមួយដៃ
« វា គួរគ្រឺតណាស់ ! សឺត នៅតែតឹងណែនដដែរ !» យ៉ុងហ្គីខាំស៊កបញ្ចូលភាពរឹងមាំទៅក្នុងកាយតូចហើយកម្រើកខ្លួនមិនសំចៃ
« អា៎ .. អក .. តិចៗទៅ បង្ខំទៅងាប់ឯណា៎ !» ជីមីនហេតុត្រូវគេធ្វើបាបរហូតងាកមកថាអោយតែត្រូវរាងក្រាស់ ចាប់កញ្ចឹងករ សង្កត់ និងខ្នើយ
« ផាក ជីមីន .. បានយើងថ្នម កុំហ៊ាន សម្តីឈ្លើយ !» យ៉ុនហ្គី
« ហឹក ... សុំ.. ទោស លោកជួយតិចៗមក .. ខ្ញុំឈឺ !» ជីមីនស្រក់ទឹកភ្នែកពេលធ្វើអីគេមិនបាន.. តហរឹមបិទភ្នែកទទួលភាពទារុណដែលរាងកាយត្រូវគេញាុំញី ហើយ ជាពិសេស គឺ រឿងជុងហ្គុក
( បើឯងធ្វើអោយគេអស់ពីខ្លួន យើងនិងទុកជីវិតអោយគេ !)
( មានន័យថាមិច ? លោកជាអ្នកណា ចង់បានអីពី ជុងហ្គុក ?)
( ជ្រើសទៅ រវាងអោយ គេ ស្លាប់ ឬ ត្រឹមអស់ពីខ្លួន ?)
«« សុំទោស ជុង ... យើងត្រូវតែការពារឯង !»» ជីមីន បិទភ្នែកសម្រក់ទឹកភ្នែកទាំងដែលខ្លួនប្រាណគេរលាក់ តាម កំឡាំងតណ្ហា របស់ ម៉ាហ្វៀ កំណាច ម្នាក់នេះតែចិត្តនិងខួរក្បាលគេកំពុងគិតដល់ ជុងហ្គុកទៅវិញ
រយះពេល 2 អាទិត្រ កន្លងផុតទៅ ...
ថេយ៍យ៉ុងបានត្រលប់មកវិញហើយតែ គេមិនបានជួបជុងហ្គុកទេ ព្រោះតែ គេនៅខឹងរឿងជុងហ្គុកមិនទាក់ទងមកគេសោះ ហើយ ណា៎មួយជុងហ្គុកក៍មានបំណងគេចពីគេដូចគ្នា
« ថេយ៍ !» ទ្វារត្រូវបានបើកភ្លាមៗដោយលោកគីម
« លោកប៉ា ? នេះមានការអីទើបលោកប៉ាមកទីនេះ ?» ថេយ៍យ៉ុង
« ឯងមើលនេះទៅ ... លុយក្រុមហ៊ុនបាត់ទៅ 10 លាន !» លោកគីម ហុចឯកសារអោយកូនប្រុសមើល
« មិចនិងអាចទៅ ... បើខ្ញុំទើប ....? ចំណាយទៅខាងសាខា ?» ថេយ៍យ៉ុងមើលឯកសារម្តងហើយម្តងទៀតព្រោះតែគេទើបសរុបចំណូលចំណាយមុននិងទៅបារាំង ..
« ឯងមើលឯកសារដកប្រាក់នេះទៅ ជាសុីញ៉េអ្នកណា ?» លោកគីម ហុចឯកសារអោយថេយ៍យ៉ុងម្តងទៀត
« ជុងហ្គុក ? មិនអាចទេ !» ថេយ៍យ៉ុង
« យើងប្រាប់ហើយថាអោយឯង កុំប្រើភាពជាគ្នាឯងចូលមកកាន់មុខតំណែងនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន !» លោកគីមថាអោយថេយ៍យ៉ុង
« មិនអាចទេលោកប៉ា ... ជុង មិនមែនជាមនុស្សបែបនេះ !» ថេយ៍យ៉ុង
« នេះឯង... មានភស្តុតាងពិននិងហើយឯងនៅតែប្រកែកទៀត ?ល្អ ចឹង យើងទុកពេលអោយឯង 3 ថ្ងៃ រក លុយ10 លាននិងមកវិញ » លោកគីមថាហើយក៍ចេញទៅទាំង កំហឹង ឯថេយ៍យ៉ុងក៍ទំលាក់ខ្លួនអង្គុយទាំងញីស្នៀតផ្កា
« អាឡូ លេខា ហារ៉ា ...! ជួយទាក់ទងទៅ ប្រធានផ្នែក ចន បន្តិចអោយគេមកជួបខ្ញុំជាបន្ទាន់ ! .. ប្រាប់គេទៅថា រឿង ក្រុមហ៊ុន !» ថេយ៍យ៉ុងបញ្ជាក់ពីន័យក្រុមហ៊ុនព្រោះតែថាបើមិនចឹងជុងហ្គុកអាចនិងមិនមកជួបគេក៍ថាបាន
15 នាទី ក្រោយមក
ទ្វារបន្ទប់របស់ CEO ក៍ត្រូវបើក .. ជាមួយរាងខ្ពស់សង្ហា មកឈរពីមុខ តុ របស់ ថេយ៍យ៉ុង ដែលមើលទៅកំពុងផ្ចង់អារម្មណ៍មើលឯកសារខ្លាំងណាស់
« លឺ លេខា ហារ៉ា ប្រាប់ថា.....!» ជុងហ្គុកនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៍ឃើញកែវភ្នែកសិចសុី តែពេលនេះពេញដោយកំហឹងមើលមកគេ
« ជុង ... ត្រូវការលុយបន្ទាន់មែនទេ ?» ថេយ៍យ៉ុងសួរទៅនាយក្រាស់ តែគេបែរជាជ្រួញចិញ្ចើមមិនយល់ន័យ
« អត់... អត់ទេ .. មានអីមែនទេរ?» ជុងហ្គុក មើលទៅ ថេយ៍យ៉ុង គេរាប់អានថេយ៍មក 5 ឆ្នាំហើយ តើគេមិនដឹងឬ ថា ថេយ៍កំពុងខឹង ហើយក៍មិនមែនរឿងលេងសើចអីដែរ
« ចុះបើមិនត្រូវការមិចក៍ដកលុយក្រុមហ៊ុនដល់ 10 លាន ហា៎ !» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកអោយជុងហ្គុកយ៉ាងខ្លាំងធ្វើអោយនាយក្រាស់ភាំងដូចគ្នា
« ឯងនិយាយអី ? យើង.. យើងមិនយល់ទេ ថេយ៍ !» ជុងហ្គុក
« ទីនេះជា ក្រុមហ៊ុន .. យើងជា ចៅហ្វាយឯង !» សម្លេងបញ្ជាក់ នាមធ្វើអោយជុងហ្គុក កាន់ តែគាំង ទើបអោនមុខ របៀបសុំទោស
« បាទ..! លោកប្រធានមានន័យដល់អ្វី !» ជុងហ្គុក និយាយទាំងថាំចិត្ត
« លោកមើលទៅ ប្រធាន ផ្នែក ចន !» ពេលគេនិយាយដោយសម្លេងបែបនោះ ថេយ៍យ៉ុងក៍និយាយបែបនិងមកវិញដូចគ្នា
« មិន... មិនអាចទេ ខ្ញុំមិនបានដឹងរឿង !» សម្លេងរបស់ ជុងហ្គុកទៅជាញ័រព្រោះចំណួនទឹកប្រាក់នោះច្រើនណាស់ គេធ្វើការ 5 ឆ្នាំអាចមិនទាន់រកបានផង
« ចុះវា ចេះរត់ទៅណា ? ហើយសុីញ៉េនេះមកនៅទីនេះបានយ៉ាងមិច ?» ថេយ៍យ៉ុងស្រែកថា អោយជុងហ្គុក ម្តងទៀត
« ខ្ញុំ... សុីញ៉េនេះ ?» ដល់ ពេលមើលកាលបរិច្ឆេទ ជុងហ្គុកក៍អាចដេងហើយថា សុីញ៉េនេះមកពីណា ! គឺ ផាក ជីមីន ( ទេ ជីមីនមិនអាចធ្វើរឿងនេះ ) ជុងហ្គុក នៅ គាំងមួយកន្លែងចំណែកថេយ៍យ៉ុងខឹងឡើងគប់ ឯកសារមកចំថ្ងាសនាយក្រាស់
« ខ្ញុំដេញលោកចេញ ! ហើយ លោកត្រូវរកលុយ 10 លានមក សង ក្រុមហ៊ុន វិញ បើមិនចង់ត្រូវ ខាងយើងប្តឹង !» ថេយ៍ និយាយហើយក៍ដាក់ ខ្លួនអង្គុ នៅលើ កៅអី មើល ជុងហ្គុកអោនរើសឯកសារ ទាំងឃើញថា ក្បាលគេមានឈាមហូរ រឹមៗ និងចាកចេញដោយស្ងប់ស្ងាត់
« ហេតុអីមិនប្រកែក ជុង... ប្រកែកទៅថា ឯងមិនបានធ្វើ !» ថេយ៍បានតែគិតក្នុងចិត្តព្រោះ ជុងហ្គុក បានចាកចេញហើយ ធ្វើអោយនាយតូចកាន់តែខឹងលើសដើម
« ចង្រៃយ៎ ... បើឯងចង់បានលុយមិចមិនប្រាប់យើង ?» ថេយ៍យ៉ុងអង្គុយលើកៅទាំងញីស្នៀតផ្កា ជាប់ ... តើគេត្រូវធ្វើយ៉ាងណា បើ មួយជាមិត្ត មួយជាក្រុមហ៊ុន
ជុងហ្គុកបានមកប្រមូលឯកសារទាំងអស់ដោយស្ងៀមស្ងាត់ សំនួរគេជាច្រើនកំពុងលោតឡើង ជាពិសេសឯកសារដែលគេសុីញ៉េ
« ខ្ញុំចង់ជួបប្រធានផ្នែក ផាក !» ជុងហ្គុកសម្រេចមកជាន់ជីមីនធ្វើការតែថា ចម្លើយដែលបាន
« ប្រធានផ្នែកសុំច្បាប់ 1 អាទិត្រ !» ចម្លើយនេះធ្វើអោយជុងហ្គុក ចំហរ មាត់ តើគេកំពុងត្រូវមិត្តក្បត់មែនទេ ? ហេតុអី ក៍ ជីមីនធ្វើបែបនេះមកលើគេ