Kader ayırırdı bizi bazen, bazı insanlardan. Yaşanacak başka bir hikayemiz olduğundan.
"Reddedildin"
"Nasıl yani beni daha dinlemediniz bile"
"Gerek yok"
"Ne demek gerek yok?"
Yavuz masanına doğru ilerleyip sandalyesine oturur. Eliyle kapıyı göste...
Alışmak, sevmek, minnet duymak, mecbur olmak, aşık olmak. Bunların hepsi farklı duygulardır ama hepsi iki insanı anlatır. Peki hangisi iki insanı bir arada tutmaya yeter?
YAVUZ'DAN
Berk yanımıza yaklaştı. Neslihan'a bakıp.
"Sen" dedi. Evde bize bakan meraklı gözlere bakıp.
"Neslihan bir süre bizimle kalacak"
Fisun yanıma yaklaştı "Konuşabilir miyiz?"
"Tabi"
Fisun'la beraber ikinci kata benim çalışma odama çıktık. Kapıyı kapatıp yanıma yaklaştı.
"Genç bir kızın bizim evde kalması doğru mu sence."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bak şu an kızın evi yandı. Senin için rahatsız edici olduğunu biliyorum ama birkaç gün idare et"
"Edemem. Evi yandıysa gitsin bir akrabasında falan kalsın. Yok mu bunun anası babası"
"Bilmiyorum ama peşinde adamlar var o yüzden eve getirdim."
"Birde peşine adamlar mı takmış. Niye alalım evin ne üdü belirsin yosmasını evimize"
"Fisün ileri gidiyorsun"
.......................
NESLİHAN'DAN
Okulda arabayla bana çarpan çocuk yaklaştı yanıma.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne oldu sana böyle?"
"Şey ben....ben lavaboyu kullanabilir miyim?"
"Elbette. Ben götüreyim seni"
Merdivenlerden yukarı çıktık. Yanımızdaki odadan gelen seslerle lavaboya gitmeden durdum. Berk yanımda "ııı" diyip durdu. Duyduklarımla gözlerim dolmuştu. Koşar adım merdivenlerden aşağı inip çıktım evden.
