Karamsarlığım tüm bedenimi sarmış halde aşşağıdaki bağırış ve çığlıkları hiçe sayarak gökyüzüne baktım ve bağırarak konuşmaya başladım.
"Allah'ım sana geliyorum işte buradan kurtuluyorum bu cehennemden kurtuluyorum bu çakma cehennemden kurtuluyorum"
Diyip sustum ve yanağımdan bir yaş düşmesine izin verdim gidiyordum işte kurtuluyorum niye ağlıyorum ki?
Ayaklarım beni taşıyamayacak hale geldiğinde kendimi boşluğa bıraktım ve bırakmamla birlikte belim iki kol tarafından sarıldı
Hah şansa bak adam akıllı intihar bile edemiyorum
Belimi saran kollara baktığımda iki kahverengi göz karşıladı beni ama kahverenginin en güzel tonuydu öyle güzeldiki daha önce böyle bir renk görmemiştim
Düşüncelerimi bölen şey çocuğun bağırışıydı
"Kafayımı yedin sen intihar etmek de ne demek!?"dedi sinirle
Buna karşılık gözlerimi devirdim beni kucağına alıp omzunun üstüne koyarken sinirle sırtını yumruklama ya başladım
"Bırak be beni intihar etmek istiyorum ben benim hayatımdan sanane !"diye bağırdım
"Annen baban yokmu senin Allah aşkına"dediğin de sırtını yumruklamayı bıraktım ve beni götürmesine izin verdim
Aslında Ben 5 yaşındayken annemi trafik kazasında kaybetmiştim annem çok sevecen bir kadındı ve beni çok seviyordu babam annem gittikten sonra hiç gülmedi normalde hep güler yüzlü şakacı ve komik bir adamdı ama annem gittikten sonra hayatımız bozuldu annem varken babam her akşam bana donat getirildi bende öpücükler eşliğinde ona sarılırdım annem öldükten sonra donat getirmeyi bıraktı
Bir gün babam alel acele eve geldi ve bir valiz çıkartıp içine ne kadar kıyafet koyabiliyorsa koydu ben hep
"Bana noldu? Nereye gidiyorsun? Ban cevap ver"diye sorular sorardım ama o umursamadan diğer valize kasadaki büyün paraları doldurmaya devam ediyordu işi bitene kadar gözlerim ağlamak tan kıpkırmızı olmuştu
Ve sonra yanıma gelip dizlerinin üstüne çökmüştü bu anı iyi hatırlıyorum iki elini yamalarıma koyup konuşmuştu
"Seni seviyorum kızım biliyorum büyüyünce beni sevmiyeceksin hatta nefret edeceksin ama ben seni her zaman seviyorum bunu bil"diyip elime birkaç tomar para sıkıştırıp kapıya yönelmişti bende ejderhama sarılıp
"Baba dur gitme bende seninle geleyim lütfen!"diye bağırmıştım ama nafile beni oracıkta bırakıp gitmişti
O günden sonra her akşam babamı beklemiştim ama gelmemişti bana birtane hizmetçi tutmuştu o bana çok kötü davranıyordu zaten iki üç ay sonra beni bırakıp gitmişti bende o gün ne yapacağımı şaşırmıştım en sonunda çantamda oyuncak ejderhamı köyüm babamın verdiği parayı almış ve evi terk etmiştim evet o gün kaybolmuştum kaldırımda oturup ağlarken yanıma gelip nolduğunu sormuştu bende herşeyi anlatmıştım o gün o polis bana acıyormuş gibi baktığında kendimi üzmeye son vermiştim ve beni yetimhaneye götürmesine izin vermiştim ama neyseki götürmüş orada insanlığın ne olduğunu anlamıştım ben o gün orada 4 kız 4 erkekle tanışmıştım ban onlar sahip çıkmışlardı ben onlara herkes birbirine...
Ne ara ambulansta üstümün battaniyeyle örtülmüş ve oturur vaziyette olduğunu anlamıştım hiç kimse başımda yoktu sesler bana uğultu gibi geliyordu ve ben de kalkıp oradan uzaklaşmaya başladım amacım yurda gitmekti iyi bir azar yiyeceğim de gitmek zorumdayım ne kadar gittim bilmiyorum ama çok kısa bir sürede gelmiştim galiba yurda girdiğimde kimse kolidorda yoktu sanırım derstelerdi acaba kızlar öğrenmişlermiydi?kesin öğrenmişlerdir yatakhane nin önüne geldiğimde içimden dua ederek kapıyı açtım
Off hatır öğrenmişlerdi!!!
