My Scandalous Intention

C H A P T E R 25

L I S A

NAPAUPO ako bigla sa higaan ng naramdaman kong may taong nakatitig 'sakin.

"What the hell! Papatayin mo ba ako sa sindak Pranpiya?!" Reklamo ko habang sapo-sapo ko ang dibdib ko.

Pero tiningnan niya lang ako ng walang emosyon. Napatayo na ito at biglang pinitik ang noo ko.

"Arayy!!"reklamo ko habang hawak ang noong pinitikan niya.

"You Moron... Sino nagsabi sayong kainin mo ang cake nayon 'ha?! Alam mo ba mataas ang Sugar 'non ?"

Here we go again.... Umaandar na naman ang galit ng Tatay ko.

"Ang tigas-tigas ng ulo mo! Tapos wala ka pang gamot na dala? Ano ba 'yang iniisip mo huh Lisa? Pinapatay mo ba sarili mo?" Akmang pukpukin sana akong muli ng pumasok ang Doctor at si Jennie.

Lumayo ng kaunti si Pranpiya at siya naman pagpasok ng Doctor.

"Good day, How are you Sir? Are you ok now?" Tanong ng Doctor sa akin.

"Yes I'm fine," sagot ko pero na kay Jennie ang paningin ko.

Dahil pansin ko na parang may kakaiba dito.

"That's good to here. You can go home whenever you want... Excuse me." Paalam ng Doctor.

"Thanks Doc." Si Jennie na ang sumagot sa Doctor.

"Kakain lang 'din ako, babalik 'din ako agad. Do you want something to eat?" Turo nito 'sakin.

"No, gusto ko lang umuwi." Sagot ko at pinilit na makaupo sa higaan.

Agad naman lumapit 'sakin si Jennie para tulungan akong mapa-upo ng maayos.

"Hhhmm ok... How about you Jennie?"

"I'm fine... Thank you."

"Ok.." Sagot nito at lumapit kay Jennie. "It's all settled."

May kung anong binulong ito pero di ko marinig na dahilang mapakunot noo ako. Alanganin lamang tumango si Jennie at tumingin 'sakin.

Lumabas na 'din si Pranpiya at naiwan kami ni
Jennie. Lumapit ito sa higaan at umupo sa tabi ko. Kumuha ito ng orange at unti-unting binalatan.

"Why you didn't tell me na diabetic kang tao? Na bawal ka sa matatamis. Bakit mas pinili mong kainin ang pagkain inalok ko kung alam mo naman ang kapalit?"

"I just want it."

"You just want it? O gusto mo lang na di ako ma offen—"

"Both....And I want you to be happy.. I just want you to be happy."

Napatigil naman ito sa pag balat at tumingin 'sakin. Halos walang kumurap samin kaya ako na ang nag iwas at tumukhim.

"Ilang araw akong nawalan ng malay?" paninimula ko ng usapan.

"1 week."

1 week???? what?!!

"Isang linggo?!!" Di maka paniwalang tanong ko pabalik.

"Yes." Matipid na sagot nito at inabot 'sakin ang orange na binalatan niya.

Ang tagal naman ata?

"Nung araw na nawalan ka ng malay limang araw kang naka confined sa Roma, tinawagan ko si Pranpiya telling her what happened. At doon ko nalaman na bawal ka pala sa matatamis, and after that we flew pauwi ng pilipinas."

"Nasa Pilipinas na tayo?" Gulat na tanong ko.

Tumango lang ito at muli akong sinubo ng orange sa bibig.