Sasuke ustalıkla arabayı kullanırken yol boyunca sessizdik.
Evet hiç konuşmamış olabilirdik ama ben zihnimde dönen çarkların sesiyle kendime işkence ediyordum.
Zihnim sürekli evde yaşanan olayların tekrarını çok izlenen bir fragman gibi oynatıyordu.
Babamın evinde yaşadıklarımız, Sasuke'nin bana olan yakınlığı...
Uzun zamandır içimde uyanmayan bir duyguyu uyandırmıştı bende.
Ürperti...
Kesinlikle...
Daha önce ceset ya da kan görmediğimden değildi görmüştüm ancak hiçbir adam yüzünde onun sahip olduğu bir ifadeyle bakmamıştı bana...
Bunu tarif etmek zordu, ama o ânı zihnimden silemiyordum ya da gerilere itemiyordum.
Çünkü, bir tarafım Sasuke'nin babamın yanında beni korumasını anlamıyordu ve bunu değişik amaçlara yoruyordu.
İleride bunların karşılığında Sasuke benden bir şey isteyebilirdi.
Aksini düşünemezdim bunu benim iyiliğim için yaptığını düşünemezdim, öyle yetişmemiştim.
Bir şeyler vardı, hissedebiliyordum.
Bana olan bu yakınlığı ne kadar içimde bir şeyleri ateşlese de bu gelip geçiciydi, amacı beni yatağa atmaktı.
Evet, daha fazlası olamazdı.
Sıkıntıyla iç çektim ve odaklanmaya çalıştım
Bir yerden sonra nasıl hissedeceğimi ve düşüneceğimi bilememek canımı sıkıyordu.
Koltukta geriye doğru yaslandım ve akıp giden yolu izledim.
Kendi arabamı babamın evinin garaj yolunda bırakmıştım.
Aslında, Sasukeyle beraber dışarıya çıktığımızda ondan uzaklaşmak için arabama yönelmiştim ama Sasuke beni kolumdan tuttuğu gibi kendi arabasına yönlendirmişti.
"Kıyafetlerin ve kişisel eşyaların için endişelenme."
Tek dediği şey bu olmuştu.
Kırmızı ışıkta durduğumuzda Sasuke ceketinin cebinden ıslak mendil çıkarıp yüzüne bulaşan kanı sildi.
Ona içeride ne olduğunu sormak istemiyordum.
Gerçi bir şeyler tahmin edebiliyordum ancak meraklı gibi bir izlenim vermek hoşuma gitmiyordu.
Tek bildiğim babamı öldürmeyeceğiydi, çünkü ortaklardı.
Bu yüzden sessizliğimi korumayı tercih ettim.
Ve Sasuke'nin arada bana baktığını hissetsem de bakışlarına karşılık vermedim.
Dün beni altına alan ve beni gafil avlamak için bel altı şeyler söyleyen adamlarla babamın evinde silahını çekecek kadar korkusuz olan bu adam aynı kişi miydi?
Farklı biri olduğu açıktı.
Dikkatli olmalıydım.
Üstelik yapmak istediğim şeyi, hedefimi bile birinin beni köşeye kıstırmasının asıl amacını bulmalıydım.
Hava alanının tanıdık yolları önümüzde belirmeye başlayınca dikleştim.
Sasuke dönemeçten saptı ve dış hatlar yolcu girişinin önünde durdu.
Hava alanı oldukça kalabalıktı.
Uçaklarına yetişmeye çalışan insanların telaşı her yeri kaplamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
She And Her Sacrifice♟️/SASUSAKU FANFICTION [TAMAMLANDI]
FanficGüneş annemi güzel bir öpücükle ödüllendirdi ve annem benim elimi tutarak gülümsedi. Uzun saçları, mavi gözleri ve sevecen bakışları çocuk kalbime dokunuyor, beni mutlu ediyordu. Elimi tutan eli sıkılaştı... Arkama bakmama izin vermedi. Diğer elini...