6. Bölüm

2.3K 80 14
                                    

Günümüz
(Gamze'den)

Sabah zilin çalması ile uykulu halimle kapıyı açtım.

Kargocu gelmişti.

İyi de ben bir şey sipariş etmemiştim ki.

Kargo teslimi ile ilgili bir kaç imza attıktan sonra salona geçtim.

Üstünde kimden geldiği hakkında bir şey yazmıyordu.

Daha fazla dayanamayıp kutuyu açtım.

İçinden iki tane Galatasaray forması çıkmıştı.

Birinin arkasında Gamze diğerinin arkasında Aren yazıyordu.

Gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.

Formaları incelerken küçük bir not kağıdı çıktı.

Alıp okumaya başladım.

"Bugün maçta oğlum ile bana eşlik etmek istermisiniz sizi görmek eminim bana iyi gelecektir.
                               Kerem Potter "

Eskiden hep Kerem Potter derdim ona.

Zamanında çok kırmıştık birbirimizi kapanmayacak yaraya dikiş atardık belki...

Gitmezsek çok büyük bir hayal kırıklığına uğrardı.

Kendim için değil oğlumuz için gidecektik o maça.

Kazanırsak beraber sevinir kaybedersek beraber ağlardık.

Günümün geri kalanını Aren ile uğraşarak geçirmiştim ardından akşam maç için hazırlanmaya başlamıştım.

Aren'i de giydirdikten sonra taksi çağırıp stadyumun yolunu tutuk.

İçerisi kalablalıktı lakin bu atmosferi özlemiştim.

Taraftarın her şeye rağmen onları desteklemesi çok özeldi.

Aren ilk defa böyle bir ortama giriyordu doğal olarak ağlamaya başladı.

Kısa bir süre içinde onu susturduktan sonra maçın başlamasını bekledik.

Oyuncular sahaya çıkıp istiklal marşını okumak için sıraya geçince Kerem ile bakışlarımız kesişti.

Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle bizi izledi.

Ardından mevkisine geçmeden önce göz kırpmayı ihmal etmedi.

Bu karnımdaki kelebekleri çok özlemişim.

Aren yüzünde kocaman bir gülümsemeyle Kerem'i izliyordu.

İkinci yarı Kerem'in golü ile Galatasaray öne geçmişti.

Klasikleşmiş gol sevincini yapıp Aren'e öpücük atınca işler değişti.

Kameraların hepsi burayı çekmeye başladı.

Hemen eşyalarımızı toplayıp dışarı çıktık.

Maçın bitmesine daha vardı.

Hava zaten soğuktu.

Bu yüzden eve gitmek en iyi seçenekti.

Yarının manşeti belli olmuştu.

Can sıkıcı bir durumdu ama yapacak bir şey yoktu.

Eve geldiğimizde Aren'in üstünü değiştirdikten sonra uyuması için beşiğine yatırdım.

ALIŞMIŞIZ /Kerem AktürkoğluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin