Sessizliğin Sesi

1.Bölüm

Bazen konuşamazsınız, kelimeler boğazınıza düğümlenir. Sesinizin çıkmasını istersiniz ama çıkaramazsınız. Elbet bir gün o sesi çıkaracağını bile bile ihtiyacın olduğu zaman sesini çıkaramazsınız...

Ama o ses bir gün çıktı...

''Elvin Asil, 24 yaşında Asil şirketinin CEO'su. Dışarıdan bakıldığında kendisine işine adamış birisidir. Çokça başarılı bir iş kadınıdır. Tek hayatı işi...''

Herkes benim böyle biri olduğumu düşünür. Kimse benim içimi merak etmez. Yalnızca işim için övgü alırım. Geçmişimde yaşadığım, bir sürü zorluğun üstesinden geldiğimi kimse tebrik etmez. Ayakta alkışlandığım tek mevki Asil Şirketinin CEO'su olarak başardığım işler. Kimse geçmişi umursamaz önemli olan tek şey şuan ki konumunuz.

-9 Sene önce 2014 yılı 5 Kasım-

Bugün hava çok güzeldi, inceden bir yağmur yağıyordu. Durmadan akşam eve gitmeyi düşlüyordum. Bu akşam hem doğum günümdü hem de ailem ile birlikte vakit geçirebilecektim.

Okul çıkışı
Her zamanki gibi babamın şoför teklifini reddedip yürüyerek eve gidiyordum. Bana hiçbir şey iyi gelmezken hava almak iyi geliyordu. Eve gittiğimde en azından bir günlük ailem ile vakit geçirip eğleneceğimin hayalini kurarak yürümeye devam ettim. Maddi olarak çok iyi durumda olan bir aileydik ama annem ve babam benim yerime işleri ile ilgilenip her seferinde beni arka plana atıyorlardı, herkesin yaptığı gibi. Yürürken telefonum çalmaya başladı ve arayanın babamın sağ kolu olan Ömer Abi olduğunu gördüm. Telefonu açtım. "Elvin kızım" sesi garip geliyordu, kötü bir şeyler olmuş gibiydi. "Efendim Ömer Abi?" Derin bir iç çekerek konuşmaya başladı. "Kızım daha kesin bir şey yok ama annen ile baban senin için alışveriş yapıp eve dönerken bir trafik kazası geçirmişler, bunu söylemeyi hiç istemezdim ama ikisinin de hayati tehlikesi var. Eğer istersen hemen bir şoför göndereyim seni alsın. Çok endişelenme kızım inşallah her şey yoluna girer." Kavrayamıyordum, duyduklarım ile birlikte başım dönmeye başlamıştı" Ne" diye cılız bir ses çıktı ağzımdan kaldırımın ortasına oturdum. Bu olmamalıydı, bugün hiç ama hiç olmamalıydı. Sessizdim, yine ve yine sessizdim. Sesimi çıkaramıyordum, içimdeki sesi bir türlü çıkaramıyordum. Yüreğim yanıyordu bana bağır diyordu adeta ama ben yapamıyordum. Gözlerim kararmadan önce gördüğüm tek şey bana çaresizce bakan birkaç insan ve beni kucaklayan bir gençti.

Yaklaşık bir buçuk saat sonra

Gözlerimi açtığımda bembeyaz ışıklı bir tavan ile karşı karşıyaydım. En son ne olduğunu hatırlıyordum ve bu içimdeki yangının tekrar başlamasına sebep oldu. "Annem ve Babam" dedim birden. Arkası dönük ilaç hazırlayan doktor bana doğru döndü "Geçmiş olsun Elvin hanım" bana ne olduğu umrumda değildi şuan umrumda olan tek şey annem ve babamın durumuydu. "Teşekkür ederim. Annem ve Babam ne oldu? İyiler mi? Lütfen iyi oldular deyin lütfen''. Gözlerine bir ifade yerleşti yutkundu" Elvin hanım bunu benim söylemem ne kadar doğru inanın bilmiyorum ama..." Tekrar yutkundu "Maalesef anneniz ve babanızı kaybettiniz, başınız sağ olsun."  Kaybetmiştim, hayatımda en azından bana değer veren iki insanı da kaybetmiştim. Evet belki yıkılacaktım, belki haftalarca okula gitmeyecektim, belki haftalarca her zaman olduğu gibi kimse ile iletişim kurmayacaktım ama bu günden sonra hayatımdaki en güçlü insan ben olacaktım. Kimsem yoksa ben kendime kimse olacaktım ve bu günden sonra kimse beni küçük düşürmeyecekti. İçimdeki sessizliğin sesi artık dışa vuracaktı. Elvin Asil bu günden sonra başarılı, kendi başının çaresine bakabilen güçlü bir kadın olacaktı. Ve ileride kendine yapılanların öcünü alacaktı.

Hastane yatağında yavaşça doğruldum. Sanki tüm vücudum uyuşmuş gibiydi. Her yer puslu görünüyordu. Ayak ucumdaki ceketi görünce iyice kafam karışmıştı. '' Ee doktor bey? Bu kime ait acaba?'' doktor tebessümle bana bakıp '' Seninle burada ilgilenen genç çocuğun'' dedi. Benimle ilgilenen genç çocuk mu? Kimse yoktu ki yanımda. ''Beni getiren çocuk mu?'' doktor bey elindeki dosya ile ''Sanırım. Elvin hanım eve gidebilirsiniz ancak bugün biraz dinlenseniz iyi olur. Herhangi bir sorununuz olursa buraya tekrar gelebilirsiniz'' deyip odadan çıktı.