Waves Of Life ( Jikook )

🍁 10 Chapter 🍁

Sometimes when I go far alone where I want to be together, I feel a strange feeling .. I miss ...

.........................................................................

Park jimin pov,

කුකී ගියාම මන් කරේ හෙමින් හෙමින් ලෑස්ති වෙන එක. මන් හිතුවා අද ටිකක් සෝල්වල ඇවිදලා බලලා මට ගන්න ඔනි දේවල් ටිකත් අරගෙන එන්න . ඇත්තටම මන් ඊයේ හිතුවා කුකී මාව එක්කන් යාවි කියලා උනත් එයා අඩුම මගෙන් මන් යන විදිහක්වත් ඇහුවෙ නෑනෙ.

හ්ම්.......

කමක් නැ.. මොන දේ උනත් මන් මගෙ දේවල් කර ගන්න ඔනි. අනික නිකන් ගෙදර ඉන්නත් බෑනෙ..

පුලුවන් ඉක්මනට ලෑස්ති උන මන් 9 වෙනකොට ගෙදරින් එළියට බැස්සා උනත් මන් දැනන් හිටියෙ නෑ හරියටම කොහෙද යන්න ඕනි කියලා. ඇත්තටම මන් සෝල් ගැන මෙලෝ දෙයක් දන්නෙම නැ. මන් කලින් හිටියෙ මෙහෙ නෙමේනෙ.. ඉතින් මන් සෝල්වල ඇවිදලා තිබුනේ නෑ.. මට මෙහෙ යාලුවොත් නෑ.. ගෙදරින් එළියට බැස්ස මම ලොකේෂන් ඔන් කරන් යන්න පටන් ගත්තා..

ගෙදරට මීටර් 50ක් වගේ ඈතට වෙන්න බස් හෝල්ට් එකක් තිබුන නිස මන් එතනට ගිහින් හිටියෙ බස් එකක් එනකන්.. කැබ් එකකට කතා කරන්නත් මන් මෙහෙ කැබ් සර්විස් එකක්වත් ගැනවත් තාම දන්නෙත් නැ. කුකී මට නිකමටවත් ඒ ගැනවත් කීවෙ නැති නිස මන් ආයෙ අහන්න ගියෙත් නැ වගේම ඔම්මලාගෙන් වත් නම්ජුන් හියුන්ගෙන් වත් අහන්න ගියෙ නැත්තෙ ඒකට එයාල කුකීලට බනී කියලා හිතුන නිසා වගේම මන් නිසා එයාල කරදර වෙන්න ඔනි නැති නිසා.

එතනට ආව බස් එකක නැග්ග මම ගමනාන්තය විදිහට සෝල්වලට ටිකට් එකක් ගත්තා.. ටවුන් එකට එනකන්ම මන් කරේ වටෙ තිබුන බිල්ඩින් දිහා බලන් ආව එක.. කොරියාවේ විශාලතම නගරය සෝල් වෙනකොට ඒකෙ හැම බිල්ඩින් එකක්ම වගෙ අහස උසට ගිහින් තිබුනා . බලන බලන හැම තැනම වගේ තිබුනෙ ගොඩනැගිලි වෙනකොට ඒ හා සමානවම හැම වීදියකම, හැම තැනකම දස දහස් ගනන් මිනිස්සු එහාට මෙහාට යන ගමන් හිටියා.

කාර්‍යබහුලයි.... මෙතන ඉන්න හැම කෙනෙක්ම වගෙ හැල්මේ දුවන අය.. එදිනෙදා වැඩ වලට මහන්සියෙන් එයාල දුවනවා.... සමහර වීදී ඇගිල්ලක් ගහන්න ඉඩක් නැති වෙනකොට ඒ තැනකට කෙනෙක් එකතු එනකොට ඒ කෙනා වීදිය දිගේ වයින් කරපු රොබෝවෙක් ගානට ඒ පෝලිමකම විදියේ අවසානෙ දක්වා යනවා.. ඒ තමා හැටි..