Waves Of Life ( Jikook )

🍁 11 Chapter 🍁

If you could stay close to me always, protect me, love me ... how much do I expect that from you?

.........................................................................

Park jimin  pov,

        බස් එකේ ලා කහපාට එළියත් ජනේලෙන් පේන කළුවරටත් ඇස් හුරු කර ගත්ත මන් බර වුනු ඇස් හොදින්ම ඇරලා බලනකොට හොදටම බය උනා.. ඒ වෙනකොට බස් එකේ හිටියේ හතර පස් දෙනෙක් විතරක් වෙනකොට  දන්නෙම නැති නුහුරු පාරක යනකොට මගෙ ඇග හිරිවැටිලා ගියා..
මේ කොහෙද මේ?

බය උනු පාර මන් නැගිටලා ඉක්මනට ඩ්‍රයිවර් ගාවට යන්න හදනවත් එක්කම බස් එක නැවැත්තුවා වගේම ඉතුරු වෙලා හිටපු අන්තිම ටික දෙනත් නැගිට්ටා...

"එන්න එන්න හැමෝම බහින්න..."
"Bachengzhen ආවා.. හැමෝම බහින්න..."

Bachengzhen? මේ කොහෙද මේ?
මන් ඉක්මනින්ම කොන්දොස්තර ගාවට ගිහින් එයාගෙ විස්තර ඇහුවා.. මන් ගොඩක් දුර ඇවිදින්.. අනෙහ්.... මට තදින්ම නින්ද ගිහින් වගේම මන් නැගලා තියෙන්නෙත් වැරදි බස් එකට.  ආව බස් දෙක මට පැටලිලා... එයාල කීව විදිහට දැන් ආයෙ කිසිම බස් එකක් සෝල් යන්නෙ නෑලු.. සමහර දවස්වලට ඉදලා හිටලා 8 පහුවෙලා බස් එකක් යනවලු.. හැබැයි එක හරියටම විශ්වාස නෑ කීවා..  ඒ කොහොම උනත් දැනටමත් 8 පහු වෙලා තියනකොට මට තිබුනු අන්තිම බලාපොරොත්තුවත් නැතිව ගියා.

බස් එකෙන් බැස්ස මට හොදටම ඇඩුනෙ බස් නැවතුම්පලක් කීවට එතන තිබුනෙ නවත්තලා තිබුනු බස් කීපයක් විතරක් වගේම තරමක් ඈතින් අඩ අදුරෙ ගිලුනු අවන්හලක් තරමක් පොඩි කඩපේලියක් විතරක් තිබුන නිසා......

මන් ආව බස් එකත් ඈතින් තිබුනු වන්ගුවෙන් නොපෙනී යනකොට මන් හොද හුස්මක් පාත දැම්මා.. මන් කොහොමද ආයෙම යන්නෙ?  ලා කහ පාට මූසලා එලියක් තිබුනු ලයිට් කනුවක් යටට ගිය මම තරමක් ඈතින් තියන කඩ පේලිය දිහා බැලුවා.. මන් කොහොමද ආයෙම යන්නෙ? එතනනට ගියොත් මට ආපහු යන්න විදිහක් හොයා ගන්න පුලුවන් වෙයිද?

ඔක්කොමත් හරි මන් ඉන්නෙ කොහෙද මේ? ඉන්න තැන හරියටම බලා ගන්න කියලා පෝන් එකේ ස්ක්‍රීන් එක ඔන් කරත් ඕෆ් වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියන බැටරිය දැක්කම මට ටිකක් බය හිතුනා.. දැන් ආයෙ ලොකේෂන් ඔන් කරොත් පෝන් එක ඕෆ් වෙලා නවතින නිසා මම ස්ක්‍රීන්  එක ඕෆ් කරලා පෝන් එක සාක්කුවට දා ගත්තා..