Waves Of Life ( Jikook )

🍁 28 Chapter 🍁

Do you know when I didn't get a moment ... I felt like the whole world stopped.. It's not yours, it's my world.. But you still don't know it.

.........................................................................

Park jimin pov,

     මට දැනුනෙ මාව ගිනි ගන්නවා වගෙ හැගීමක්.. කුකී ගාවින් පහලට ඇවිදින් විනාඩි ගානක් ගෙවිලා තිබුනා උනාවත් මට තාමත් ලැජ්ජා හිතුනා. මන් හිතුවා මන් එයාට හරි උත්තරෙ දුන්නා කියලා. එහෙම නොවුනත් මෙ දේ මට කරන්න ඔනිම උනා..

එයා තාමත් පහලට නොයෙන එකට හිතින් ස්තූති කරපු මම හැමෝටම බ්‍රෙක්ෆස්ට් එක හදන්න පටන් ගත්තා.. නූනා ආපහු කාමරයට ගිහින් තියනකොට තනියම කිචන් එකේ හිටපු මම හැමෝම කන්න ආස දේවල් හදන්න ගත්තා..

පැයකට වඩා වැඩි වෙලාවක් වෙන කිසිම දේකට අවධානයක් නොදී වැඩ කරන මන් හිටියත් එක පාරටම පිටිපස්සෙන් දැනුනු හුස්මක් වැදෙන ගතියත් එක්ක පස්සෙහා හැරුන මට දැනුනෙ මගෙ කකුල් දෙක පන නැති වෙනවා වගෙ .

කුකී... කිචන් කවුන්ටර් එකට පිට දීගෙන හිටියත් මට දැනුනෙම මගෙ ඇගට පන නැ වගෙ.. ඒත් එක්කම එයාගෙ ශක්තිමත් අතක් මගෙ ඉනවටා යනකොට මගෙ ඇගෙ සම්පූර්ණ බරම එයාගෙ මතට වැටුනා ..

" කු-කුකී "

එයා හිටියෙ මන් දිහා රවාගෙන බලාන. හරිම නපුරු විදිහට. මට හිතුනෙ මන් වැරදි දෙයක් කරා වගෙ. එයා එකට කැමති නැද්ද ?
එතකොට මල්..?
හිත ඍනාත්මක පැත්තකට දුවනකොට එයා කරෙම අර බැල්මෙන්ම මන් ලගට ලන් වෙන එක..
එයයි මායි අතර තිබුනෙම හුස්මක දුරක් විතරයි. කොයි තරම් බයක් අපහසුවක් දැනුනත් මන් ඒ ඇස් දිහා කෙලින් බැලුවා. එ මගෙ හස්බන් ..

" ඇයි එහෙම කරෙ?"

ඒ කටහඩෙ තිබුන ගැඹුරු බවට පුලුවන් උනා මාව තවත් අඩපන කරන්න. එයා මාව ගනන් නොගෙන කතා නොකරපු අවස්ථා ඔනි තරම් තිබුනා උනාවත් එයා මට මෙහෙම කතා කරලා තිබුනේම නැ. ඉතින් එයාගෙ එ වචන එක්ක මට උනෙ හැම අතින්ම ගොළු වෙලා යන්න. මට හිතෙන්න ගත්තා මම එ වෙලාවෙ හදිසි උනා වැඩිද කියලා.

" ඉතින් කියන්නකො ඇයි එහෙම කරෙ කියලා? ම්...?"

අපි දෙන්නා අතර තිබුනෙ තවත් දශමෙක දුර විතරක් නිසාම මට දැනුනෙ අපහසුවක්. දරා ගන්න බැරි තරමේ. කටෙ උත්තර නැති වෙලා යන්නම යනකොට මට දැනුනා මගෙ හදවත වේගයෙන් ගැහෙනවා. මට ඔනි උනා එයාව ඈත් කරන්න. ඒ ඇස් මගෙ ඇස් දිහාටම එල්ල වෙලා තියනකොට මට හිතා ගන්නම බැරුව ගියා ඒ මූනෙ හැගීම්..