sonunda söze başladın
başladın ama keşke başlamasaydın
bana sadece
"özür dilerim jeongin, ama ayrılmalıyız."
dedin..
yüzünde ki o soguk ifade ile bunu bana dedin.
sadece bu
ben ise
ben ise farklı değildim ki?
bende sustum
ama seungmin,
ben içimde çok büyük bir savaşa girdim kendim ile.
belki suanda sadece karşında dolu gözlerle masada ki kahveye bakan ve elleri titreyen bir jeongin vardı
ama içimde cığlık atan bir jeongin vardı
'öyle bakmasana seungmin, neden bu kadar sakinsin bir şey söyle!
bir kaç saniye sonra derin bir iç çektin ve kafeden çıkıp gittin..
'bu kadar kolay mıydı kestirip atmak?
'beni orada öylece terk etmek?
'senin için ifade ettiğim değer gerçekten bu kadar mı seungmin?
'ölücem seungmin, hiç mi sevmedin beni?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ölücem be hiç mi sevmedin |seungin
Fanfic✩ jeongin ve seungmin'in her zaman gittiği bir kafe vardı, ve her zaman oturdukları bir masa.. ‼️ARKADASLAR SAKİN ANGST DEGIL‼️ ___________________________________________ ★ yazar notu ★ ama bana bakma öyle dinleyerek okumanizi oneririm
