Gangsta Paradise

Book 2 - Part 4

"Nakakahiya naman sa inyo, ok lang naman ako kahit ganito lang kinakain ko. Hindi ako tinatablan ng sakit." Sabi ko.
"Huwag ka ng tumanggi Nico. Alam ko matutuwa si claire kapag lagi ka namin kasabay mag lunch, hindi ka nga lang namin malapitan kapag kasama mo si labanos ee kakairita yung babae yun ang sama tumingin." Sabi ni vivian na ang tinutukoy ay si andrea.
"Gf mo ba si labanos Nico?" Tanong ni marie na hindi ko alam kung paano ko sasagutin.
"Hii gf ni Nico yun, nalimutan niyo na ba nung inabutan natin ng suoat si labanos, sabi niya magkaibigan lang sila ni Nico." Sabi bigla ni claire na mistulang savior ko.
"Ibig sabihin single pa pala si Nico." Sabi ni vivian na kay claire nakatingin.
"Hoy kayong dalawa huwag kami ang pagtripan niyo. Hindi naman ako naiingit kung may mga bf na kayo." Depensa ni claire.
"Ows? Hindi ka naiingit pero gusto mo si Nico ang maging bf mo." Pambubuko ni vivian kay claire.
Hindi ako halos makasagot sa bituan nila, dahil sa nakikita ko ay sobrang close nila sa isat isa na kahit anong asaran ang gawin nila ay hindi sila napipikon sa isat isa.
"Nico may training ba kayo sa saturday?" Tanong bigla ni vivian.
"Ahh oo whole day kami." Sabi ko.
"Anong oras ang tapos ng training niyo? Tanong niya uli.
"Sunduin ka namin okey lang? Dun kami matutulog kila marie sa saturday ee kawawa naman si claire walang partner kaya sama kamnamin kungnayos lang sayo." Sabi ni vivian.
"Sa akin ok lang, pero magpapaalam muna ako sa bahay." Sabi ko.
"Ahh ok sige sabihan mo na lang kami huh. Wala kasi tao kila marie kapag weekends. Nauwi kasi ng probinsya ang magulang niya dahil may negosyo sila, kapag weekdays naman nasa office parents niya sa manila kaya madalas lonner ito." Sabi ni vivian.
"Looner ka diyan, masaya kaya magsolo sa bahay." Sabi ni marie.
"Oo kasi jerjeran lang kayo ng jerjeran ni mark noh." Pambabara ni vivian.
"Minsan hahahaha." Malanding sabi ni marie na nakapagpatigas ng titi ko. Hindi ko alam kung bakit mabilis akong tablan ng mga ganung bagay na kahit napaka simpleng usapan ay nalilibugan na agad ako...
Matapos namin kumain ay napgpaalam na ako at nagpasalamat sa pagkain na ibinigay ni claire, ang maghapon ko nun ay natuon sa pag iisip sa kung anong magaganap sa bahay nila marie sa weekend. Ang akala ko kasi ng panahon na yun, kami lang nila cris ang mga batang may kakayahan na gumawa ng mga bagay na ginagawa na ng matatanda subalit mukang nagkamali ako.
Mabilis lumipas ang linggong un na hindi pumasok si andrea sa school. Nag aalala na rin ako para sa kanya. Makailang ulit akong nagpunta sa harapan ng bahay nila, para sana makita si andrea subalit bigo ako makita siya sa labas ng bahay nila. Hindi ko rin naman magawa kumatok at pumasok sa bahay nila andtea dahil natatakot ako sa magulang niya ng panahon na yun na baka malaman ng magulang niya na magkasintahan kami.
Si claire, vivian at marie ay madalas ko ng nakakasama tueing lunch. Kahit nahihiya ako kay claire ay kinapalan ko na ang muka ko na tanggapin ang meal na ibinibigay niya sa akin. Yung baon ko tuloy ay naiipon ko dahil may free lunch na ako.
Sa totoo lang pakiramdam ko ako ng sandaling yun ay napaka gwapo ko dahil sa trato sa akin ni claire at ilang mga babaeng kamag aral ko. Kahit naman sino sigurong lalaki, matutuwa na sa tuwing bubuksan mo ang locker mo ay laging may mga nakaipit na loveletter.
Hanggang sa dumating ang araw ng sabado, hapon na ng matapos ang training nsmin ng volleyball. Paglabas namin ng school ng mga team mates ko ay nakita ko naghihintay na sa akin si vivian claire at marie. May ksama pa silang dalawang lalaki na hindi ko kilala. Muka silang hindi nag aaral sa school na pinapasukan ko.
Napuno na naman ng kantyawan ang mga team mates ko dahil fans ko daw ang mga babaeng naghihintay sa akin. Hindi ko naman sila masaway sa panunukso nila dahil sadyang bata pa ako at medyo malalaki ang mga team mates ko, sigurado akong magugulpi lang ako kapag sinubukan ko makipag sagutan sa kanila.
"Nico dinaanan ka na namin, sabay sabay na tayong pumunta sa bahay nila marie." sabi ni vivian ng lapitan ko sila.
"Ahh ee hinfi pa ako nakakapag paalam sa bahay baka pagalitan ako ng nsnay ko." sabi ko.
"Diba may teleppno naman kayo. Tawag ka na lang sa bahay niyo may phone naman kami." sabi ni marie.
"Oo nga tara na. Para ka namang babae niyan." singgit pa ni vivian na halos mapahiya na ako sa kanila, dahil natatawa na yung dalawang lalaki na kasama nila.
Hindi na ako kumontra pa sa kanila nh sandaling yun, sumama na lang ako sa kanilang sumakay ng tricycle. Tatlong tricycle ang sinakyan namin. Sa isang tricycle ay magkatabi kami ni claire na walang imik at nakatingin lang sa malayo.
Hindi ko rin naman magawang kausapin siya dahil nag iisip din ako ng palusot sa nanay ko para payagan niya akong makitulog sa ibang bahay.
Hindi ko kasi pwedeng gawing rason na may gagawin project dahil tiyak ko na malalagot ako dahil alam ni ate kung may project man kami o wala dahil kakalase ko siya.
Hanggang sa makarating kami sa bahay nila marie ay wala akong maisip na idadahilan ko sa nanay ko. Si claire na rin ang nagabayad sa tricycle na sinakyan namin, dahil sa totoo lang ay wala na akong pera ng sandaling yun.
Habang binubuksan ni marie ang gate ng bahay nila ay namangha ako sa bahay na meron sila. Malaki ang bahay nila marie, sa tanya ko halos apat na beses na mas malaki ang bahay nila kumpara sa bahay namin. May garahe sila na kasya ata ang halos limang sasakyan. May mga alaga silang aso na malalaki. Hindi ko pa alam ang tawag noon sa lahi ng aso yun, pero ngayon alam ko na. Saint bernard ang tawag sa lahi ng asong yun.
Mas lalong malaki at nakakamangha ang bahay nila marie sa loob. Sa mga kagamitan nito ay masasabi mo talagang mayaman sila.
"Nico ayun yun phone, twag ka na muna sa inyo para hindi ka pagalitan. Aayusin lang namin sa taas yung pag iinuman natin." sabi ni marie na halos magkakasunod silang umakyat sa ikalawang palapag ng bahay.
Ako naman ay halos hindi ko magawang umupo sa sofa nila marie, natatakot ako na baka masira ko ito ee mukang mamahalin pa naman kaya ng makadial ako sa telepono ay lakas loob kong kinausap ang nanay ko.
"Hello tita ako po ito si Nico pwede po pakausap kay nanay?" sabi ko ng sagutin ng tita ko ang telepono nila.
"Naku umalis ang nanay mo, tatay mo nandito nag iinom teka tatawagin ko." sabi ng tita ko.
Ilang saglit pa ako naghintay bago ko marinig na nagsalita ang tatay ko sa telepono.
"Hello Nico? Bakit ka napatawag?" sabi ng tatay ko.
"Tay ok lang po ba na dito muna ako matulog ngaon sa bahay ng team mate ko may practice po kasi kami bukas ng maaga. Para sana po sabay na kami ng kakampi ko na pupunta ng school." pagsisinungaling ko na dinadalangin ko na sana ee umubra.
"Saan ba yan? At anong oras ka uuwi bukas? May pamalit ka ba damit?" sunod sunod na tanong ng tatay ko.
"Papahiramin na lang daw po ako ng team mate ko ng damit bukas. Tanghalian po siguro tay mamakauwi na ako. Dito lang po ito bahay ng team mate ko sa ---" sabi ko.
"Ok sige tumawag ka kapag may problema. Huwag na huwag kang gagawa ng kalokohan diyan Nico. Mag iingat ka. Ako na magsasabi sa nanay mo mamaya pag uwi niya." sagot ng tatay ko na halos mapalundag ako sa tuwa.
"Opo tay salamat po." sabi ko bago binaba ni tatay ang telepono.
Matapos ko kausapin ang tatay ko ay hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil hindi ko alam kung saang lugar sa ikalawang palapag ang lugar na sinasabi ni marie na pag iinuman namin. Kaya naupo na lang ako sa isang maliit na upuang kahot na halos katabi lang din ng estante kung saan nakapatong ang telepono.
Halos makatulog na ako sa kinauupuan ko ng sandaling yun, hindi ko na matandaan kung ilang oras ako naghintay sa kung sino man tao ang bumaba mula sa ikalawang palapag para sana sunduin ako. Subalit mukang nakalimutan na nila na may kasama sila.
Madilim na ang paligid ng bahay nila marie ng marinig ko ang mga yapak ng paa mula sa hagdan.
"Nico!? Nico? Nandyan ka pa ba?" sabi ng boses na alam ko galing kay marie.
"Nandito ako marie." sagot ko sabay tayo mula sa kinauupuan ko.
"Bakit nandiyan ka. Diba sabi ko naman sayo sumunod ka na sa amin sa taas." sabi ni marie.
"Ee hindi ko naman kasi alam kung saan ako pupunta. Masyado kasi malaki yun bahay niyo." sabi ko.
Hinawakan ni marie ang kamay ko ng sandaling yun paakyat sa hagdan nila. Maraming kwarto rin ang nasa ikalawang palapag ng bahay nila. Hanggang sa makarating kami sa pinakadulo ng hallway at tumagos kami sa isang malawak na terrece.
"Saan ka galing Nico?" tanong ni vivian.
"Hayy naku aba nandun sa ibaba nakaupo hinihintay pala tayo na bumaba." sabi ni marie.
Napayuko na lang ako sa kahihiyan ng sandaling yun. Si claire ay hibdi rin maiwasan na tumawa sa nagawa ko.
"Nico kain muna tayo. Nagpa deliver kami hintayin na lang muna natin bago tayo uminom." sabi ni vivian.
"Teka totoy nag iinom ka na ba?" sabi sa akin ng lalaki na katabi ni vivian.
Hindi ko siya sinagot ng sandaling yun, tinitigan ko lang siya ng masama. Dahil parang nainsulto ako ng tawagin niya akong totoy.
"Astig si tutoy. Hindi ka sinasagot tol." sabi pa ng kasama niya lalaki na katabi naman ni marie.
"Hoy ano ba kayo. Para kayong mga sira." sabi ni claire.
"Nagtatanong lang naman kami ahh" sabi ng lalaki na katabi ni vivian.
"Nagtatanong ee totoy ang tawag mo. Umayos ka nga." pagalit na sabi ni claire.
"Guys tama na yan. Nandito tayo para magsaya ok.." sabi ni marie na nakapag patahimik sa dalawang lalaki na kasama nila.
"Teka Nico nag iinom ka na ba? Diba varsity ka hindi ba bawal sa inyo ang alak?" tanong ni marie sa magalang na paraan.
"Oo nag iinom na ako. Hindi naman bawal sa amin ang alak wag lang daw araw araw sabi ni coach." sagot ko.
Nag simula na kami mag inom ng sandaling yun, hindi ko na lang pinansin ang dalawang lalaking kaharap namin dahil ayoko manggulo sa bahay nila marie.
KAMI na lang ni claire ang nag uusap at nagbibiruan ng mga tungkol sa school. Ang oras ay mabilis na lumipas ng sandaling yun, mabilis din naubos ang ilang bote ng alak na naging sanhi ng aming pagkakalasing.
"Guys pahinga na muna kami, kayo na bahala dito." sabi ni marie habang nakaakbay sa boyfriend niya.
"Pahinga? Baka naman mas mas lalo kayong mapagod niyan." biro ni vivian sa dalawa habang lumalakad palayo sa amin.
"Gago. Kunwari ka pa mamaya sisimple rin naman kayo." biro din ni marie bago ito makapasok sa loob ng bahay.
Ilang minuto lang ang lumipas ay ai vivian naman at kasama nitong lalaki ang nagpaalam sa amin ni claire. Kahit bata pa ako ng sandaling yun ay batid ko naman kung ano ang gagawin ng mga kasama namin.
Natahimik lang kami ni claire ng maiwan kami dalawa sa mesa, mistulang nagkahiyaan kami ng sandaling yun. Alam ko na alam niya kung ano ang gagawin ng mga kaibigan niya. Hindi rin naman kasi ignorente si claire muka siyang bata oo, mukang napaka bait pero kung ang magiging kaibigan mo at palaging kasama ay si marie at vivian na parang malibog pa ata sa rabbit ee talagang mabubuksan ang kaisipan mo sa makamundong pagnanasa.
"Nico ubusin pa ba natin ito?" sabi ni claire na ang tinutukoy ay ang alak.
"Ayoko na medyo nahihilo na kasi ako ii. " sabi ko.
"Teka saan ka nga pala matutulog? " tanong ni claire.
"Hindi ko alam ngayon lang naman ako nakapunta dito. Pero ok lang naman sa akin kung umuwi na lang ako. " sabi ko.
"Teka hindi. Gusto ko lang kasi itanong kung ok lang ba na share na lang tayo ng room. Dalawa lang kasi ang guest room dito kila marie. Yung isa gamit nila vivian yun sure ako. Si marie nasa room niya. Yung ibang room kasi dito hindi pinapagamit ng pamilya nila marie. Sa mga kapatod at magulang kasi ni marie yung mga bakante room. Kaya kung ok lang sayo share na lang tayo sa kabilang guest room. " paliwanag ni claire.
"Ee diba dapat ako magatanong sayo kung ok lang ba na share tayo kasi babae ka. " sabi ko.
"Ahh ee sa akin ok lang. Alam ko nsmsn na behave ka. " sabi ni claire sabay tawa.
Ilang minuto pa kami nag usap ni claire ng sandaling yun bago nsmin pinssya na mstulog na. Nskaugslisn ko ng msghugas ng katawan bago mstulog. Ang problema ko lang ng sandaling yun ay wala ako pamalit na damit.
Dahil sa kabisado naman ni claire ang bahay nila marie ay nagawa niya akong maikuhs ng damit st short sa kwarto ng kapatid na lalaki ni marie.
Mabilis lang ako nsglinis ng katwan naghilsmos at nsgmumog dahil wala ako baon na toothbrush ng sandaling yun.
Subalit ng pagbalik ko sa kwarto na tutulugan namin ni claire ay nagulat ako sa nakita kong suot niys na pantulog.....
Nakaupo si kama si claire ng makita ko siya sa loob ng kwarto na pagtutulugan namin.
Cycling shprt na kulay pula at sando na kulay puti ang suot niya, wala na siyang bra ng sandaling yun. Bakat na bakat ang maliit na utong ni claire ng sa suot niyang sando.
"Nico isa lang yung kumot na nandito, ayoko naman kunin yung kumot sa ibang kwarto baka magalit sa amin ni maarie ang magulang niya. Ok lang ba kung share na lang tayo sa kumot? " tanong ni claire sa akin habang ako naman ay pasimpleng pinagmamasdan ang napakagandang hubog ng suso niya.
"Ahh oo ok lang naman sa akin kahit walang kumot. " sabi ko.
"Sarado mo na yung pinto, lalabas yung lamig ng aircon. Sure ka na hindi mo kailangan ng kumot ahh. " sabi ni claire.
Tumango na lang ako bilsng sagot sa kanya dahil sobrang tumigas na ang burat ko ng sandaling yun, nahiga na ako sa isang bahagi ng kama na medyo maluwag naman sa amin ni claire.
Humiga na din si claire sa tabi ko, bago niya binalot ang katawan niya ng kumot.
"Nico paki off naman yun ilaw, hindi kasi ako sanay na matulog kapag naka open yun ilaw. " utos ni claire na sinunod ko naman.
Humiga uli ako sa kama matapos ko mapatay ang ilaw, pinihit ko ang katawan ko patalikod kay claire. Dahil nag iisip ako ng paraan ng sandaling yun kung paano ko siya matitikman.
Oo napaka bata ko pa , pero bukas na ang kaisipan ko sa mga makamundong gawain. Kung si niki lang ang katabi ko kanina ko pa sana siya sinakmal, subalit alam ko na magkaiba si niki at claire. Minsan ng sinabi sa akin ni claire na hindi pa siya handa sa pakikipagtalik, kaya hindi ko alam kung saan at paano ako mag sisimula.
Sa dsmi ng iniisip ko ng gabing yun, naghalo na din ahalos ang pagod sa training ng volleyball, tama ng alak at labis na pagkatigang sa nspakagandang katawan ni claire ay hindi ko sinasadya na makatulog.
Nagising na lang ako na halos mangatog ang buong katawan ko sa labis na lamig ng paligid. Wala naman kasi aircon sa bahay kaya hindi sanay ang katawan ko sa aircon.
Nagulat nalang ako ng sandaling nangangatog ako ay bigla na alng ako kinumutan ni claire, kasabay ng kumot ang pagyakap niya sa akin. Malamig din naman ang balat ni claire ng sandaling yun subalit ang katawan ko naman ay unti unting mag init sa pagkakadikit ng katawan namin,. Ang suso niya na nakadikit sa braso ko at ang hita niya na nakapatong sa mga hita ko ay nagdulot sa akin ng labis labis na init, init na dala ng libog na unti unting lumalamon sa katauhan ko.
Yumakap na rin ako kay claire ng sandaling yun na ang ngatog ng katawsn ko dahil sa lamig ng kwarto ay naging ngatog ng labis na kaba at kasabikan sa maankin ko na ang babaeng ksyakap ko.
"Huy phsntom ok ka lang ba? Gusto mo ipagtimpla kits ng kape o gatad o milo? " tanong ni claire ng maramdaman niya siguro na lalong lumakas ang ngatog ko ng yakapin niya ako.
"Ok lang ako, ok na ako na yakap mo. " sagot ko.
Hindi ko na alam pa kung gaano kami katagal magkayakp ni claire. malamang ay nararamdamsn din ni claire ang burat ko ng sandaling yun na nakadikit sa hita niya.
Hanggang sa hindi na ako nakatiis pa sa sobrang libog ng sandaling yun. Hinalikan ko na sa noo si claire, halik na idinikit ko lang ang labi ko sa noo niya ng ilsng segundo bago siya lumingon sa akin.
Nang tumitig sa mata kp si claire ay lakas loob ko ng inilapit ang labi ko sa labi niya, madilim ang buong kwarto namin ng sandaling yun subalit naaaninag ko pa rin ang pagpikit ni claire ng madikit ang mga labi namin. Kitang kita ko kung paano niya namnamin ang unang halik na nakuha niya mula sa akin. Halik ng isang lalaki na tanging libog lang ang nararamdaman sa kanya.
Matagal ang halikan namin ni claire ng sandaling yun, sinubukan ko rin siyang hawakan sa ibat ibang parte ng katawan subalit inaawat niya ang kamay ko sa paglalakbay lalo na kapag ang suso at puke na niya ang hahawakan ko.
"Nico sandali. " sabi ni claire ng yumuko siya para mahinto ang paghahalikan namin.
"Bakit? " tanong ko sa kanya na nanatili pa rin nakayuko.
"Nico diba nasabi ko na sayo na hindi pa talaga ako handa na gawin ang ganitong bagay. Tyaka wala naman tayong relasyon, ayokong gawin ang ganitong bagay sa lalaking hindi ko naman mahal. " sabi ni claire na nakapagpa kabog ng dibdib ko.
May punto naman si claire sa pagkakataong yun, bukod sa napaka bata pa namin para sa ganung bagay ee wala naman kaming relasyon. Halos kainin ako ng labis na hiya sa kanya ng sandaling yun, ang gabakal na tigas ng titi ko ay lumambot na parang mamon dahil sa mga narinig ko sabi ni claire.
Kusa na siyang kumalas sa pagkakayakap sa akin ng sandaling yun, dahil hindi na ako sumagot sa sinabi niya. Ako naman ay muling tumalikod sa pagkakahiga at kahit anong pilit ko na matulog ay hindi ko magawa dahil sa labis na pagkakapahiya.
Hindi ako alam kung gaano ako katagal nakahiga sa kama ng sandaling yun ng maramdaman ko na mahimbing ng natutulog si claire. May mahinang paghilik akong naririnig buhat sa kanya ng magpasya akong tumayo at magbihis.
Kinuha ko ng maingat ang mga gamit ko, lumabas ng kwarto bago ko tuluyang lisanin ang bahay nila marie.
Nakarating ako sa bahay namin na sobra ang pagod, dahil sa layo ng nilakad ko. Bukas na ang pintuan ng bahay namin ng sandaling yun, batid ko na gising na ang nanay ko kaya sa bahay ng lola ko ako dumiretso, siguradong malilintikan ako sa nanay ko kapag nakita niya akong madaling araw na umuwi.
Nagawa ko makapasoka bahay ng lola ko hanggang sa kwarto ng tito ko na hindi ako nakita ni lola.
Maingat ko binaba ang mga gamit ko bago ako nakatulog.
Lunes ng umaga ng muli akong pumasok sa paaralan, halo halong emosyon ang aking nanararamdaman ng sandaling yun. Ano sasabihin ko kapag nagkaharap kami ni claire. Galit pa kaya sa akin si andrea? Mapagalitan kaya ako ng mga teacher ko dahil wala akong nagawang assignment kahit isa sa lahat ng subject ko?
Nakapasok ako sa classroom namin ng halos lamunin ako ng dami ng iniisip ko, subalit napawi lahat ang problemang iniisip ko ng makita ko si andrea na nakaupo sa upuan niya. Nakayuko itong nagsusulat at hindi man lang tumitingin sa iba namin kaklase.
Gustong gusto ko kausapin di andrea ng iras na yun, subalit natatakot ako na baka sigawan sapakin at pagmumurahin lang niya ako kapag tinangka ko lapitan siya, kaya minatamis ko na lamang na umupo sa upuan ko habang pinag mamasdan siya na nakatalikod sa akin.
Hanggang sa dumating ang adviser namin at magcheck ng attendance ay hindi ko inalis ang mga mata ko kay andrea.
"Miss andrea ** --- anong nsngyari sayo, bskit isang linggo ka absent? " tanong ng adviser namin
Tumayo si andrea mula sa kanyang upuan bago nito iabot sa teacher namin ang isang papel.
Agad namang binasa ng adviser namin ang nilalaman ng kulay puti papel na iniabot ni andrea.
"Andrea next time kung magkakasakit ka at liliban sa klase, kung maaari ay magpadala ka sa magulang mo ng letter para alam nsmin sng nangyayari sayo. Kayo rin kahit sinong liliban o magkakasakit, magpaabot kayo ng sulat sa guard o kahit na sinong kaklase niyo. " sabi ng teacher namin.
Matapos ang mahabang sermon sa amin ng adviser namin ay nagsimula na kami magklase. Buong umaga akong hindi pinansin ni andrea. Iniiwasan rin niya ako na tignan o kahit makasalubong man lang.
Recess na namin ng tangahali ng magtungo ako sa canteen, habang nakayuko ako nakain sa isang sulok ng canteen namin ay bigla na lang akong nilapitan nila marie, claire at vivian.
Hindi na sila nagpaalam na makikishare sa upuan ko, kuss na lang silang umupo na may dalang tay ng mga psgkain nila.
"Nico bakit di ka man lang nagpaalam nung umuwi ka? Nung dun tayo natulog sa bahay nsmin? " tanong ni marie sa akin.
"Ahh ee tulog pa kasi kayo, ayoko naman maistorbo kayo sa pagtulog. " sabi ko.
Inabutan ako ni claire ng isang platito ng gulay. Isang pork chop at dalawang rice, matapos akong magsalita.
"Alagang alaga ka talaga ni claire ahh. " biro ni vivian habang iniaabot sa akin ni claire ang pagkain na binili niya.
"Ganun talaga kapag mahal mo. " singgit ni marie sabay tawa.
Hindi na ako nakapag salita pa sa mga biruan nila, nagpasalamat na lang ako kay claire sa pagkain na ibinigay niya.
Subalit ang masayng pag uusap at biruan sa mesa namin ay napalitan ng pangamba ng mskita ko nskstsyo si andrea sa may pintuan ng canteen. Masama ang tingin niya sa akin at sa mga kasama ko.
Mabilis tumalikod at lumakad palabas sa canteen si andrea ng makita niya ako na kasama ang tatlong babaeng kinaiinisan niya.
Gusto ko siyang habulin ng sandaling yun para makapag paliwanag, subalit hindi ko magawa dahil sa pangamba na baka magwala ns naman siya.
Tahimik na lang akong kumain ng mabilis at nagpaalm na sa mga kasama ko ng matapos akong kumain. May sinasabi pa sila sa akin subalit hindi ko na naintindihan ang sinasabi nila, dahil gusto ko makarating agad sa classroom namin para sana mag baka sakali na kausapin ako ni andrea.
Nang makarating ako sa classroom namin ay tanging mga kaklase ko na nakain ng lunch ang nandun, wala si andrea pero nandun ang bag niya.
Pinasya ko na lang na maghintay sa mismong pintuan ng classroom namin para sana subukan na kausapin siya.
Hindi naman ako nagtagal sa pagtambay sa pintusn ng classroom namin, nakita ko ng naglalakad si andrea papunta sa kinatatayusn ko.
Huminga ako ng malalim ng tuluyang makalapit na si andrea sa kinatatayuan ko para pumasok sa pintuan.
"Andrea pwede ba tayong mag usap? " lakas loob na sabi ko.
"Kausapin mo muka mo. " pagalit na sabi ni andrea na hindi man lang huminto sa paglalakad.
Hindi ko na siya sinubukan na kausapin pa uli, ayoko na ng panibagong gulo. Sapat na siguro ang ginawa ko, kung nais na ni andrea na iwasan niya ako ay ganun na rin ang gagawin ko sa kanya.
Ang mga oras, araw, linggo hanggang lumipas ang ilang buwan ay hindi na kami nagpansinan pa uli ni andrea. Itinuon na lamang niya ang kanyang atensyon sa pag aaral, si andrea ang laging pinaka mataas sa klase namin sa lahat ng exam at quiz, nangunguns rin siya pagdating sa mga discussion at group project. Ako naman ay itinuon ko ang atensyon ko sa paglalaro ng volleyball. Marami pa rin akong natatanggap na sulat sa mga school mate ko, subalit wala akong sinagot na sulat kahit isa sa mga nagbibigay sa akin nito.
Hanggang sa makarating ako sa straa meet sa napaka bata kong edad. Natalo kami sa unit meet kassma ang team mates ko sa school na pinapasukan ko. Maswerte lang ako nahugot ng ibang team kaya nakarating ako ng provincial meet at maswerteng makarating sa straa.
Ako ang pinaka batang member na representative ng buong laguna sa straa meet ng sandaling yun, halos hindi nalalayo ang edad ko sa mga elementary player na kasama namin kaya naging maingay ang pangalan ko sa ibang mga kasama namin.
Lajat ng event na ksali sa straa sa koponan ng laguna ay nagsasama sama sa pagttraining sa sta cruz laguna. May malaki kasing sports complex doon na sa pagkakaalala ko ay oval ang tawag.
May kanya kanyang kwarto ang bawat event na kasali sa team ng laguna, bukod ang babae at lalaki ng kwarto. Sama sama kasi kami nagppraktis sa lahat ng event para sa straa ng sandaling yun kaya sa sta cruz kami nag stay ng halos dalawang buwan.
Iniwasan ko ng sandaling yun na makipag away o may makagalit dahil ayoko ng maulit pa ang nangyari sa akin nung ako ay elementary pa.
Masasabi ko na ang training program na naranasan ko sa sta cruz ay ang isa sa dahilan kung bakit naging magaling ako sa paglalaro ng volleyball.
Ang dalawang buwan na training namin ay ibat ibang trainor at coach ang nagbibigay sa amin ng kaalaman sa araw araw.
Ang mga kasamang player ko rin naman ay magagaling ng sandaling yun, mas matanda nga lang sila sa akin dahil karamihan sa mga kakampi ko sa volleyball ay 4th year student na. Matataas silang lumundag at talaga naman nakakatakot ang lakas nila sa paghataw.
Naging setter lang ako sa team namin sa tuwing nakikipag tune up kami, nagagawa ko naman ng tama ang lahat ng itinuturo sa akin ng coach namin. Kaya hindi ako nawala sa first 6 ng team, dahil sa team namin ako lang ang setter, kaya wala akong kapalitan. Lahat halos sila ay magagaling sa spike at receiving. Ang panahong ito ay ang panahon na unti unti ko ng nalilimutan si andrea, bukod kasi sa malayo siya sa akin ay nakatuon na talaga ako sa training program namin.
Sa mga hindi nakakaalam ang straa meet ay labanan ng mga paaralan sa buong region 4a calabarzon. Cavite, laguna, batangas, rizal at quezon. Tagisan ito ng pinaka magagaling manlalaro sa buong distrito ng bawat lalawigan sa calabarzon. Ang magkakapeon sa larong ito ay siyang koponan na magiging representative ng region 4-a sa Palarong pambansa, kung saan maglalaban laban ang mula region 1 hanggang armm. Mga batang Halimaw na ang mga manlalarong makakapeon sa palarong pambansa, sila na yung mga batang halos pwede ng isali sa olympics sa sobrang galing sa paglalaro. Subalit ang bansang pilipinas ay walang pondo para suportahan ang ating mgs manlalaro kaya bihira tayong manalo sa olympics, PURO KASI MAGNANAKAW ANG NAKAUPO SA PWESTO NG GOBYERNO KAYA ANG MGA BATANG MAY POTENTIAL NA MAS GUMALING PA LALO AY NABABASURA LAMANG ANG TALENTO, DAHIL SA MGA PUTANG INANG CORRUPT POLITICIAN NA YAN. TANG INA NIYO!!!
Tumagal ng halos dalawang linggo ang laro namin sa straa meet, dito halos naging kakulay na ng balat ko ang ang uling sa pagkakabilad sa init ng araw, subalit hindi ko alintana ang itsura ko. Dahil ang tanging hangad ko lamang ng sandaling yun ay ang maging isang magaling na manlalaro at sana manalo kami sa straa meet dahil gustongbgusto kong makarating sa palarong pambansa.
Subalit ang unang taon ko na mangarap na makayapak ang mga paa ko sa palarong pambansa ay nabigo. Nakakahiya man aminin pero sa naganap na laban namin sa straa ay hindi man lang kami nakaranad ng pagkapanalo.
Malakas naman ang koponan namin subalit hamak na mas malalakas ang mga nakalaban namin kaya inilampado lang kami ng mga ito.
1st week ng march ng bumalik ako sa laguna upang ipagpatuloy na lang ang pag aaral ko, isang bigong manlalaro na tangan ang backpack na bag na muling nagsuot ng uniporme. Uniporme na hindi panlaro kungdi ang uniporme ng aming paaralan.
Pagdating ko sa paaralan namin ay may isang malaking banner na nakasulat ang pangalan ko at ang katagang.
"welcome back straa player Nico. Our school is proud of you"
Hindi pa uso ng panahon namin ang tarpaulin kung saan may litrato pa na maaaring ilagay, noon tela kulay puti lang na medyo malaki at may naka lettering lang.
Ganito sa paaralng pinasukan ko, kahit anong karangalan ang maiakyat mo para sa aming paaralan ay ipapagawa ka nila ng banner, kahit ang mga nanalo sa quiz bee, math contest, essay writing contest, sabayang bigkas etc. Lahat pinapasalamatan nila. Siguro ang ilang mga mag aaral ay masaya sa pagbati na ganito ng aming paaralan, pero ako hindi ako natuwa.
Dahil kung karangalan para sa kanila na makarating ako sa straa. Para naman sa akin ay isang kabiguan na makarating ka sa straa na hindi ka man lang nakalasap ng kahit isang panalo sa laban. Ganito ako mag isip noon, masyadong mataas ang mga pangarap ko pagdating sa volleyball. Dahil minsan ko ng nalasap na kilalanin ang pangalan ko sa larangang ito ng ako ay elementary, gusto ko ibalik ang dating ako, gusto ko manguna uli sa paglalaro ng volleyball. Yan ang saktong kataga na pumasok sa isip ko ng sandaling yun.
Flag ceremony namin noon ng muli akong makabalik sa aming paaralan. Halos pagtinginan ako ng mga kapwa ko mag aaral at mga kaklase ko ng ako ay muli pumasok, dahil sa labis na itim ng balat ko. May sunburn pa ako sa muka nung panahon na yun.
Nakayuko lang akong pumila para sa flag ceremony, gusto ko man na igala ang mga mata ko para sana hanapin si andrea ay hindi ko magawa dahil halos lahat ng mata ng mga kamag aral ko ay sa akin nakatuon.
Patapos na ang flag ceremony ng paaralan namin ng sandaling tawagin ako ni coach noel sa stage.
Nakaramdam ako ng inis sa coach ko ng sandaling yun, pakiramdam ko kasi gusto niyang ipakita sa lahat ng mga estudyante sa paaralan namin ang sunog ko balat. Pero nagkamali ako ng akala. Dahil binigyan ako ng medalya ng paaralan namin at isang papel na parang diploma bilang pagkilala sa aming paaralan na unang mag aaral na nakarating sa straa meet. Nagkaroon din ako ng dagdag benepisyo sa paaralan namin ng sabihin ng principal namin na sa susunod na taon ay bukod sa libre ang tuition ko ay libre na din ako makakuha ng libro, jogging pants at ang locker unit ko ay pag aari ko na hanggang sa ako ay maka graduate ng highschool.
Malaking tulong para sa akin at sa magulang ko ang ibigay ng aking paaralan para sa akin, subalit hindi ko magawang matuwa ng sandaling yun. Nasa dibdib ko pa rin kasi ang pakiramdam na parang may kulang pa yung narating ko.
Matapos akong bigyan ng pagkilala ng aming paaralan ay bumaba na ako sa stage para bumalik sa pila ng mga classmate ko, marami akong narinig na papuri galing sa mga kamag aral ko. Lalo na sa mga babae na kadalasang nagsasabi ng congrats. Nakayuko lang ako ng sandaling yun at hindi ko sila magawang tignan o ngitian man lang dahil sa labis na hiya.
Subalit ng dumaaan Ko sa hanay ng mga higher year na student ay may isang masakit na salita akong narinig.
"Magaling ka nga sa volleyball muka ka namang ita. Balahibo na lang ang kulang unggoy na yan tol." tinig ng isang lalaki sabay tawanan ng mga kasama niya sa pila.
Lakas loob ko itong tinignan kung sino ito, kulay asul ang i. D lace niya kaya alam ko agad na 3rd year siya. Mas matangkad siya sa akin ng ilang pulgada, pero halos magkasing katawan lang kami. Hindi ako sumagot sa pang aasar niya, tinitigan ko lang siya ng masama bago ako naglakad palayo sa kanila. Nakarinig pa ako ng salita pero binalewala ko na lang ito.
Sa loob ng classroom namin ay puro pagbati din ang nalasap ko, mga papuri at magagndang salita ang narinig ko sa mga kaklase ko, pati na rin sa adviser ko.
Subalit si andrea ay tanging sulyap lang ang ginawa niya sa akin ng makita niya akong pumasok sa room namin, walang reaksyon ang muka ni andrea ng sandaling yun.
Break time namin ng tanghalian ng magpasya akong magtungo sa canteen, medyo namiss ko na kasi ang hotdog at rice na palagi ko kinakain noon.
Nakapila ako ng sandaling yun ng bigla may tumulak sa akin mula sa likuran ko, halos mapasubsob ako sa estudyanteng nakapila din sa unahan kp sa lakas ng pagkakatulak sa akin.
"Hoy unggol tumabi ka, ayoko pumila sa likod mo. " sabi ng tinig ng isang lalaki matapos akong maitulak. Nang linguni ko kung sino ito ay nakilala ko na siya yung lalaking nagsabi sa akin na muka akpng ita, may kasama pa siyang dalawang kabarkada niya na panay lang ang tawa.
"Tol ang sama ng tingin sayo mukang papalag si ita. " sabi ng isa sa barkada ng lalaking tumulak sa akin.
"Bakit ang sama mo maka tingin huh? Papalag ka ba? " sabi ng lalaki tumulak sa akin.
Wala akong takot na nararamdaman sa kanila, galit at pagpipigil lang ang unti unting nabubuo sa dibdib ko ng sandali yun. Ayokong mapaaway sa unang araw na pagbabalik kp sa paaralan namin, nakatatak din sa utak ko ang sinabi ng ate ko na huwag akong makikipag away o gagawa ng mga kagaguhan dahil baka maapektuhan ang scholarship namin dalawa.
Kaya pikit mata na lang akong yumuko at lumakad uli sa pinaka dulo ng pila para umiwas sa gulo na hatid sa akin ng mga 3rd year student na yun.
Panay ang tawanan ng tatlong yun ng sandaling nakita nila na hindi akp pumalag, panay pa ang salita na duwag daw akp at lampa. Sa volleyball lang daw akp magalaing pero muka daw ako ita at unggoy.
Halos lamunin na ako ng kahihiyan ng sandaling yun, gustong gusto ko na silang labanan at pagsasapukin pero mas nanaig sa kaisipan ko ang pag iwas sa gulo.
Nakabili na ako ng pagkain ko ng sandaling yun, medyo natuwa ako sa canteen namin dahil may libreng sabaw na ang hotdog and rice nila w/ ketchup pa. Iniabot ko na sa tindera ng canteen ang tanging 25pesos na baon ko ng araw na yun.
Bitbit ko ang tray ng pagkain ko habang naghahanap ako ng mauupaan. Panay lang lingon ko subalit walang bakanteng silya at mesa ng sandaling yun, kaya pinasya ko na lang na sa classroom na lang namin ako kakain.
Malapit na ako sa pintuan ng canteen ng sandaling may tumulak na naman sa balikat ko, malakas ang tulak na natanggap ko na naging dahilan sa pagkakatumba ko at pagkakatapon ng pagkain na dala ko. Pagkain na sana ay bubusog sa tiyan ko na kanina pa kumakalam.
"Ay sorry hindi ko sinasadya. " sabi ng boses ng lalaki ng tiganan ko ay siya uli ang lalaking tumulak sa akin kanina sa pila. Panay ang tawanan nila ng makita nilang natapunan ako ng sabaw at ketchup sa polo ko.
Ang gutom at pagtitiis na kanina ko pa pinipigil ay naging galit na mula sa dibdib ko ay ramdam na ramdam ko umakyat papunta sa ulo ko.
Mabilis akong tumayo mula sa pagkakabagsak ko sa sahig, mabilis ko nahawakan ang tray ng pagkain na binili ko at nang makatayo ako ay hinataw ko ang tray na patagilig sa mismong muka ng lalaking tumulak sa akin, sinundan ko agad ng sipa ang isa pang lalaki na kasama niya, subalit sapak ang natanggap ko sa isa pang kasama nila.
Bagsak sa sahig yung lalaking tumulak sa akin, may dugo siya sa muka matapos ko siyang hatawin, yung sinipa ko naman ay napaupo lang sa sahig, yung sumapak naman sa akin ay mabilis akong sinugod ng suntok. Nakadalawang tama pa siya sa balikat T ulo ko dahil sa pag iwas ko pero ng nakakuha ako ng tyempo ay nakasuntok ako ng dalawang sunod sa muka niya.
Subalit ang suntok ko yun ay ang huling suntok na nagawa ko dahil yung sinipa ko kasama nila ay naki tulong na rin sa pag atake sa akin.
Ang braso ko ay ikinover ko na lang sa muka ko para hindi nila ako masapak, panay katawan at ulo ang natanggap kong suntok. Hanggang sa bigla na langbakong nakarinig ng sigawan ng mga teacher bago huminto ang suntok na natatanggap ko.
Naramdaman ko na lang na may biglang nagtayo sa akin mula sa pagkaka bagsak ko sa simento ng canteen. Nilingon ko ang mga kaaway ko at nakita ko na hawak din sila ng ibang mga teacher.
Dating gawi lang. Nakaupo na kami sa harapan ng table ng pricipal. Dalawa sa tatlong nakaaway ko ay nandun. Wala ang lalaking hinataw ko ng tray sa muka.
"Ikaw si Nico hindi ba? Ikaw yung volleyball player? " tanong ng principal sa akin.
"Ngayon ka lang nakabalik sa paaralan natin napasabak ka na agad sa gulo? Ganyan ba ang natutunan mo sa straa? " tanong ng prinvipal sa akin na halos hindi ako makasagot.
Hindi ko alam kung napaka bobo o sadyang makitid ang utak ng principal namin ng sandaling yun, hindi niya kasi tinimbang kung sino ang may kasalanan sa gulong kinasangkutan ko. Hindi rin siya nag imbistiga kung sino ba ang may kasalanan ay pasimuno ng away. At lalong hindi niya naisip na tatlo ang kaaway ko na higher year pa sa akin.
Pinatwan ako ng isang linggong suspension. Tatlong araw lang na suspended ang mga kaaway ko. Halos dalawang linggo na lang ang itatagal ng klase namin ng sandaling yun tapos ganun pa ang nangyari
Hindi na ako nagpaliwanag pa sa principal namin, batid ko naman na sarado ang utak niya at isa siyang napaka tanga tao sa lahat ng tao na nakikilala ko. " MAAM KUNG MABABASA MO ITONG SINUSULAT KO, PUTANG INA MO PO"
Ang buong linggo na suspended ako sa school ay itinuon ko sa pagtulong sa carenderia ngbtita ko, naging taga hugas ako ng mga pinggan, taga hiwa ng gulay at karne na iluluto niya, minsan taga serve ng pagkain sa mga kumakain sa carenderia ng tita ko. minsan taga deliver ng ulam sa mga kapitbahay namin na kaclose ng tita ko.
Dito ko nakilala si camille, anak siya ng isa sa mga katulong tita ko sa carenderia niya, magka edad lang kami ni camille pero grade6 lang siya nung panahon na yun. Advance kasi akpng nag aral sa edad ko sa mga hindi nakakaalam.
Tuwing hapon lang ang pasok ni camille, sa umaga kasama siya ng nanay niya na tumutulong sa tita ko. Magiliw na bata si camille, madaldal at marami siyang kwentong kabobohan na kung pakikinggan mo napaka imposibleng mangyari.
"Nico bakit first year ka na diba mag edad lang tayo? Diba dapat grade 6 ka lang. " sabi ni camille ng minsan naghuhugas ako ng pinggan sa lababo.
"Pinag sabay kasi kami mag aral ni ate noon. Kaya first year na ako. " sabi ko.
"Ahh ganun ba? Yun ate mo masungit yun noh? Lagi kasi diyang naka simangot. Tapos dati niyaya ko siyang maglaro, hindi man lang sumagot kahit kinakausap ko. " sabi ni camille.
"Ee hindi naman kasi mahilig maglaro si ate, subukan mo minsan yayain mo siyang magbasa ng libro. Sure ako papayag yun. " sabi ko.
"Magbasa ng libro? Ayoko nun nakakatamad kaya yun. " sabi ni camille.
"Ee wala ako magagawa ganun ang trip niya ee. " sabi ko.
"Ikaw Nico ano trip mo? " tanong niya uli
"Trip ko? Marami ee. Ikaw ano ba trip mo? " tanong ko
"Maglaro kasama si nadia. " sabi ni camille.
"Sino naman si nadia? " tanong ko.
Lumingon muna sa likod niya si camille at sa paligid na parang may hinahanap bago siya sumagot.
"Huwag ka maingay Nico ahh, sayo ko lang sasabihin ito. May kaibigan kasi ako alien. Nadia yun name niya. " sabi ni camille sa seryosong paraan na nakapag pahinto sa akin sa ginagawa ko.
"Ano? Alien? May kaibign ka alien? " paglilinaw ko.
"Shhhhhhh huwag ka maingay baka marinig tayo ni nanay. Oo kaibigan ko siya ako lang ang nakakakita sa kanya." sabi ni camille na sobrang seryoso siya, samantalang ako ay halos sobra sobra n ang pagpipigil sa tawa.
"Hindi ka naniniwala sa akin noh? " sabi ni camille ng makita niya na ngumigiti ako at pailing iling pa.
"Ee sino naman ang maniniwala sayo? Wala namang alien. Guni guni mo lang yun." sabi ko.
"Bahala ka kung ayaw mo maniwala, sabi pa naman ng kaibigan ko kaya ka niyang bigyan ng powers para gumaling ka sa paglalaro ng volleyball. Kaso huwag na lang hindi ka naman naniniwala sa akin ee. " sabi ni camille bago ito lumakad palayo sa akin.
Sa totoo lang dahil siguro sa bata pa ako ng sandaling yun ay nagkaroon ako ng interes sa sinasabing kaibigan ni camille na alien, aba sino ba naman ang ayaw na magkaroon ng powers para gumaling akp sa paglalaro ng volleyball.
Kinabukasan ng makita ko si camille na tumutulonh sa nanay niya sa paghihiwa ng sibuyas ay nilapitan ko agad siya.
"Nico iho tulungan mo na si camille dito, wala kasi tatao sa tindahan may lakad daw ang tita mo. Tawagin niyo na lang ako kapag tapos niyo ng hiwain ang mga yan huh. " sabi ng nanay ni camille sa akin bago ito lumabas sa kusina.
"Ui tahimik ka ata? " sabi ko ng makita ko na kayuko lang si camille.
"Magkaaway kasi kami ni nadia, alam kasi niya na sinabi ko sayo na kaibigan ko siya kaya naGalit siya sa akin. " malungkot na sabi ni camille.
"Bakit naman? Ayaw ba ni nadia na madagdagan ang kaibigan niya? " sabi ko na biglang nagpa ning ning ng mata ni camille.
"Bakit gusto mo na ba siyang maging kaibigan? " tanong ni camille.
"Oo naman basta ba bigyan niya ako ng powers para gumaling ako sa paglalaro ng volleyball. " sabi ko na talagang naniniwala na ako kay camille ng sandaling yun.
"Sige itatanong ko sa kanya mamaya pag uwi ko. " sabi ni camille.
"Bakit nasaan ba si nadia? " tanong ko.
Muli ay lumingon na naman sa paligid si camille na parang naninigurado kung may ibang tao sa paligid.
"Nasa likod bahay namin ang spaceship ni nadia. Hindi siya pwede lumabas sa spaceship niya kasi masusunog daw siya sa sikat ng araw. " halos pabulong na sabi ni camille.
"Nasa likod bahay niyo? Buti hindi nakikita ng nanay at tatay mo ang spacehip niya. " sabi ko.
"Naka invisible ang spaceship ni nadia. Kaya walang nakakakitang iba sa kanya, kapag pumasok ka sa loob nun hindi ka na rin makikita ng ibang tao. " kwento ni camille.
"Ganun? Nakapasok ka na ba sa spaceship niya? " tanong ko.
"Oo naman, dun kaya kami palaging naglalaro. " sabi ni camille.
"Ano itsura sa loob ng spaceship niya? " tanong ko uli.
"Maganda, may mga ibat ibang kulay na parang pindutan ng piano yung paligid." kwento ni camille
"Pwede kaya akong makapasok dun? " tanong ko.
"Tatanong ko muna kay nadia kung payag siya." sabi ni camille.
Ang buong linggo na suspended ako ay puro ganito ang kwentuhan namin ni camille laging si nadia na hindi ko pa nakikita ang bukang bibig niya.
Sa mga unang kwento ni camille ay hindi ako naniniwala, subalit sa bawat kwento niya na seryoso ang muka niya ay unti unti na akong naniwala sa kanya.
Matapos ang suspension na ipinataw sa akin ng principal ay balik na ako sa pagpasok, wala na kami training sa volleyball ng panahon na yun kaya pag uwi ko galing sa paaralan ay yun na lang ang oras na nakakatulong ako sa tita ko sa carenderia niya, yun din ang oras na nakakasama ko si camille na madalas na magkwento ng mga out of this world na kwento.
Isang tanghalian ng minsa kumain uli ako sa canteen ng aming paaralan ,nakayuko ako kumakain ng sandaling yun. Dahil ayoko makita ang mga higher year na nakaaway ko nung nakaraan.
Halos kalahati na ng pagkain ko ang nauubos ko ng biglang may naupo sa harapan ng inuupusn ko bago niya ilapag ang tray ng pagkain niya.
Halos mapalundag ako sa gulat ng makita ko si andrea na nakaupo sa upuan sa harapan ko, nakatitig lang siya sa akin na parang naghihintay ng reaksyon ko.
"Ok lang ba na maki share ako sayo? " tanong ni anfrea sa seryoso paraan.
"Oo naman. " masayang sagot ko.
"Wala ba magagalit sa akin? "tanong niya uli
Subalit ng ako ay sasagot na sa tanong ni andrea ay biglang dumating si vivian marie at claire na may dalang tray ng pagkain nila.
Malaki ang table sa canteen namin na kasya ang anim na tao. Tahimik na naupo si vivian, marie at claire sa tabi namin ni andrea. Alam ko gulo na naman ito, halos hindi na ako makatingin sa mga taong nasa paligid ko. Hindi ko na rin magawang ipagpatuloy ang kinakain ko. Gusto ko na lang mawala ng parang bula ng sandaling yun, dahil kung mag aaway na naman ang mga babaeng kasama ko ay malamang dawit na naman ako at baka tuluyan na akong masipa sa paaralan namin.
"Nico ohh, binili ka ni claire ng pagkain. " sabi ni vivian sabay abot ng platito na may laman gulay at isang pinggan na may kanin at fried chicken.
"Nico ohh treat ko sayo" sabi ni marie sabay abot ng softdrinks sa akin.
Nakatingin lang ng masama sa akin si andrea ng sandaling yun, habang inaabot ko ang ibinibigay ng tatlong babaeng kaibigan ko. Nagulat na lang akp ng biglang tumayo si andrea, akala ko ibabato niya ang pagkain na binili niya sa akin, nakahanda na sana ako saluhin lahat ng yun subalit nagulat ako ng tumakbo paalis si andrea sa kinauupuan niya. Kitang kita ko pa ng pahirin niya ang luha sa mata niya bago siya tuluyang makalabas ng pintuan ng canteen.
"Anong problema nun? " tanong ni vivian.
"Ewan wala naman tayong ginawang masama diba. " singgit ni marie.
"Saglit lang huh" sabi ko sa grupo nila claire sabay tayo, bago ako lumakad papunta sa classroom namin.
Hinanap ko si andrea sa classroom namin subalit wala siya sa kanyang upuan, inikot ko rin ang school campus namin para sana makita at makausap ko ang babaeng tunay ko minamahal.
Hanggang sa matagpuan ko siya nakaupo sa likurang bahagi ng stage ng school namin.
Namumugto pa rin ang mga mata niya ng sandaling lapitan ko siya.
Sa pelikula lang siguro nangyayari yung habang umiiyak ang babae ay lalapitan ng lalaki at aabutan ng panyo.
Dahil nung sandaling lapitan ko si andrea habang nakaupo siya sa likpd ng stage habang umiiyak ay wala akong dalang panyo, hindi ko naman kasi nakaugaliaang magdala ng panyo. Mas madalas ko dalhin ay bimpo pamunas ng pawis kapag may training kami ng volleyball. Kapag wala kami training hindi ako nag aaksaya ng oras na magdala ng pamunas dahil hindi naman ako pawisin na bata ng sandaling yun.
"Andrea pwede ba tayong mag usap? " sabi ko sa kanya ng lapitan ko siya.
"Bumalik ka na dun sa malalanding yun, ayoko ng makipag usap sayo. " sabi ni andrea na hindi man lang tumitingin sa akin.
"Andrea naman, kaibigan ko lang sila." sabi ko.
"Kaibigan? Ee yung mga malalanding yun ang nagpapaabot ng sulat sa akin dati. Tapps ngayon binibigyan ka pa ng pagkain? Kung lolokohin mo lang ako ngayon pa lang lubayan mo na ako. " sabi ni andrea na muli na namang dumaloy ang luha sa mga mata niya.